Enrico Feroci
| Kardynał diakon | |||
.JPG) Enrico Feroci (2017) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Proboszcz parafii Matki Bożej Miłości w Rzymie | |||
| Okres sprawowania | od 2019 | ||
| Dyrektor Caritas diecezji rzymskiej | |||
| Okres sprawowania | 2009–2018 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 13 marca 1965 | ||
| Nominacja biskupia | 30 października 2020 | ||
| Sakra biskupia | 15 listopada 2020 | ||
| Kreacja kardynalska | 28 listopada 2020 | ||
| Kościół tytularny | Matki Bożej Miłości | ||
| Data konsekracji | 15 listopada 2020 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Rzym | ||||
| Miejsce | sanktuarium Matki Bożej Miłości | ||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Enrico Feroci (ur. 27 sierpnia 1940 w Pizzoli) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup, proboszcz parafii Matki Bożej Miłości w Rzymie od 2019, kardynał diakon od 2020.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 27 sierpnia 1940 w Pizzoli. Kształcił się w Niższym Pontyfikalnym Seminarium Duchownym, a następnie, po ukończeniu liceum, w Wyższym Pontyfikalnym Seminarium Duchownym. Na prezbitera został wyświęcony 13 marca 1965[1][2].
W latach 1965–1966 pracował jako asystent w Niższym Pontyfikalnym Seminarium Duchownym, a w latach 1966–1968 jako asystent w Wyższym Pontyfikalnym Seminarium Duchownym, po czym powrócił do Niższego Pontyfikalnego Seminarium Duchownego, gdzie w latach 1968–1976 pełnił funkcję wicerektora. Następnie rozpoczął pracę w parafii przy kościele św. Frumencjusza. W latach 1976–1980 pełnił w nim funkcję wikariusza, a w latach 1980–2004 – proboszcza. Przez lata był prefektem dziewiątej prefektury diecezji rzymskiej, a także członkiem rady prefektów, rady kapłańskiej, rady ds. ekonomicznych i kolegium konsultorów diecezji. Brał czynny udział w trakcie synodu diecezji rzymskiej w latach 1987–1992 i misji miejskiej, która poprzedziła rok jubileuszowy w 2000[1][2]. 13 października 1995 papież Jan Paweł II obdarzył go godnością kapelana Jego Świątobliwości[1][2].
W latach 2004–2009 sprawował urząd proboszcza parafii przy kościele św. Hipolita. W 2009 kardynał Agostino Vallini, wikariusz generalny Rzymu, przeniósł go na stanowisko dyrektora diecezjalnego Caritas. Jednocześnie został prezydentem fundacji Caritas Roma, a także konsultorem Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących[1][2]. 10 listopada 2017 został mianowany prezydentem Publicznego Zgromadzenia Duchownego Oblatów Matki Bożej Miłości.
1 września 2018 został przeniesiony na urząd rektora sanktuarium Matki Bożej Miłości w Rzymie. Otrzymał również godność kanonika i kamerlinga bazyliki św. Jana na Lateranie. 1 września 2019 został proboszczem parafii Matki Bożej Miłości w Rzymie.
25 października 2020 podczas modlitwy Anioł Pański papież Franciszek ogłosił, że mianował go kardynałem[1]. 30 października 2020 został mianowany arcybiskupem tytularnym Cures Sabinorum[3]. Święcenia biskupie otrzymał 15 listopada 2020 w sanktuarium Matki Bożej Miłości w Rzymie. Udzielił mu ich kardynał Angelo De Donatis, wikariusz generalny Rzymu, w asyście arcybiskupa Claudia Marii Cellego, emerytowanego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, oraz Vincenza Apicelli, biskupa diecezjalnego Velletri-Segni[3][4]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Domino necessarius est” (Pan go potrzebuje)[5], pochodzące z Ewangelii według św. Marka[potrzebny przypis]. Na konsystorzu 28 listopada 2020 został kreowany kardynałem diakonem, z tytułem Matki Bożej Miłości w Castel di Leva, kościoła parafii, której jest proboszczem[6]. Z racji ukończenia 80. roku życia przed kreacją, nie posiada uprawnień elektorskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Annuncio di Concistoro il 28 novembre per la creazione di nuovi Cardinali. press.vatican.va, 2020-10-25. [dostęp 2020-11-08]. (wł.).
- ↑ a b c d Salvador Miranda: (88) 13. FEROCI, Enrico. [dostęp 2020-11-08]. (ang.).
- ↑ a b Enrico Feroci. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
- ↑ Święcenia biskupie kardynała nominata Enrico Ferociego. ekai.pl. [dostęp 2020-11-17]. (pol.).
- ↑ Cardinal Enrico Feroci. www.gcatholic.org. [dostęp 2021-05-23]. (ang.).
- ↑ Concistoro Ordinario Pubblico: Assegnazione dei Titoli. press.vatican.va, 2020-11-28. [dostęp 2020-11-28]. (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie Stolicy Apostolskiej
- Enrico Feroci w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2020-06-29] (ang.)
- Enrico Feroci [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-11-17] (ang.).
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 129
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat