Ferdinand Heim

Ferdinand Heim
Ilustracja
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1895
Reutlingen

Data i miejsce śmierci

14 listopada 1977
Ulm

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Srebrna odznaka za rany (III Rzesza)

Ferdinand Heim (ur. 27 lutego 1895 roku w Reutlingen, zm. 14 listopada 1977 roku w Ulm) – niemiecki oficer Wehrmachtu w randze Generalleutnanta. Służył podczas I i II wojny światowej.

1 czerwca 1942 roku został dowódcą 14 Dywizji Pancernej, która brała udział w bitwie o Rostów i drugiej bitwie o Charków. 1 listopada 1942 roku objął dowództwo XLVIII Korpusu Pancernego, który nie był w stanie zatrzymać sowieckiej ofensywy na flanki niemieckiej 6 Armii walczącej w Stalingradzie w ramach operacji Uran. W styczniu 1943 r. został zwolniony ze stanowiska dowódcy korpusu, odwołany do Niemiec i aresztowany pod zarzutem nieudolnego dowodzenia na polu bitwy. Osadzono go w więzieniu w Mobacie, skąd został wypuszczony w kwietniu 1943 r. z uwagi na bardzo zły stan zdrowia i odesłany do szpitala wojskowego w Ulm.

W maju 1943 r. Heim objął dowództwo placówki o niewielkim znaczeniu, drugorzędnego garnizonu we francuskim Boulogne. Tam stoczył swoją ostatnią bitwę. W dniach 17–22 września 1944 r. dowodził obroną miasta; po kapitulacji Boulogne trafił do alianckiej niewoli.

Został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego.

Kariera wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Rangi[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Stalingrad, 1999, Antony Beevor.
  • The German Army 1939-45, Nigel Thomas i Stephen Andrew.