Feliks Bocheński
.JPG) Feliks Bocheński (1925) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | sędzia |
| Narodowość | polska |
| Tytuł naukowy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Feliks Władysław Bocheński (ur. 13 lipca 1872 w Szczawnicy, zm. 13 października 1925 w Katowicach) – polski sędzia, doktor praw, działacz społeczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1891 ukończył Gimnazjum I w Tarnowie, następnie w 1894 Wydział Prawa UJ w Krakowie. W 1895 uzyskał tytuł doktora praw. Pracę w sądownictwie rozpoczął 13 listopada 1895, początkowo jako auskultant, a następnie adiunkt sądowy i sędzia śledczy przy sądach w Krakowie, Jaśle i Podgórzu. W latach 1900-1913 urzędował w Sądzie Najwyższym w Wiedniu jako adiunkt sądowy, sekretarz Rady i sekretarz Dworu. Od 26 sierpnia 1913 był wiceprezesem Sądu Obwodowego w Tarnowie, a od 25 czerwca 1917 wiceprezesem Sądu Krajowego w Krakowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości od 3 stycznia 1919 pełnił funkcję prezesa Sądu Obwodowego (a następnie Okręgowego) w Cieszynie[1]. 14 lipca 1920 Minister Spraw Zagranicznych mianował go przedstawicielem Państwa Polskiego przy Międzynarodowej Komisji w Cieszynie. Od 21 sierpnia do 4 października 1920 pełnił funkcję Komisarza Rządu Polskiego przy Komisji Delimitacyjnej dla Śląska Cieszyńskiego, Spisza i Orawy. Od 26 listopada 1920 urzędował jako zastępca Komisarza Rządowego dla Śląska Cieszyńskiego, a w lutym 1921 został Delegatem Ministerstwa Sprawiedliwości przy Komitecie Plebiscytowym w Bytomiu z zadaniem organizowania sądownictwa polskiego w części Górnego Śląska, mającej przypaść Polsce. W tym charakterze pracował w okresie plebiscytu i III powstania śląskiego aż do chwili objęcia Śląska przez władze polskie. 14 czerwca 1922 Naczelnik Państwa Józef Piłsudski mianował F. Bocheńskiego prezesem Sądu Apelacyjnego w Katowicach i na tym stanowisku pozostał aż do śmierci[1].
Brał także aktywny udział w życiu społecznym. Był członkiem honorowym korporacji akademickiej „Silesia”. Od 15 lipca 1922 był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Teatru Polskiego w Katowicach[2].
2 maja 1922 za zasługi na polu zawodowym i społecznym został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3].
Feliks Bocheński był żonaty, miał syna. Zmarł 13 października 1925. Został pochowany na Cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach[4].
.JPG)
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
25 czerwca 1927 w gmachu Sądu Apelacyjnego w Katowicach została ustanowiona tablica upamiętniająca Feliksa Bocheńskiego[5]. W Katowicach została nazwana ulica imieniem Feliksa Bocheńskiego[6]. Feliksowi Bocheńskiemu w 2018 została poświęcona filmowa miniatura w cyklu „Pierwsi Niepodlegli”[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tomasz Adamczyk: Zarys historii Apelacji Śląskiej. katowice.sa.gov.pl. [dostęp 2015-09-26].
- ↑ Teatr w Rybniku – cz.II. nowiny.pl. [dostęp 2015-09-26].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
- ↑ Katowice - Cmentarz katolicki (ul. Francuska). polskaniezwykla.pl. [dostęp 2015-09-26].
- ↑ Sąd Apelacyjny w Katowicach. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2015-09-28].
- ↑ Lech Szaraniec: Osady i osiedla Katowic. Katowice: Oficyna „Artur”, 1996, s. 35. ISBN 83-905115-0-9.
- ↑ Feliks Bocheński – „Śląski Orzeł Temidy” (film) – Pierwsi Niepodlegli [online] [dostęp 2020-01-09] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Pietrykowski, Sądownictwo Polskie na Śląsku 1922 - 1937, Oddział Śląskiego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów R.P., Katowice 1939.
- Feliks Bocheński. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2015-09-26].
- Śp. Dr. Feliks Bocheński. „Goniec Śląski”, s. 1, 2, nr 241 z 15 października 1925.
- Feliks Bocheński. Nekrologi. „Polonia”, s. 1, nr 281 z 16 października 1925.