Edwin Rymarz
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
    | |
Edwin Rymarz (ur. 22 września 1936 w Komborni, zm. 17 lutego 2008 w Gdańsku) – polski kompozytor, organista, pedagog, długoletni dyrektor Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku.
Życie i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Komborni (Podkarpacie), pochodził z biednej rodziny. W 1945 przyjechał do Gdańska i związał się na stałe z życiem kulturalnym tego miasta. W 1951 rozpoczął naukę gry na fortepianie w Państwowej Szkole Muzycznej w Gdańsku-Oruni, po czym w latach 1954–1959 był uczniem Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Gdańsku-Wrzeszczu, którą ukończył w klasie organów Tadeusza Tylewskiego[1].
W roku 1959 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie w klasie organów prof. Leona Batora, rok później podjął studia na Wydziale Teorii i Kompozycji na tej samej uczelni. W 1964 rozpoczął studia kompozytorskie również w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie w klasie prof. Konrada Pałubickiego.
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
W 1963 podjął pracę w Państwowej Szkole Muzycznej I st. w Gdańsku-Oruni, gdzie do 1969 uczył zasad muzyki, harmonii oraz instrumentoznawstwa z akustyką; prowadził także szkolną orkiestrę i chór.
W latach 1966–1969 jako nauczyciel harmonii związał się po raz pierwszy z Ogólnokształcącą Szkołą Muzyczną I i II st. im. Feliksa Nowowiejskiego w Gdańsku. Przez trzy kolejne lata uczył w Szkole Muzycznej I st. im. G. Bacewicz w Gdańsku-Wrzeszczu, gdzie był również dyrektorem. W latach 1973–1981 był starszym wizytatorem szkolnictwa artystycznego w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku; sprawował wówczas nadzór nad placówkami kształcenia artystycznego w całym regionie. W 1981 powrócił na rok do Szkoły Muzycznej I st. w Gdańsku-Oruni, objął w niej stanowisko dyrektora. Od 1964 wykładał też przedmioty teoretyczne na Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku.
W 1982 Edwin Rymarz został dyrektorem Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. im. F. Nowowiejskiego w Gdańsku. Na tym stanowisku pracował przez 25 lat. Jednocześnie uczył improwizacji organowej, przedmiotów teoretycznych oraz prowadził szkolne zespoły.
Pomimo postępującej choroby nowotworowej, do końca życia był pełen zapału i entuzjazmu, miał wielkie plany, rozpoczął pisanie Koncertu na organy. Wszystkie te zamierzenia przerwała nieoczekiwana i trudna do przyjęcia przez środowisko śmierć. Zmarł nagle 17 lutego 2008, po długiej i ciężkiej chorobie. Na mszy pogrzebowej w archikatedrze pw. Świętej Trójcy w Gdańsku-Oliwie, odprawionej przez Arcybiskupa Metropolitę Gdańskiego Księdza Tadeusza Gocłowskiego, zgromadziło się bardzo wiele osób związanych z życiem kulturalnym Trójmiasta i nie tylko. Przy organach zasiadł profesor Roman Perucki. Edwin Rymarz został pochowany na Cmentarzu Garnizonowym, w dniu pogrzebu wspominali go tam m.in. Prezydent Miasta Gdańska Paweł Adamowicz, rektor Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku profesor Bogdan Kułakowski i inni.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Edwin Rymarz jest twórcą kompozycji organowych, orkiestrowych, kameralnych, chóralnych, wokalnych (wiele pieśni i piosenek dla młodzieży o tematyce marynistycznej i patriotycznej), muzyki do sztuk teatralnych i widowisk, ogromnej liczby opracowań i aranżacji, m.in. Koncertu C-dur Georga Josepha na fortepian i instrumenty smyczkowe, White Christmas na kwartet smyczkowy.
Jest autorem m.in. znanej i często wykonywanej Toccaty na organy (1993), 18 Żołędzi (1993) do słów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego na 4-głosowy chór żeński a cappella, zbioru kolęd O gwiazdo betlejemska w opracowaniu na chór z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, Suity kaszubskiej na zespół instrumentalny, utworu Kontrasty (1991) na instrumenty perkusyjne.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Za swoją wielostronną działalność Edwin Rymarz otrzymał szereg nagród i odznaczeń. Są wśród nich m.in. Krzyż Oficerski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, odznaka Zasłużonego Działacza Kultury, Za Zasługi dla Gdańska, Zasłużony Ziemi Gdańskiej, Nagroda Indywidualna I st. Ministra Kultury, Nagroda Indywidualna I st. Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej, Medal Sint Sua Praemia Laudi, Medal Komisji Edukacji Narodowej i Medal Księcia Mściwoja II (2007)[2].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury(za 1985)[3]
- 2007 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona internetowa Zespołu Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu - Absolwenci klasy organów. [dostęp 2012-05-05].
- ↑ Oficjalna strona internetowa Miasta Gdańska, gdansk.pl - Laureaci Medalu księcia Mściwoja II. [dostęp 2012-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-22)].
- ↑ Splendor Gedanensis 2016. Dali najwięcej gdańskiej kulturze
- ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl, 2016-06-23. [dostęp 2016-06-23]. (pol.).