Faustulus
 | |
| Występowanie | |
|---|---|
Faustulus – postać w mitologii rzymskiej. Był pasterzem króla Amuliusa. Znalazł małych Romulusa i Remusa, którzy zostali wyrzuceni w fale rzeki Tyber. Odnalazł ich w norze wilczycy, zabrał ich do swego domu gdzie wraz z żoną Acca Larentia zaadoptował i wychował[1].
Miał zginąć przypadkową śmiercią, gdy usiłował rozdzielić walczących między sobą Romulusa i Remusa[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 254. ISBN 83-01-03529-3.
- ↑ Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1996, s. 103. ISBN 83-7132-266-6.