Enzo Maiorca
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 czerwca 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 listopada 2016 |
Enzo Maiorca (ur. 21 czerwca 1931 w Syrakuzach, zm. 13 listopada 2016 tamże) – włoski nurek i polityk, wielokrotny rekordzista we freedivingu, senator w latach 1994–1996.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 czerwca 1931 w sycylijskich Syrakuzach[1]. W młodości był kajakarzem[2]. Nazywano go „człowiekiem rybą”[1]. W latach 1960–1974 trzynaście razy poprawiał rekord świata w swobodnym nurkowaniu[2]. W 1960 roku zanurkował na głębokość 45 metrów[3] W 1961 jako pierwszy człowiek w historii przekroczył głębokość 50 metrów w nurkowaniu bez akwalungu[1]. W tym czasie uważano, że przekroczenie tej granicy spowoduje natychmiastową śmierć nurka[2]. Maiorca przyczynił się w znaczącym stopniu do rozwoju i popularyzacji nurkowania swobodnego w latach 60. i 70. XX wieku.
W 1975 wystąpił w filmie włoskiego reżysera Melchiadego Colettiego Wyzwanie na dnie[3](wł. Sfida sul fondo)[4].
W środowisku freedivingu był uznawany za „żywą legendę”[2]. Jego rywalizację z francuskim nurkiem Jacques’em Mayolem, który jako pierwszy zanurkował poniżej 100 metrów, przedstawił w 1988 reżyser Luc Besson w filmie Wielki błękit[1]. Mayola zagrał Jean-Marc Barr, a jako Maiorca wystąpił Jean Reno[5]. W roku premiery filmu, 57-letni wówczas Maiorca pobił swój rekord życiowy nurkując na głębokość 101 metrów[1].
Po zakończeniu kariery podejmował działalność ekologiczną – zwłaszcza związaną ze środowiskiem morskim[6] – i polityczną. W latach 1994–1996 był senatorem z list prawicowego Sojuszu Narodowego[1].
Uważał, że w Wielkim błękicie został przedstawiony w sposób karykaturalny[1], gdyż Besson został zmanipulowany przez, będącego współtwórcą filmu, Mayola. Maiorca doprowadził do zakazu emisji dzieła na terenie Włoch[2]. W 2001 roku zmarł Mayol[7], a w 2002 roku film, po wycięciu kilku scen i przemontowaniu innych, wszedł ponownie na ekrany włoskich kin[1][7].
Był autorem lub współautorem publikacji na temat nurkowania publikowanych w języku włoskim[a], m.in. Sotto il segno di Tanit, Mediolan 2011, ISBN 978-88-425-4879-9.
Zmarł 13 listopada 2016[8] w rodzinnych Syrakuzach w wieku 85 lat[7].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jego córki Patrizia i Rosanna również były nurkami[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Porównaj szablon kontrola autorytatywna.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i To o nim opowiadał „Wielki błękit”. Legendarny nurek nie żyje. tvn24.pl, 2016-11-14. [dostęp 2016-11-14].
- ↑ a b c d e Joanna Skutkiewicz: Enzo Maiorca: Proszę zapomnieć o Wielkim Błękicie. [w:] 2013-12-12 [on-line]. off.sport.pl. [dostęp 2016-11-14].
- ↑ a b Wielki błękit: Enzo Maiorca nie żyje. film.wp.pl, 2016-11-14. [dostęp 2016-11-14].
- ↑ Sfida sul fondo w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Wielki błękit w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Italian free diver Enzo Maiorca dies, age 85, in Sicily. miamiherald.com. [dostęp 2016-11-17]. (ang.).
- ↑ a b c Chris Cummins: Enzo Maiorca 'lord of the deep blue’ dies at 85. euronews.com, 2016-11-14. [dostęp 2016-11-14]. (ang.).
- ↑ È morto l’apneista Enzo Maiorca. ilpost.it. [dostęp 2016-11-13]. (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Enzo Maiorca w bazie IMDb (ang.)
- Biografia di Enzo Maiorca. biografieonline.it. [dostęp 2016-11-14]. (wł.).