Edmund Heines
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 lipca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 30 czerwca 1934 |
| Zawód, zajęcie | polityk |
Edmund Heines (ur. 21 lipca 1897 w Monachium, zm. 30 czerwca 1934 w monachijskim więzieniu Stadelheim) – niemiecki wojskowy i polityk, gauleiter NSDAP, poseł do Reichstagu (1930–1933), oficer SA, prezydent policji we Wrocławiu. Zamordowany podczas nocy długich noży.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczestniczył jako ochotnik w I wojnie światowej[1] a po jej zakończeniu wstąpił najpierw do Freikorpsu Oberland a następnie do Freikorpsu Gerharda Roßbacha[2]. W 1920 dowodził oddziałami Roßbacha, które stacjonowały w powiecie gryfińskim. Po otrzymaniu informacji, że jeden z pracowników rolnych zamierza zdradzić policji szczegóły nielegalnego transportu broni, Heines wraz z towarzyszami zabił podejrzanego o zdradę. Następnie zbiegł do Bawarii, gdzie nie sięgał pruski wymiar sprawiedliwości[2].
Heines uczestniczył w puczu monachijskim. Aresztowany w 1923[1]. 2 września 1926 bawarski oddział Freikorpsu Roßbacha pod dowództwem Heinesa został wcielony do SA[3]. W opisie policyjnego informatora, Heines był najbardziej przedsiębiorczym i gorliwym dowódcą w strukturach monachijskiego SA[4].
W maju 1927 Heines był jednym z przywódców rebelii monachijskiego SA przeciwko polityce prowadzenia NSDAP i niedostatecznym funduszom na finansowanie SA[3]. Wraz z zaprzyjaźnionym dowódcą oddziału szturmowego Nr 1 Hansem Rauscherem dążył do obalenia szefa SA w Monachium[5]. Pod koniec maja 1927 Heines został wykluczony z SA i z NSDAP a Rauscher opuścił partię dobrowolnie. Heines założył własne struktury, do których z sukcesem werbował SA-manów – do nowych oddziałów Heinesa przeszło ok. jednej trzeciej z trzystu członków SA[5]. W 1929 Heines został zrehabilitowany[3] i od sierpnia tego roku sprawował funkcję dowódcy SA-Standarte w powiecie monachijskim[6].
W 1928 Heines został pociągnięty do odpowiedzialności za zabójstwo z 1920 i skazany przez sąd w Szczecinie na pięć lat więzienia – dzięki amnestii wyszedł na wolność już rok później[1].
W latach 1930–1933 poseł do Reichstagu z ramienia NSDAP[7]. Od 1930 członek najwyższych władz SA a od 1931 dowódca SA na tereny Śląska[1] – zastąpił na tym stanowisku Waltera Stennesa po reorganizacji SA na terenach wschodnich przeprowadzonej przez Ernsta Röhma[8]. Od 1933 prezydent policji we Wrocławiu[1]. W tej funkcji odpowiedzialny za powstanie obozu koncentracyjnego KZ Dürrgoy, który był nazywany jego prywatnym obozem[9].
Zastrzelony w 1934 podczas nocy długich noży – zaskoczony przez członków Leibstandarte Hitlera w łóżku z przyjacielem[10], co było później wykorzystywane przez propagandystów Josepha Goebbelsa w przedstawianiu moralnego upadku SA[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Bundesarchiv: „Akten der Reichskanzlei. Weimarer Republik” online: Heines, Edmund. www.bundesarchiv.de. [dostęp 2010-11-05]. (niem.).
- ↑ a b Bernhard Sauer: Goebbels' „Rabauken“. Zur Geschichte der SA in Berlin-Brandenburg.. W: Berlin in Geschichte und Gegenwart. Jahrbuch des Landesarchivs. Berlin: 2006, s. 148. (niem.).
- ↑ a b c Historisches Lexikon Bayerns: Sturmabteilung (SA), 1921–1923/1925–1945. [dostęp 2010-11-03]. (niem.).
- ↑ Mathias Rösch: Die Münchner NSDAP 1925-1933: eine Untersuchung zur inneren Struktur der NSDAP in der Weimarer Republik. Oldenbourg Wissenschaftsverlag, 2002, s. 159-160. ISBN 3-486-56670-9. [dostęp 2010-11-11]. (niem.).
- ↑ a b Mathias Rösch: Die Münchner NSDAP 1925-1933: eine Untersuchung zur inneren Struktur der NSDAP in der Weimarer Republik. Oldenbourg Wissenschaftsverlag, 2002, s. 160. ISBN 3-486-56670-9. [dostęp 2010-11-11]. (niem.).
- ↑ Mathias Rösch: Die Münchner NSDAP 1925-1933: eine Untersuchung zur inneren Struktur der NSDAP in der Weimarer Republik. Oldenbourg Wissenschaftsverlag, 2002, s. 241. ISBN 3-486-56670-9. [dostęp 2010-11-11]. (niem.).
- ↑ Datenbank der deutschen Parlamentsabgeordneten Basis: Parlamentsalmanache/Reichstagshandbücher 1867–1938. Heines, Edmund. [dostęp 2010-11-09]. (niem.).
- ↑ Russel Lemmons: Goebbels and Der Angriff. University Press of Kentucky, 1994, s. 83. ISBN 0-8131-1848-4. [dostęp 2010-11-05]. (ang.).
- ↑ Wolfgang Benz, Barbara Distel, Angelika Königseder: Der Ort des Terrors: Geschichte der nationalsozialistischen Konzentrationslager. C.H.Beck, 2005, s. 84. ISBN 3-406-52962-3. [dostęp 2010-11-11]. (niem.).
- ↑ Bernhard Sauer: Goebbels' „Rabauken“. Zur Geschichte der SA in Berlin-Brandenburg.. W: Berlin in Geschichte und Gegenwart. Jahrbuch des Landesarchivs. Berlin: 2006, s. 144. (niem.).
- ↑ Ian Kershaw: Hitler. 1889-1936 Hubris. New York, London: W.W. Norton, 2000, s. 514. ISBN 978-0-393-32035-0. (ang.).