Ferdynand Andrusiewicz

Ferdynand Andrusiewicz
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1885
Brzeżany

Data śmierci

29 lipca 1936

Przebieg służby
Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

19 Pułk Piechoty Obrony Krajowej
34 pułk piechoty
55 Pułk Piechoty
82 pułk piechoty
PKU Rawa Ruska

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
obrona Lwowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Odznaka pamiątkowa IV Odcinka „Obrony Lwowa”

Ferdynand Andrusiewicz (ur. 9 stycznia 1885 w Brzeżanach, zm. 29 lipca 1936) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 stycznia 1885. Z zawodu był architektem. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był 19 Pułk Piechoty Obrony Krajowej (w 1917 przemianowany na Pułk Strzelców Nr 19)[1][2][3][4]. Na stopień kadeta rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1911[5], porucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1914[6], a nadporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1915[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w rozpoczętej w listopadzie 1918 obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. W stopniu porucznika pełnił stanowisko adiutanta, zastępcy i szefa sztabu Odcinka IV załogi szkoły im. Henryka Sienkiewicza[7][8]. W stopniu kapitana był drugim rangą oficerem po mjr. Zdzisławie Trześniowskim ps. „Tatar” w załodze szkoły im. Henryka Sienkiewicza[9]. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[10][11]. W latach 20. był oficerem 34 pułku piechoty w garnizonie Biała Podlaska: w 1923 był dowódcą batalionu sztabowego[12], a w 1924 pełnił funkcję kwatermistrza[13]. W maju 1925 został przeniesiony do 55 Pułku Piechoty w Lesznie na stanowisko dowódcy II batalionu[14]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 82 pułku piechoty w Brześciu na stanowisko dowódcy III batalionu[15][16]. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[17]. W marcu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Rawa Ruska na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[18]. W sierpniu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[19]. Z dniem 31 grudnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[20].

Zmarł 29 lipca 1936. Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XXVII, miejsce 2171).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 329.
  2. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 261.
  3. ↑ a b Ranglisten 1916 ↓, s. 45.
  4. ↑ a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 288.
  5. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 218.
  6. ↑ a b Schematismus 1914 ↓, s. 162.
  7. ↑ Obrona Lwowa 1 - 22.11.1918r. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-10-31].
  8. ↑ Z historii IV. Odcinka Obrony Lwowa. „Panteon Polski”, s. 16, Nr 16 z 1 listopada 1925. 
  9. ↑ Spis uczestników Obrony Lwowa w Szkole im. Sienkiewicza. „Panteon Polski”, s. 10, Nr 16 z 1 listopada 1925. 
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 400.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 345.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 224.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 208.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 273.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 31 lipca 1925 roku, s. 442.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 96.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 167.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 254.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 10 grudnia 1929 roku, s. 355.
  21. ↑ Rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny”, s. 369, Nr 12 z 10 maja 1922. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  22. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  23. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  24. ↑ Spis odznaczonych pamiątkową odznaką IV. Odcinka „Obrony Lwowa”. „Panteon Polski”, s. 17, Nr 16 z 1 listopada 1925. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1911. Wiedeń: styczeń 1911. (niem.).
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.).
  • Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916.
  • Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Ferdynand Andrusiewicz. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-04-16].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ferdynand_Andrusiewicz&oldid=67849737”