Dzień Pacjenta w Śpiączce
| Dzień | |
|---|---|
| Państwa | |
| Znaczenie |
Dzień Pacjenta w Śpiączce – polskie święto uchwalone przez Sejm RP 23 listopada 2012 roku. Na obchody wyznaczono dzień 18 kwietnia[1].
Dzień ten nie jest dniem wolnym od pracy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Sejmowa Komisja Zdrowia przygotowała projekt uchwały w odpowiedzi na pisemną prośbę fundacji Ewy Błaszczyk „Akogo?”, działającej na rzecz dzieci wymagających rehabilitacji po ciężkich urazach neurologicznych oraz ich rodzin[2]. Do podjęcia ostatecznej decyzji przez Sejm, w sprawie uchwalenia święta, przyczyniła się pozytywna opinia prezesa Agencji Technologii Oceny Medycznej (AOTM) w sprawie pierwszego w Polsce programu medyczno–neurorehabilitacyjnego, przygotowanego dla pacjentów znajdujących się w stanie śpiączki[3].
Obchody[edytuj | edytuj kod]
Celem obchodów jest zwrócenie uwagi na sytuację takich pacjentów i zrozumienie ich problemów.
Sejm podkreślił w Uchwale, że osoby te niemogące zabiegać o poszanowanie swoich praw, „winny być przez Rzeczpospolitą Polską otoczone szczególną opieką i troską”. Wyraził również nadzieję, że obchody Dnia pomogą „stworzyć w przyszłości system mający na celu wybudzanie pacjentów ze śpiączki, gdy tylko jest to możliwe”[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M.P. z 2012 r. poz. 951 – Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 listopada 2012 r. w sprawie ustanowienia 18 kwietnia Dniem Pacjenta w Śpiączce.
- ↑ Dzień Pacjenta w Śpiączce. PAP/IAR, 2012-04-12. [dostęp 2013-01-25].
- ↑ Monika Wysocka: Pacjenci w śpiączce mają swój dzień. Puls Medycyny, 2012-11-28. [dostęp 2013-01-25].