Elżbieta duńska

Elżbieta duńska
Ilustracja
ilustracja herbu
księżna Brunszwiku-Wolfenbüttel
Okres

od 1590
do 1613

Jako żona

Henryka Juliusza

Dane biograficzne
Dynastia

Oldenburgowie

Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1573
Koldynga

Data i miejsce śmierci

19 lipca 1626
Brunszwik

Miejsce spoczynku

Wolfenbüttel

Ojciec

Fryderyk II, król Danii i Norwegii

Matka

Zofia meklemburska

Mąż

Henryk Juliusz

Dzieci

Fryderyk Ulryk,
Zofia Jadwiga,
Elżbieta,
Jadwiga,
Dorota,
Henryk Juliusz,
Chrystian,
Rudolf,
Henryk Karol,
Anna Augusta

Elżbieta duńska (ur. 25 sierpnia 1573 w Koldyndze, zm. 19 lipca 1626 w Brunszwiku) – księżniczka duńska, żona księcia brunszwickiego na Wolfenbüttel Henryka Juliusza.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Elżbieta urodziła się 25 sierpnia 1573 r. na zamku w Koldyndze jako najstarsze dziecko króla Danii i Norwegii Fryderyka II z dynastii oldenburskiej i Zofii meklemburskiej. Była siostrą urodzonego w 1577 r. Chrystiana IV. Wczesne dzieciństwo spędziła na dworze swojego dziadka, księcia meklemburskiego na Güstrow Ulryka. W 1579 r. powróciła do Danii. 19 kwietnia 1590 r. na zamku Kronborg poślubiła księcia brunszwickiego, Henryka Juliusza. Ze związku z księciem Brunszwiku-Wolfenbüttel pochodziło dziesięcioro dzieci:

Owdowiała w 1613 r. Do końca życia utrzymywała przyjazne kontakty ze swoim młodszym bratem, królem Danii i Norwegii, Chrystianem IV, wspierając m.in. jego plany polityczne w północnych Niemczech w początkowym okresie wojny trzydziestoletniej (1618–1648). Elżbieta zmarła 19 lipca 1626 r. w Brunszwiku. Została pochowana w Wolfenbüttel.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]