Federico Delbonis

Federico Delbonis

Państwo	Argentyna
Data i miejsce urodzenia	5 października 1990 Azul
Wzrost	193 cm
Gra	leworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2007
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Mariano Hood
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	33 (9 maja 2016)
Australian Open	3R (2016)
Roland Garros	4R (2021)
Wimbledon	1R (2014–2016, 2018, 2019, 2021, 2022)
US Open	2R (2014, 2016)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	110 (22 lipca 2019)
Australian Open	2R (2020)
Roland Garros	3R (2019)
Wimbledon	2R (2016, 2018)
US Open	2R (2015, 2019)
Multimedia w Wikimedia Commons

Federico Delbonis (ur. 5 października 1990 w Azul) – argentyński tenisista, zdobywca Pucharu Davisa 2016, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową rozpoczął w 2007 roku.

W lipcu 2013 roku awansował do finału kategorii ATP World Tour w Hamburgu, po wyeliminowaniu m.in. Rogera Federera. W spotkaniu o tytuł przegrał 6:4, 6:7(8), 2:6 z Fabio Fogninim, nie wykorzystując w drugim secie trzech piłek meczowych.

Na początku marca 2014 roku Delbonis wygrał turniej ATP World Tour w São Paulo, gdzie w finale był lepszy od Paolo Lorenziego. W maju awansował do finału w Nicei, w którym przegrał z Ernestsem Gulbisem.

W kwietniu 2016 roku wygrał drugi w karierze turniej z cyklu ATP World Tour w Marrakeszu, w meczu mistrzowskim pokonując Bornę Ćoricia 6:2, 6:4. Pod koniec roku zdobył z reprezentacją Argentyny Puchar Davisa. W decydującym meczu o tytule pokonał 6:3, 6:4, 6:2 Ivo Karlovicia^[1]. Latem Delbonis zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro przegrywając w pierwszej rundzie singla i debla^[2].

Na początku marca 2018 zwyciężył w konkurencji gry podwójnej w São Paulo partnerując Máximo Gonzálezowi. W sierpniu został finalistą debla w Kitzbühel, gdzie startował wspólnie z Danielem Braccialim.

Sezon 2019 Argentyńczyk zakończył z deblowym tytułem w São Paulo, partnerując Máximo Gonzálezowi. Razem z Horaciem Zeballosem został finalistą w Båstad.

W 2021 roku razem z Jaume Munarem osiągnęli finał zawodów w Santiago.

W rankingu gry pojedynczej Delbonis najwyżej był na 33. miejscu (9 maja 2016), a w klasyfikacji gry podwójnej na 110. pozycji (22 lipca 2019).

Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	21 lipca 2013	Hamburg	Ceglana	Fabio Fognini	6:4, 6:7(8), 2:6
Zwycięzca	1.	2 marca 2014	São Paulo	Ceglana (hala)	Paolo Lorenzi	4:6, 6:3, 6:4
Finalista	2.	24 maja 2014	Nicea	Ceglana	Ernests Gulbis	1:6, 6:7(5)
Zwycięzca	2.	10 kwietnia 2016	Marrakesz	Ceglana	Borna Ćorić	6:2, 6:4

Gra podwójna (2–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	4 marca 2018	São Paulo	Ceglana	Máximo González	Wesley Koolhof Artem Sitak	6:4, 6:2
Finalista	1.	4 sierpnia 2018	Kitzbühel	Ceglana	Daniele Bracciali	Roman Jebavý Andrés Molteni	2:6, 4:6
Zwycięzca	2.	3 marca 2019	São Paulo	Ceglana (hala)	Máximo González	Luke Bambridge Jonny O’Mara	6:4, 6:3
Finalista	2.	21 lipca 2019	Båstad	Ceglana	Horacio Zeballos	Sander Gillé Joran Vliegen	7:6(5), 5:7, 5–10
Finalista	3.	14 marca 2021	Santiago	Ceglana	Jaume Munar	Simone Bolelli Máximo González	6:7(4), 4:6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21]  (ang.).