Fiodor Berg
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 27 maja 1794 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 stycznia 1874 |
| Namiestnik Królestwa Polskiego | |
| Okres | od 1863 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
 | |
| Odznaczenia | |
            | |
Fiodor Fiodorowicz Berg (ros. Фёдор Фёдорович Берг, właśc. Friedrich Wilhelm Rembert von Berg; ur. 27 maja 1794[1] w Sangaste (gubernia inflancka, obecnie Estonia), zm. 6 stycznia?/18 stycznia 1874 w Sankt Petersburgu) – hrabia Wielkiego Księstwa Finlandii, generał kwatermistrz rosyjski. Od 1865 feldmarszałek. Geodeta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny Niemców bałtyckich. Uczył się na Uniwersytecie w Dorpacie. W latach 20. XIX w. wykonał wojskowo-statystyczne opisanie Turcji. Kierował w latach 1823–1825 ekspedycją do Azji Środkowej. Na bazie materiałów z tej ekspedycji stworzono mapę. W latach 1828–1829 wykonał mapę północno-wschodniej części Bułgarii.
W 1831 brał udział w wojnie z Polską, dowodząc podczas szturmu na Warszawę natarciem w kierunku na Wolę. Awansowany do stopnia generała-lejtnanta pełnił obowiązki kwatermistrza armii stacjonującej w Królestwie Polskim.
Od 1843 jako generał kwatermistrz Sztabu Głównego Imperium Rosyjskiego kierował wykonaniem mapy Rosji w masztabie trzywiorstowym.
W 1853 dowódca wojsk w Estonii. Od 1855 generał gubernator Finlandii. W latach 1863–1874 ostatni namiestnik Królestwa Polskiego. Urzędował w Zamku Królewskim. Prezes Rady Stanu Królestwa Kongresowego[2]
Stłumił powstanie styczniowe, prowadził politykę rusyfikacji Polski.
19 września 1863 powstańcy dokonali nieudanego zamachu na namiestnika, rzucając bombę z okna pałacu Zamoyskich na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. W odwecie Rosjanie zdemolowali budynek pałacu, wyrzucając na bruk m.in. fortepian Fryderyka Chopina znajdujący się w mieszkaniu siostry kompozytora Izabeli Barcińskiej[3]. Fakt ten zainspirował Cypriana Kamila Norwida do napisania wiersza Fortepian Szopena (1865).
Fiodor Berg był odpowiedzialny za pacyfikację miejscowości, których mieszkańcy udzielili pomocy powstańcom styczniowym.
Był luteraninem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spotyka się również datę 1790 i 1793. W książce pod redakcją Jarosława Kłaczkowa widnieje zaś rok 1789.
- ↑ Prace literackie Józefa Korytkowskiego rzeczywistego radcy stanu, poprzedzone wizerunkiem i życiorysem jego i uzupełnione objaśnieniami przez autora "Wrażeń ciechocińskich", Warszawa 1885, s. 334.
- ↑ Marta Grzywacz: Serce Chopina. Wywiad z Piotrem Mysłakowskim. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. wyborcza.pl, 22 grudnia 2013. [dostęp 2019-09-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ewangelicy w Radomiu i regionie (XVI-XX wiek) – studia i materiały pod redakcją Jarosława Kłaczkowa, Radom 2007.
- Chimiak Ł., Gubernatorzy rosyjscy w Królestwie Polskim 1863–1915 – Szkic do portretu zbiorowego, Wrocław 1999.
