Eparchia budzińska
 Cerkiew Belgradzka w Szentendre | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania | XVII w. |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Biskup diecezjalny | biskup budziński Lucjan (Pantelić) |
| Dane statystyczne (2016) | |
| Liczba wiernych | ok. 10 000 |
| Liczba kapłanów | 11 |
| Liczba dekanatów | 2 |
| Liczba parafii | 39 |
| Liczba klasztorów | 2 |
Położenie na mapie Węgier  | |
| 47,669191°N 19,074906°E/47,669191 19,074906 | |
| Strona internetowa | |
Eparchia budzińska – jedna z eparchii Serbskiego Kościoła Prawosławnego, obejmująca terytorium Węgier i Czech. Jej obecnym ordynariuszem jest biskup budziński Lucjan (Pantelić), rezydujący w Szentendre.
Dokładna data powstania eparchii nie jest znana. Jej erygowanie i rozwój miały związek z migracjami prawosławnych Serbów na ziemie węgierskie z terenów pozostających pod panowaniem tureckim. W szczególności w 1690, po wielkiej wędrówce Serbów w 1690 na terenie Węgier znalazło się kilkadziesiąt tysięcy rodzin serbskich. 4 marca 1695 cesarz Leopold I potwierdził prawo metropolity Eutymiusza (Popovicia) do posługiwania się tytułem biskupa budzińskiego.
W XVIII wieku na Węgrzech na potrzeby parafii serbskich wzniesiono znaczną liczbę cerkwi, jednak na przełomie XIX i XX wieku liczba wiernych spadła na tyle, że eparchia była zmuszona zamknąć część parafii, a świątynie odstąpić Kościołowi rzymskokatolickiemu. Ponadto w okresie od zakończenia II wojny światowej do 1988 administratura nie posiadała ordynariusza.
Według danych z 2016 eparchia liczyła około 10 000 wiernych, zgrupowanych w 39 parafiach (w tym dwóch na terenie Czech), obsługiwanych przez 11 kapłanów, posiadała 42 świątynie (cerkwie i kaplice) oraz prowadziła 2 monastery: Grabovac i Srpski Kovin[1].