Enterococcus faecium
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | Enterococcus faecium |
| Nazwa systematyczna | |
| Enterococcus faecium | |
Enterococcus faecium – bakteria Gram-dodatnia należąca do enterokoków, dawniej klasyfikowano ją do paciorkowców grupy D (według serotypowania Lancefield). Fizjologicznie występuje w przewodzie pokarmowym człowieka, jednak może być również czynnikiem chorobotwórczym i wywoływać np. zakażenie układu moczowego, zapalenie wsierdzia[1].
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Lekiem z wyboru w zakażeniach miejscowych były dawniej aminopenicyliny. Ponieważ prawie wszystkie szczepy E. faecium nabyły oporność na te antybiotyki, antybiotykiem I rzutu stała się wankomycyna. Jednak coraz częściej pojawia się oporność wśród tych bakterii również i na ten antybiotyk (szczepy VRE)[2]. Na E. faecium oporne na wankomycynę można zastosować linezolid albo chinuprystynę-dalfoprystynę (E. faecalis jest oporny na działanie streptogramin). W zakażeniach układu moczowego skuteczna jest nitrofurantoina.
E. faecium ma naturalną oporność na cefalosporyny, klindamycynę, kotrimoksazol oraz na karbapenemy (czym różni się od E. faecalis, które są wrażliwe na karbapenemy).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne stan wiedzy na rok 2010. Wyd. II. Kraków: medycyna praktyczna, 2010, s. 313, 1403. ISBN 978-83-7430-255-5.
- ↑ Sebastian G.B. Amyes, Enterococci and streptococci, „International Journal of Antimicrobial Agents”, 29 Suppl 3, 2007, S43–52, DOI: 10.1016/S0924-8579(07)72177-5, PMID: 17659211 [dostęp 2023-02-06] (ang.).
