Emilia (Warszawa)
| osiedle Warszawy | |
 Sześć budynków osiedla oraz miejsce po rozebranym domu meblowym. Pomiędzy nimi budynki: InterContinental Warszawa i Warsaw Towers. W tle budynki Złota 44, Kaskada i Rondo 1 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Powierzchnia | 0,042 km² |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′58″N 21°00′04″E/52,232778 21,001111 | |
Emilia – osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.
Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Osiedle Emilia położone jest na stołecznym Śródmieściu, na obszarze Miejskiego Systemu Informacji Śródmieście Północne[1][2]. Jest usytuowane między ulicami: Świętokrzyską, Emilii Plater, Złotą i aleją Jana Pawła II[2][3]. Przez jego teren przebiegają ulice: Pańska, Śliska, Sosnowa i Sienna[4]. Zostało zbudowane w latach 1961–1967[5][3] według projektu Lecha Robaczyńskiego, Czesława Wegnera, Anny Koseckiej, Jerzego Sobiepana i Stanisława Jankowskiego[3][6]. Nazwa osiedla pochodzi od nazwy ulicy Emilii Plater[3]. Według niektórych źródeł tworzy wraz z sąsiednim osiedlem Mariańska większe osiedle Emilia-Mariańska[5][7].
Powierzchnia osiedla Emilia wynosi 4,2 hektara[5]. W jego skład wchodzi sześć budynków mieszkalnych mających od ośmiu do szesnastu kondygnacji[5] o adresach: ul. Pańska 3, 5 i 7, ul. Śliska 3 i 10 oraz ul. Emilii Plater 47[4]. Łącznie mieszczą one 783 mieszkania przeznaczone dla ok. 2500 osób[5]. Zabudowę mieszkaniową uzupełniały szkoła, przedszkole, budynek służby zdrowia i pawilony handlowo-usługowe[5]. W budynku przy ul. Emilii Plater 47 zaprojektowano zewnętrzną antresolę oraz lokale usługowe na dwóch kondygnacjach[3]. Mieściły się tu m.in. Cepelia, salon Desy i liczne warsztaty rzemieślnicze[3]. Przed frontem zamontowano wolnostojące, przeszklone witryny służące ekspozycji towarów[8]. Na północ od tego budynku powstał niewielki pawilon mieszczący początkowo kawiarnię „Barbara”, a następnie klub jazzowy „Akwarium”[3]. W 1969 roku wybudowano pawilon domu meblowego „Emilia”, który był największym sklepem w Warszawie zaopatrującym mieszkańców w meble[9][3].
Do wybudowania zespołu mieszkaniowego niezbędne były wyburzenia pozostałości po przedwojennej zabudowie oraz prowizorycznych zabudowań i warsztatów stanowiących część rejonu nazywanego „Dzikim Zachodem”[3][10]. Część starszej zabudowy została zachowana, nowe budynki zostały wpasowane pomiędzy kamienice[3]. W zamyśle osiedle miało mieć charakter tymczasowy[3]. Miało zostać docelowo wyburzone, gdyż w miejscu tym zaplanowano tzw. Centrum Zachodnie, które miało być ośrodkiem kultury i administracji z wielkopowierzchniowym sklepem i wysokimi budynkami[3].
Przed 2001 roku zburzono pawilon, w którym mieściło się „Akwarium” i na jego miejscu powstał wieżowiec hotelu InterContinental Warszawa[11]. Specyficzny kształt budynku, z filarem i wcięciem w jego bryle wynika z konieczności zapewnienia odpowiedniej ilości światła mieszkańcom bloku przy ul. Pańskiej 3[11]. Na przełomie 2016 i 2017 rozebrano pawilon salonu meblowego, także z zamiarem wybudowania w jego miejscu wysokiego budynku[9].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dzielnica Śródmieście − Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie [online] [dostęp 2022-12-24].
- ↑ a b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 60. OCLC 831027217.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 5–7. ISBN 83-85028-56-0.
- ↑ a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2022-12-24].
- ↑ a b c d e f Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 171, ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Krystyna Krzyżakowa, W Śródmieściu, „Stolica” (40 (982)), Warszawa, 2 października 1966, s. 3, ISSN 0039-1689.
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 171. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Krystyna Krzyżakowa, Ulica Emilii Plater, „Stolica” (23 (1746)), Warszawa, 7 czerwca 1981, s. 4–5, ISSN 0039-1689.
- ↑ a b Anna Cymer, Architektura w Polsce 1945–1989, wyd. II poprawione, Warszawa: Fundacja Centrum Architektury, Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2019, s. 139, ISBN 978-83-949185-9-0.
- ↑ Krystyna Krzyżakowa, Awans „Dzikiego Zachodu”, „Stolica” (11 (849)), Warszawa, 15 marca 1964, s. 2, ISSN 0039-1689.
- ↑ a b Zaczęła się budowa hotelu Intercontinental [online], wyborcza.pl, 26 maja 2001 [dostęp 2022-12-26].
