Festiwal Piosenki Radzieckiej
 Czerwiec 1965, Zielona Góra. Eliminacje do I Festiwalu Piosenki Radzieckiej, obrady jury. Widoczny przewodniczący jury - Władysław Szpilman (siedzi za stołem 4. od lewej). | |
| Lata aktywności | |
|---|---|
| Państwo | |
| Miejscowość | |
| Tematyka | |
| Wręczane nagrody | Złoty Samowar |
Festiwal Piosenki Radzieckiej – festiwal muzyczny, organizowany w latach 1965–1989 w Zielonej Górze.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze edycje festiwalu organizowało Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Z czasem do współpracy w organizacji dołączyło Ministerstwo Kultury i Sztuki. Głównymi nagrodami były Złote, Srebrne i Brązowe Samowary[1].
Pierwszy festiwal odbył się w 1965 roku. Festiwal cieszył się największą popularnością w latach 70. Ostatnia edycja odbyła się w czerwcu 1989 roku[2].
Prowadzącymi festiwalu byli m.in.: Krystyna Loska, Jan Suzin, Tadeusz Sznuk, Edyta Wojtczak, Maria Wróblewska. W skład jury wchodzili m.in.: Aleksander Bardini, Tadeusz Wojciech Maklakiewicz, Czesław Niemen, Władysław Szpilman, Wojciech Trzciński. Występom wykonawców towarzyszyli dyrygenci ze swymi orkiestrami (m.in. Stefan Rachoń z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji, Zygmunt Hassa, Henryk Debich). Kierownikiem muzycznym festiwalu był Jerzy Milian[3].
Laureatami festiwalu byli m.in.: Małgorzata Ostrowska (1975), Urszula Kasprzak (1977). Na festiwalu wystąpili również m.in.: Michał Bajor, Mieczysław Fogg, Anna German, Irena Jarocka, Grażyna Łobaszewska, Alicja Majewska, Maryla Rodowicz (1979)[4], Janusz Panasewicz (w 1981), Łucja Prus, Irena Santor, Urszula Sipińska, Zdzisława Sośnicka, Izabela Trojanowska, Budka Suflera, Czerwone Gitary, Trubadurzy. Na festiwalu występowali również artyści ze Związki Radzieckiego (m.in. Ałła Pugaczowa i Żanna Biczewska)[5].
W okresie festiwalu odbywały się również inne wydarzenie kulturalne poświęcone przyjaźni polsko-radzieckiej: festiwal dziecięcych zespołów pieśni i tańca Barwy Przyjaźni, Dni Literatury Radzieckiej, polsko-radzieckie plenery malarskie, kiermasze płyt muzycznych i książek[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kienzler 2015 ↓, s. 45.
- ↑ Kienzler 2015 ↓, s. 45–47.
- ↑ Kienzler 2015 ↓, s. 45–46.
- ↑ Wyborcza.pl [online], gorzow.wyborcza.pl [dostęp 2023-09-11].
- ↑ Kienzler 2015 ↓, s. 46–47.
- ↑ Kienzler 2015 ↓, s. 46.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Iwona Kienzler: Kronika PRL 1944-1989 Tom 7 Festiwale, festiwale. Warszawa: Edipresse Kolekcje, 2015. ISBN 978-83-798-9419-2.