Dzwonnica katedralna we Włocławku
 nr rej. A/662 z 8 lipca 1996 | |
 Dzwonnica z połowy XIX wieku we Włocławku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | Plac Kopernika 3a, 87-800 Włocławek |
| Styl architektoniczny | neogotyk |
| Architekt | Franciszek Tournelle |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 52°39′39,382″N 19°04′07,767″E/52,660939 19,068824 | |
Dzwonnica katedralna – zabytkowa dzwonnica z 1853 r. w stylu neogotyckim zaprojektowana przez Franciszka Tournelle'a znajdująca się na Placu Kopernika we Włocławku przy bazylice katedralnej i Muzeum Diecezjalnym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Z uwagi na zły stan wież katedry, dla pomieszczenia dzwonów zdecydowano się na wybudowanie w 1853 r. wolno stojącej dzwonnicy, na terenie ogrodu Kolegium Wikariuszowskiego według projektu architekta gubernialnego z Warszawy, Franciszka Tournelle[1].
Dzwonnica miała służyć za pomieszczenie dla największego dzwonu katedralnego, zwanego „Hieronimem”, którego pozostawienie w wieży katedralnej uznano za niebezpieczne dla samej katedry. Dzwon „Hieronim” ważył 3500 kg, zbudowano go w 1604 r. z funduszy Hieronima Rozdrażewskiego i jego imieniem został nazwany[2]. Został przeniesiony do dzwonnicy w 1885 r. W 1878 r. rozpoczęto prace przy nadbudowie wież katedry w ich nowym kształcie, który zachowany jest do dzisiaj. Wieże nakryto szpiczastymi czworobocznymi hełmami. Po umocnieniu fundamentów katedry oraz wzmocnieniu wież, w 1887 r. dzwon został ponownie umieszczony w wieży katedralnej.
W 1939 r. w dzwonnicy urządzono „Kiosk Dobrej Prasy”, a następnie w 1963 r. Kiosk „Ruchu”, który funkcjonował tam do 1981 r.
15 lutego 1918 r. dzwon katedralny został rozbity przez Niemców i rozgrabiony.
Franciszek Tournelle był polskim architektem, w latach 1846-1857 pełnił funkcję budowniczego powiatu włocławskiego. Według jego projektów wzniesiono we Włocławku m.in. spichrz zbożowy przy Bulwarach 6 (1848 r.), synagogę w stylu mauretańskim przy ulicy Żabiej (1854 r.) oraz kościół ewangelicki przy ulicy Brzeskiej[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Dzwonnica została wybudowana z czerwonej cegły, na rzucie czworoboku, którego wymiary wynoszą 6,0 x 6,0 m, wewnątrz 3,8 x 3,8 m. Na parterze od strony północnej znajduje się okno wystawowe, od zachodu wejście i również okno wystawowe, natomiast od południa i wschodu blendy. Górne kondygnacje mają po dwa okna bliźniacze ostrołukowe i po jednym dekoracyjnym oknie. Dach namiotowy pokryty jest blachą miedzianą z krzyżem na wierzchołku. Wysokość dzwonnicy wynosi 22,60 m[4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Na pierwszym planie neogotycka dzwonnica. W tle most Śmigłego-Rydza. -
Wejście do dzwonnicy -
Kamienne dekoracje na dzwonnicy -
Kamienna, ozdobna wieża -
Maszkaron na wsporniku dzwonnicy. Wyryto na nim nazwisko architekta Tournelle'a. -
Maszkarony (głowy aniołów) -
Tablica z 2018 roku opisująca historię dzwonnicy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Parafia Katedralna we Włocławku [online], www.katedrawloclawek.pl [dostęp 2020-01-16].
- ↑ Biuletyn przewodnicki zw PTTK Włocławek, nr 25 z 1984 r. str. 14.
- ↑ Marian Cieślak, Tomasz Wąsik, Oblicze miasta Włocławka w kartografii i ikonografii na przestrzeni XIX i XX wieku, 2007, str. 5.
- ↑ Biuletyn przewodnicki zw PTTK Włocławek, nr 25, 1984, str. 14.