Efraim
 | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Dzieci | Szutelach, Bered, Tachat, Eleada, Tachat, Zabad, Szutelach, Ezer, Elead, Beria |
Efraim, (hebr.:אֶפְרָיִם) – postać biblijna ze Starego Testamentu.
Młodszy z dwóch synów Józefa i Asenat, urodzony w Egipcie. Jakub zaadoptował Efraima, swego wnuka, i swoje błogosławieństwo dał jemu, a nie jego starszemu bratu Manassesowi. Początkowo miał dziewięciu synów: Szutelacha, Bereda, Tachata, Eleadę, Tachata, Zabada, Szutelacha, Ezera oraz Eleada. Wszyscy oni zostali jednak zabici[1]. Po tym wydarzeniu urodził się jeszcze tylko jeden syn Efraima, a imię, które zostało mu nadane, to Beria. Od Efraima wywodzi się ważne pokolenie. Prorocy nazywają czasem jego imieniem Izrael[2]. Pojawia się w Księdze Rodzaju 41, 52; 48.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 1Krn 7,20-23 w przekładach Biblii.
- ↑ Oz 11,1-4 w przekładach Biblii.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].