Ferberyt
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny | FeWO4 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa | 4,5-5 |
| Przełam | nierówny |
| Łupliwość | dobra |
| Pokrój kryształu | grubotabliczkowy |
| Układ krystalograficzny | jednoskośny |
| Gęstość minerału | 6,8-7,5 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa | czarna, szaroczarna |
| Rysa | ciemnobrązowa, czarna |
| Połysk | półmetaliczny, matowy |
Ferberyt – minerał z gromady wolframianów. Jest odmianą wolframitu, zawierającą w sobie najwięcej żelaza. Razem z wolframitem i hübnerytem tworzy szereg izomorficzny ferberyt- hübneryt.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Ferberyt jest nieprzezroczystym minerałem o czarnej lub szaroczarnej barwie. Krystalizuje w układzie jednoskośnym, w formie grubotabliczkowych krótkich słupków. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych. Jest dość ciężkim minerałem, gdyż waży ok. siedem razy więcej niż taka sama ilość wody w temperaturze pokojowej. Jest średnio twardy (4,5-5 w skali Mohsa). Nie poddaje się działaniu kwasów i jest trudnotopliwy.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w żyłach hydrotermalnych i w złożach cyny. Towarzyszą mu wolframit i kasyteryt. Można go znaleźć m. in na pograniczu Niemiec i Czech, w górach Rudawach.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- ruda wolframu.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jaroslav Bauer: Przewodnik skały i minerały. Multico, 1997, s. 154. ISBN 83-7073-050-7.