Ewangeliarz kanoników regularnych z Krakowa

Ewangeliarz kanoników regularnych z Krakowa – kodeks z ok. 1420 zawierający 107 łacińskich kazań, z których 8 zostało poprzedzonych kilkunastoma krótkimi fragmentami ewangelii z glosami w mieszaninie języka czeskiego z polskim. Kodeks jest własnością biblioteki kanoników regularnych w Krakowie (kodeks nr 933)[1].

Manuskrypt powstał około 1420 w skryptorium augustiańskim na Kazimierzu. Czesko-polskie glosy tworzą prawie ciągły przekład 14 ewangelicznych perykop. Pochodzą one z ewangelii Mateusza (5, 20-24), Marka (11, 1-3; 16, 1-7), Łukasza (2, 42-52; 8, 4-15; 21, 25-27; 24, 13-35) i Jana (3, 16-21; 8, 46-59; 15, 26-27; 16, 1-4. 5-15; 18, 1-40; 19, 1-42). Między wersetami łacińskiej ewangelii pozostawiona jest podwójna interlinia, co sugeruje, że glosy były planowane już na etapie tworzenia manuskryptu[1].

Glosy napisane są mieszaniną języka polskiego i czeskiego z przewagą elementów czeskich. Według Jana Janowa mogło to być spowodowane tym, że kopista był pochodzenia czeskiego, zaś korzystał z jakiegoś dawniejszego polskiego przekładu, który samodzielnie modernizował. Natomiast wedle hipotezy autorstwa Wojciecha Ryszarda Rzepki i Wiesława Wydry pisarz wykorzystał czeskie tłumaczenie ewangelii, które niekonsekwentnie spolonizował[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Rajmund Pietkiewicz. Tradycja rękopiśmienna polskich przekładów biblijnych od XIII do XVI w.. „Wrocławski Przegląd Teologiczny”, s. 35, 2013 nr 2. Wrocław. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ewangeliarz_kanoników_regularnych_z_Krakowa&oldid=65943166”