Federico Cornaro (1579–1653)
| Kardynał biskup | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 listopada 1579 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 czerwca 1653 |
| Patriarcha Wenecji | |
| Okres sprawowania | 1631–1644 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia | 9 kwietnia 1623 |
| Kreacja kardynalska | 19 stycznia 1626 |
| Kościół tytularny | diecezja Albano |
| Data konsekracji | 9 kwietnia 1623 | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Federico Cornaro (ur. 16 listopada 1579 w Wenecji, zm. 5 czerwca 1653 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 16 listopada 1579 roku w Wenecji, jako syn Giovanniego Cornara i Chiary Delfino (jego bratem był Francesco Cornaro)[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego[1]. Po powrocie do Rzymu został klerykiem Kamery Apostolskiej i gubernatorem Civitavecchii[1]. 23 lutego 1623 roku został wybrany biskupem Bergamo, a 9 kwietnia przyjął sakrę[2]. 19 stycznia 1626 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria in Traspontina[2]. Jego nominacja spowodowała wzburzenie w Wenecji, gdyż synom doży zabraniano przyjmowania stanowisk w Kurii Rzymskiej[1]. Ostatecznie Senat zaakceptował promocję Cornara, jednak odrzucił jego nominacje na biskupa Vicenzy i Padwy[1]. W tym samym roku został przeniesiony do diecezji Vicenzy, a trzy lata później – do Padwy[2]. Oba te wydarzenia spowodowały zawirowania polityczne i Senat wenecki kontestował konstytucyjność tych nominacji[1]. Ojciec kardynała, Giovanni Cornaro, zaoferował zrzeczenie się funkcji doży, by uniknąć problemów z ewentualną sukcesją, wobec czego Senat ustąpił i zaakceptował wybór Federica na biskupa Vicenzy i Padwy[1]. W 1631 roku został mianowany patriarchą Wenecji[2]. Po trzynastu latach zrezygnował z funkcji, ze względu na wiek i na stan zdrowia (chorował na podagrę)[1]. 29 kwietnia został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Albano[2]. Tego samego dnia został prefektem Kongregacji ds. Obrzędów i piastował ten urząd do 31 marca 1653 roku[1]. Zmarł 5 czerwca 1653 roku w Rzymie[2].