Feliks Kanic

Feliks Kanic
Philip Emmanuel Felix Kanitz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1829
Budapeszt

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1904[1]
Wiedeń

Zawód, zajęcie

przyrodnik, geograf, etnograf, archeolog, grafik, autor dzienników wieloletnich podróży

Narodowość

Austro-Węgry

Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Rodzice

Emmanuel Kanitz,
Dembits Judith Kanitz

Multimedia w Wikimedia Commons

Feliks Kanic, Philip Emmanuel Felix Kanitz (ang.węg. Felix Kanitz, bułg. Феликс Каниц; ur. 2 sierpnia 1829 w Budapeszcie, zm. 22 grudnia 1904 w Wiedniu) – pochodzący z rodziny niemieckiej austro-węgierski przyrodnik, geograf, etnograf, archeolog, grafik, autor dzienników wieloletnich podróży po krajach bałkańskich[1][2].

Urodził w zamożnej niemieckiej rodzinie żydowskiej Emmanuela Kanitza i jego żony Dembits Judith, którzy osiedlili się na Węgrzech. Rodzice dbali o staranne wykształcenie syna, który od dziecka przejawiał talent artystyczny. Po śmierci matki został przyjęty – w wieku 13-14 lat – do pracowni litografii i grawiury wybitnego grafika, Grimma[3]. Od 17 roku życia studiował grawiurę w Wyższej Szkole Rysunku[2] w Uniwersytecie Wiedeńskim[1].

W latach 1847–1850 pracował jako dziennikarz w Lipsku[2], a następnie rozpoczął podróże po Europie, odwiedzając Niemcy, Francję, Belgię i Włochy. W roku 1856 zamieszkał w Wiedniu. Odbywał podróże po prowincjach bałkańskich – Dalmacji, Hercegowinie, Czarnogórze, Serbii, Bułgarii, Bośni i Macedonii. Stał się cenionym etnografem południowych Słowian. Przyjął chrześcijaństwo[1].

Jest autorem[1]:

  • „Die Römischen Fundein Serbien” (Vienna 1861),
  • „Serbiens Byzantinische Monumente” (Vienna 1862),
  • „Reise in Süidserbien und Nordbulgarien” (Vienna 1868),
  • „Serbien, Historisch-Ethnographische Reisestudien aus den Jahren 1859-1868” (Leipsic 1868),
  • „Donau-Bulgarien und der Balkan, Historisch-Geographisch-Ethnographische Reisestudien aus den Jahren 1860-1875” (Leipsic 1875-79; 3. wyd. 1882),
  • „Katechismus der Ornamentik” (Leipsic 1891),
  • „Römische Studien in Serbien” (Vienna, 1892).

Odwiedził wiele zabytków w Bułgarii i Serbii, badając różnice między nimi. Twierdził, że większość budowli w średniowiecznej Bułgarii zbudowano na ruinach rzymskich i bizantyjskich[2].

W swojej ostatniej książce nt. Serbii wrażał nadzieję, że jego badania dziedzictwa kulturowego tego regionu będą kontynuowane przez młodych naukowców (zmarł wkrótce po zakończeniu korekty tej książki)[4]:

„Мислим да је мени баш највише стало до тога да моја истраживања подстакну млађе снаге на нова и успешнија прегнућа” (serb.)


1
Dolina Róż („Donau Bulgarien und der Balkan” 1879)
3
Dom Miłosza I Obrenowicia
(Музеј Горњи Милановац)[5]
4
Meczet Batal w Belgradzie
(obecnie nieistniejący)
5
Forteca w Bełogradcziku
(dziedziniec wewnętrzny)
Rysunki Feliksa Kanica

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Kanitz, Felix Philipp. [w:] Jewish Encyclopedia [on-line]. jewishencyclopedia.com. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Феликс Каниц. nauka.bg. [dostęp 2012-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)]. (bułg.).
  3. ↑ Prawdopodobnie jest tu mowa o niemieckim malarzu i rytowniku, Ludwigu Grimmie (1790–1863).
  4. ↑ део текста Ђорђа С. Костића: Друштво ФЕЛИКС КАНИЦ. felixkanitz.org. [dostęp 2012-05-22]. (serb.).
  5. ↑ Музеј Горњи Милановац. muzejgm.org. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-02)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Feliks_Kanic&oldid=72851196”