Emil Gajdas
Emil Gajdas (ur. 23 listopada 1879 w Zabrzu, zm. 9 grudnia 1948 w Radzionkowie) – polski polityk, poseł na Sejm Śląski (1930–1939) i jego wicemarszałek (1930–1932), komisaryczny burmistrz Tarnowskich Gór podczas trzeciego powstania śląskiego w 1921 roku[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował we Wrocławiu i Greifswaldzie. W 1913 podjął pracę w Radzionkowie jako aptekarz. W 1922 został naczelnikiem gminy Radzionków. 2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Po 1926 związany z sanacją – przewodniczył Narodowo-Chrześcijańskiemu Zjednoczeniu Pracy (NChZP) w Tarnowskich Górach (a po jego rozwiązaniu lokalnemu obwodowi OZN).
Poseł na Sejm Śląski II, III i IV kadencji (1930–1939). W sejmie III kadencji pełnił funkcję wicemarszałka: w 1932 podał się do dymisji w proteście przeciwko sposobowi kierowania urzędem przez Konstantego Wolnego. W latach trzydziestych wydawał prorządowy „Głos Radzionkowski”.
W czasie II wojny światowej ukrywał się we Lwowie, po 1945 roku wrócił na Śląsk. Zmarł w Radzionkowie 9 grudnia 1948 roku.
Jego pasierbem był działacz narodowy i powstaniec Walter Larysz[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jacek Lubos: Znani radzińczanie > Emil Gajdas. [w:] Urząd Miasta Radzionków [on-line]. radzionkow.pl, 2015-05-22. [dostęp 2019-06-18].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 33.
- ↑ Walter Larysz. 100bohaterow.pl. [dostęp 2023-01-06]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Górnośląski leksykon biograficzny, Bogdan Snoch, Katowice 1997
- Sejm Śląski 1922–1939, Henryk Rechowicz, Katowice 1971