Fabiano Caruana
 Fabiano Caruana (2023) | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 lipca 1992 |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy | arcymistrz (2007) |
| Ranking FIDE | 2803 (05.04.2024)[1] |
| Ranking krajowy FIDE | 1[2] |
| FIDE Top 100 | 2[3] |
| Strona internetowa | |
Fabiano Caruana (ur. 30 lipca 1992 w Miami) – włoski szachista, od 2006 roku reprezentujący Stany Zjednoczone, arcymistrz od 2007 roku.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
Jest jednym z najzdolniejszych szachistów w historii szachów. W roku 2002, w wieku 10 lat i 61 dni, został najmłodszym zawodnikiem, który w turniejach organizowanych przez amerykańską federację szachową pokonał zawodnika z tytułem arcymistrza (wydarzenie to miało miejsce 28 września w Nowym Jorku, a pokonanym był wówczas Aleksander Wojtkiewicz)[4]. W tym samym roku zdobył w Villa Giardino tytuł mistrza państw panamerykańskich w kategorii juniorów do lat 10[5], a rok później w Bogocie powtórzył to osiągnięcie w grupie do lat 12[6]. W 2005 odniósł pierwszy znaczący sukces na arenie międzynarodowej, triumfując w cyklicznym turnieju First Saturday w Budapeszcie. W 2006 podzielił I miejsca w Madrycie (wspólnie z Herminio Herráizem Hidalgo) oraz w rozegranych w Cremonie mistrzostwach Włoch, ostatecznie zdobywając srebrny medal po porażce w barażu z Michele Godeną. W marcu, kwietniu i lipcu 2007 wygrał trzy turnieje First Saturday w Budapeszcie, w każdym wypełniając normę na tytuł arcymistrza i w roku tym został najmłodszym w historii amerykańskich i włoskich szachów (Caruana posiada podwójne obywatelstwo) zawodnikiem, który otrzymał ten tytuł. Pod koniec roku zdobył w Martina Franca pierwszy w swojej karierze tytuł mistrza Włoch z wynikiem rankingowym 2740, wyprzedzając następnego zawodnika w tabeli o 3 punkty. W 2008 roku zwyciężył w turnieju Corus–C w Wijk aan Zee oraz ponownie zdobył tytuł mistrza Włoch. W styczniu 2009 roku ponownie zwyciężył w Wijk aan Zee, tym razem w turnieju Corus–B. W 2010 roku zwyciężył w 42. edycji cyklicznego turnieju w Biel. W 2011 roku po raz trzeci w karierze zdobył tytuł mistrza Włoch, z wynikiem 10 pkt w 11 partiach[7]. W 2012 roku podzielił II m. (za Lewonem Aronjanem, wspólnie z Magnusem Carlsenem i Tejmurem Radżabowem) w turnieju Corus–A w Wijk aan Zee, zwyciężył w turniejach Reykjavík Open w Reykjavíku, Sigeman & Co w Malmö, Dortmunder Schachtage w Dortmundzie (wspólnie z Siergiejem Kariakinem), podzielił II m. (za Magnusem Carlsenem, wspólnie z Tejmurem Radżabowem) w memoriale Michaiła Tala w Moskwie oraz zwyciężył (wspólnie z Magnusem Carlsenem) w São Paulo/Bilbao[8]. W 2013 roku zwyciężył w Zurychu (przed Viswanathanem Anandem, Władimirem Kramnikiem i Borisem Gelfandem)[9] oraz w Bukareszcie (turniej 7th Kings Tournament Romgaz)[10]. W 2014 roku zajął II m. (za Magnusem Carlsenem) w memoriale Wugara Gaszimowa w Şəmkirze[11], zdobył tytuł wicemistrza świata w szachach szybkich w Dubaju[12] oraz zwyciężył w turnieju Dortmunder Schachtage w Dortmundzie[13]. W tym samym roku odniósł największy sukces w dotychczasowej karierze, samodzielnie zwyciężając w turnieju Sinquefield Cup w Saint Louis. W turnieju tym, najsilniejszym w historii pod względem średniego rankingu uczestników, wygrał 7 pierwszych partii i ostatecznie zwyciężył z wynikiem 8½ w 10 partiach, wyprzedzając drugiego w tabeli, mistrza świata Magnusa Carlsena, o 3 punkty[14]. W 2018 roku zdobył prawo do rozegrania meczu o mistrzostwo świata z Magnusem Carlsenem i w listopadzie przegrał ten mecz (po dogrywce) 6:9. W listopadzie 2021 zajął II m. nad pierwszym Alireza Firuzdżą w turnieju FIDE Grand Swiss 2021 z wynikiem 7,5/11, co zapewniło mu miejsce w turnieju pretendentów rozgrywanym w 2022[15]. W sierpniu 2023 roku zajął drugie miejsce w Pucharze Świata w szachach, czym zapewnił sobie udział w turnieju pretendentów w 2024 roku[16].
Wielokrotnie reprezentował Włochy w turniejach drużynowych, m.in.:
- czterokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 2008, 2010, 2012, 2014)[17],
- czterokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 2007, 2009, 2011, 2013)[18],
- pięciokrotnie na turniejach o Puchar Mitropa (Mitropa Cup) (w latach 2006, 2007, 2008, 2009, 2010); wielokrotny medalista, w tym wspólnie z drużyną – złoty (2010) i srebrny (2009)[19].
We wrześniu 2010 roku został pierwszym w historii włoskim szachistą, który osiągnął poziom 2700 punktów rankingowych, natomiast w sierpniu 2014 roku jako pierwszy przekroczył granicę 2800 punktów. Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 października 2014 roku z wynikiem 2844 punktów zajmował wówczas 2. miejsce (za Magnusem Carlsenem) na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród amerykańskich szachistów[20].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Caruana, Fabiano [online], ratings.fide.com [dostęp 2023-04-05] (ang.).
- ↑ Period: December 2023. Rank United States of America. Międzynarodowa Federacja Szachowa, 1 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-28]. (ang.).
- ↑ FIDE Top players – Standard Top 100 Players December 2023 [online], ratings.fide.com [dostęp 2023-12-28] (ang.).
- ↑ Fabulous Fabiano.
- ↑ 14° Campeonato Panamericano u10 (boys) 2002.
- ↑ 15° Campeonato Panamericano u12 (boys) 2003.
- ↑ 71 Campionato Italiano Assoluto 2011.
- ↑ 5th Final Masters Sao Paulo Bilbao 2012.
- ↑ Zurich Chess Challenge 2013.
- ↑ Bucharest Final: Caruana secures victory.
- ↑ Magnus Carlsen win the Vugar Gashimov Memorial 2014.
- ↑ Magnus Carlsen is World Rapid Chess Champion!
- ↑ Dortmund: Fabiano Caruana is now 2801.
- ↑ Sinquefield 10: Draws end magnificent event.
- ↑ FIDE Chess.com Grand Swiss 2021 [online], chess24.com [dostęp 2022-06-17] (ang.).
- ↑ Carlsen wygrywa Puchar Świata po raz pierwszy w karierze!. chess.com. [dostęp 2023-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
- ↑ OlimpBase.
- ↑ OlimpBase.
- ↑ OlimpBase.
- ↑ Top lists records: Caruana, Fabiano.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Individual Calculations: Caruana, Fabiano (ang.)
- Who was the future GM? Fabiano Caruana, Italy’s top grandmaster! (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Fabiano Caruana – wybrane partie szachowe (ang.)
- Fabiano Caruana – profil na stronie FIDE (ang.)