Działania powietrznodesantowe

Działania powietrznodesantowe – rodzaj działań bojowych obejmujących desantowanie oraz przemieszczanie zgrupowań lądowych drogą powietrzną^[1]^[2].

Działania tego typu charakteryzują się dużą dynamiką, elastycznością i precyzją działania. Ich powodzenie zależy w dużej mierze od zachowania ścisłej tajemnicy, posiadania przewagi w powietrzu oraz osiągnięcia zaskoczenia przeciwnika. Mogą być prowadzone niezależnie lub wspólnie z wojskami działającymi na lądzie.

Charakterystyka działań[edytuj | edytuj kod]

Czynnikiem szczególnej wagi, mającym bezpośredni wpływ na tego rodzaju działania jest rozpoznanie ugrupowania bojowego przeciwnika, jego zdolności bojowej i zamiarów w strefie zrzutu lub w strefie lądowania oraz w bezpośredniej bliskości obszaru (rejonu).

Podstawowe rodzaje zadań^[3]

opanowanie i utrzymanie ważnych obiektów
izolacja rejonu;
rajdy powietrzne

Cechy działań powietrznodesantowych^[4]

ograniczona jest ich manewrowość na lądzie. Może ona być poprawiona dzięki pojazdom, które mogą być dostarczone w ramach zrzutu ciężkiego sprzętu lub przy użyciu śmigłowców
czas trwania działań ograniczony jest, ponieważ jednostki powietrznodesantowe szybko tracą zdolność do prowadzenia działań, wymagana jest ich zamiana lub wzmocnienie przez jednostki innych rodzajów wojsk
ze względu na ograniczone możliwości ogniowe szczególną rangę zyskuje bezpośrednie wsparcie lotnicze

Ograniczenia

zasięg samolotów
wrażliwość na uderzenia
trudności w zachowaniu żywotności

Wojska powietrznodesantowe[edytuj | edytuj kod]

Realizujące działania powietrznodesantowe wojska powietrznodesantowe to specyficznie zorganizowane, wyposażone i szkolone oddziały i pododdziały wchodzące na pole walki metodą zrzutu dla opanowania obiektów lub do prowadzenia innych działań. Umożliwiają dowódcy dużą elastyczność działań i pomagają mu pogłębić ich obszar. Zagrożenie ich użyciem zmusza przeciwnika do wydzielenia sił w celu przeciwstawienia się temu działaniu.

Wojska powietrznodesantowe mogą być użyte do:

zbierania informacji na terytorium opanowanym przez przeciwnika;
prowadzenia rajdów na stanowiska dowodzenia, stanowiska wsparcia ogniowego, linie komunikacyjne, obiekty administracyjne i logistyczne;,
opanowania i utrzymania ważnego terenu do czasu połączenia się z wojskami lądowymi;
wzmacniania okrążonych wojsk lądowych;
prowadzenia ataku na tyły przeciwnika lub do odcinania jego odwodów w połączeniu z działaniami zaczepnymi innych wojsk lądowych;
osłony skrzydeł lub prawdopodobnych kierunków podejścia przeciwnika;
tworzenia psychozy strachu na tyłach przeciwnika.