Elżbieta Głąbówna

Elżbieta Głąbówna (ur. 16 kwietnia 1944 w Krakowie) – polska pianistka; laureatka VI nagrody na VII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1965). Starsza siostra skrzypaczki Teresy Głąbówny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Na fortepianie zaczęła grać w wieku sześciu lat. Edukację muzyczną odbyła w Krakowie – najpierw w Państwowym Liceum Muzycznym im. Fryderyka Chopina (obecnie Państwowa Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II st. im. F. Chopina), a następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (1962–1967). Jej nauczycielami byli Halina Ekier i Jan Ekier^[1]. W 1965 wzięła udział w VII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, gdzie dotarła do finału i została laureatką VI nagrody^[2]. Zyskała też uznanie krytyków muzycznych, m.in. Tadeusza Kaczyńskiego^[3]. W 1967 zdobyła VI nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu^[4].

W trakcie swojej kariery występowała m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju^[5]. W 1968 przeniosła się wraz z mężem do Szwecji, a od 1990 mieszka w Nicei^[6].

Aktualnie zajmuje się głównie pracą pedagogiczną^[6].

Repertuar i dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Nagrała kilka płyt z muzyką m.in. Fryderyka Chopina, Claude'a Debussy'ego, Johannesa Brahmsa i Kazimierza Serockiego^[6]. Dokonywała też nagrań dla Polskiego Radia i telewizji^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 267–270. ISBN 83-910515-1-X.
• Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.