Erich Brandenberger
 | Ten artykuł od 2016-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
 Gen. Erich Brandenberger (z lewej) rozmawia z Erichem von Mansteinem | |
 generał wojsk pancernych | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 lipca 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 czerwca 1955 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1911–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 27 Dywizja Piechoty, XXIII Korpus Armijny, 8 Dywizja Pancerna, XVII Korpus Armijny, XXIX Korpus Armijny, 7 Armia i 19 Armia |
| Stanowiska | dowódca: 8 Dywizji Pancernej |
| Główne wojny i bitwy | I i II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
        | |
.svg){kind=small}
Erich Brandenberger (ur. 15 lipca 1892 w Augsburgu, zm. 21 czerwca 1955 w Bonn) – niemiecki generał, uczestnik ataku na Związek Radziecki i ofensywy w Ardenach.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie szklarza Józefa Brandenbergera. W czasie I wojny światowej służył w 27 Dywizji piechoty, osiągając stopień porucznika. Następnie od 1923 kontynuował służbę w Reichswerze. Po dojściu Hitlera do władzy w 1933 był oficerem sztabowym jednostek okręgu Hessen-Darmstadt (major). Na początku II wojny światowej pełnił funkcję szefa sztabu XXIII Korpusu Armijnego[1].
Od 21 lutego 1941 roku dowodził 8 Dywizją Pancerną z którą uczestniczył w ataku na Związek Radziecki[2]. Następnie dowodził XVII Korpusem Armijnym i XXIX Korpusem Armijnym[1]. W listopadzie 1943 otrzymał nominację na generała wojsk pancernych[3]. Za udział w walkach w 1944 otrzymał Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża wraz z Liśćmi Dębu. W grudniu podczas niemieckiej ofensywy w Ardenach dowodził 7 Armią, chroniącą lewe skrzydło nacierających sił pancernych[4]. W marcu 1945 roku został odwołany ze stanowiska dowódcy 7 Armii pod zarzutem defetyzmu, jednak pod koniec wojny powierzono mu dowództwo 19 Armii[1][3]. Z 19 Armią skapitulował 5 maja 1945 roku przed wojskami alianckimi w Innsbrucku[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Honorowy[5]
- Krzyż Żelazny II Klasy (21.10.1914)[5]
- Krzyż Żelazny I Klasy (7.09.1916)[5]
- Odznaka za Służbę Wojskową[5]IV Klasy, III Klasy, II Klasy i I Klasy
- Medal Pamiątkowy 13 marca 1938[5]
- Okucie Ponownego Nadania Krzyża Żelaznego II Klasy (24.12.1939)[5]
- Okucie Ponownego Nadania Krzyża Żelaznego I Klasy (15.05.1940)[5]
- Deutsches Schutzwall-Ehrenzeichen (22.11.1940)[5]
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (15.07.1941)[5]
- Liście Dębu do Krzyża Żelaznego (12.11.1943)[5]
- Wspomnienie w Wehrmachtbericht (18.02.1944)[5]
- Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Żerko 2013 ↓, s. 60.
- ↑ Mitcham 2010 ↓, s. 26,27.
- ↑ a b Bishop 2009 ↓, s. 188.
- ↑ Bishop 2009 ↓, s. 165.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Brandenberger, Erich (8. Panzer-Division) – TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-06-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Chris Bishop: Niemiecka piechota w II wojnie światowej. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11-428-9.
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11725-9.
- Stanisław Żerko: Biograficzny leksykon II wojny światowej. Poznań: 2013. ISBN 978-83-63795-77-1.