Ewa Tomaszewska

Ewa Tomaszewska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1947
Płock

Zawód, zajęcie

polityk, działaczka związkowa, nauczyciel akademicki

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

posłanka na Sejm III i VIII kadencji (1997–2001, 2015–2019), senator VI kadencji (2005–2007), posłanka do Parlamentu Europejskiego VI kadencji (2007–2009)

Partia

Prawo i Sprawiedliwość

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności
Strona internetowa
Ewa Tomaszewska odbierająca z rąk przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej Wojciecha Hermelińskiego zaświadczenie o wyborze na posła VIII kadencji Sejmu (2015)

Ewa Tomaszewska (ur. 14 kwietnia 1947 w Płocku) – polska polityk, działaczka związkowa, nauczyciel akademicki, działaczka opozycji demokratycznej w PRL, posłanka na Sejm III i VIII kadencji (1997–2001, 2015–2019), senator VI kadencji (2005–2007), deputowana do Parlamentu Europejskiego (2007–2009).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1974 ukończyła studia na Wydziale Fizyki Uniwersytecie Warszawskim, a w 1997 także studia podyplomowe z zakresu zarządzania zasobami ludzkimi w Wyższej Szkole Zarządzania i Przedsiębiorczości im. Bogdana Jańskiego. W 1985 została pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1990 do 1993 była ławnikiem sądowym i członkinią senatu UW. W latach 1998–2002 pełniła funkcję przewodniczącej Komitetu Doradczego Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, a od 2002 do 2004 zasiadała w radzie nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Działalność polityczna i związkowa[edytuj | edytuj kod]

W 1980 przystąpiła do NSZZ „Solidarność”. Zasiadała w komisji krajowej związku. Była też członkinią zarządu Regionu Mazowsze. W stanie wojennym została internowana na okres od stycznia do lipca 1982. W grudniu 1983 tymczasowo aresztowana pod KWK Wujek, zwolniono ją w kwietniu 1984, postępowanie karne umorzono później w związku z amnestią. Współpracowała z Komisją Interwencji i Praworządności mazowieckiej „Solidarności”, od 1989 do 1990 była członkinią społecznej komisji pojednawczej przy ministrze pracy.

Zasiadała w Radzie ds. Polityki Społecznej przy prezydencie Lechu Wałęsie. Bez powodzenia kandydowała do Sejmu z listy NSZZ „Solidarność” w wyborach parlamentarnych w 1993. Sprawowała mandat posła III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Była wiceprzewodniczącą Komisji Polityki Społecznej i Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw dotyczących problematyki ubezpieczeń społecznych. Wchodziła w skład Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej. W latach 1998–2002 była radną sejmiku mazowieckiego. W 2001 nie uzyskała poselskiej reelekcji[1]. W wyborach samorządowych w 2002 bez powodzenia ubiegała się o reelekcję do sejmiku z listy Ligi Polskich Rodzin[2]. Potem należała do Republikańskiej Partii Społecznej. W 2005 z okręgu warszawskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości została wybrana na senatora VI kadencji. 30 sierpnia 2007 złożyła mandat, obejmując stanowisko deputowanej VI kadencji Parlamentu Europejskiego[3]. W PE zastąpiła Michała Kamińskiego, który został sekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP. Bez powodzenia startowała z listy PiS wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009[4], 2014[5] i 2019[6] oraz w wyborach parlamentarnych w 2011[7].

W marcu 2010 weszła w skład rady politycznej PiS. W wyborach samorządowych w tym samym roku uzyskała ponownie mandat radnej sejmiku województwa mazowieckiego[8] (utraciła go w 2014). Objęła również funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego UNFE[9].

W 2015 wystartowała do Sejmu w okręgu warszawskim. Uzyskała mandat posłanki VIII kadencji, otrzymując 5114 głosów[10]. W wyborach w 2019 nie została ponownie wybrana[11]. W wyborach w 2023 ponownie była kandydatką PiS do Sejmu[12]. W 2024 wystartowała kolejny raz do sejmiku mazowieckiego[13].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2010, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, została odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[14]. W 2016 została odznaczona przez prezydenta Andrzeja Dudę, za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Krzyżem Wolności i Solidarności[15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2015-08-25].
  2. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2015-08-25].
  3. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2015-08-25].
  4. Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2015-08-25].
  5. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-08-25].
  6. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-05-28].
  7. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-08-25].
  8. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-08-25].
  9. Zarząd Stowarzyszenia. srkunfe.pl. [dostęp 2015-08-25].
  10. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  11. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  12. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
  13. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-03-09].
  14. M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 553
  15. Prezydent do kobiet: Jesteście bohaterkami naszej wolności. prezydent.pl, 2016-12-13. [dostęp 2016-12-13].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]