Dwie królowe

Dwie królowe
Autor

Józef Ignacy Kraszewski

Typ utworu

powieść historyczna

Data powstania

1884

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Kraków

Język

polski

Data wydania

1884

Wydawca

Spółka Księgarzy Warszawskich

poprzednia
Jaszka Orfanem zwanego żywota i spraw pamiętnik
następna
Infantka

Dwie królowe. Powieść historyczna (Bona i Elżbieta) – powieść historyczna Józefa Ignacego Kraszewskiego z 1884 roku, zaliczana do cyklu Dzieje Polski.

Ukończony w styczniu 1884 utwór pisarz dedykował Aleksandrowi hr. Przezdzieckiemu; w tym samym roku opublikowany został w trzytomowym wydaniu książkowym.

Treść[edytuj | edytuj kod]

Akcja powieści rozgrywająca się w XVI-wiecznej Polsce Jagiellonów poświęcona jest wczesnemu okresowi życia Zygmunta Augusta.

Elżbieta Habsburżanka (anonimowa miniatura z epoki)

Beztrosko korzystający z rozrywek i zaspokajający swe kosztowne zachcianki królewicz chroniony jest przed przygotowaniem do przyszłej roli przez zaborczą matkę, Bonę Sforzę, separującą go od spraw państwowych i troszczącą się o dostarczanie mu kolejnych kochanek. Jedną z nich jest rozmiłowana w Zygmuncie młoda dwórka Dżemma, którą jednak obdarza natrętnym uczuciem również królewski dworzanin – szkaradny Petrek Dudycz, będący pośmiewiskiem krakowskiego dworu. Tymczasem w dalekowzrocznych planach Zygmunta Starego leży związek małżeński syna z córką Ferdynanda I, łączący Jagiellonów z potężnymi Habsburgami i służący przeorientowaniu polskiej polityki na zachód. Plany te od początku usiłuje pokrzyżować królowa Bona, wroga Habsburgom i pragnąca na stałe utrzymać syna pod swą kuratelą. Po przybyciu Elżbiety Habsburżanki do Polski i jej ślubie z następcą tronu, królowa-matka wypowiada skrytą wojnę synowej, stale ją poniżając i nękając pomówieniami oraz intrygami.

Osią powieściowej fabuły jest narastający konflikt dwóch królowych, zakończony przedwczesną śmiercią udręczonej młodej żony Zygmunta Augusta. W jego tle toczy się ostra rywalizacja obu politycznych stronnictw: prohabsburskiego, skupionego wokół postaci starego króla, i przeciwnego, ciążącego ku Francji, którego rzeczniczką jest królowa Bona. Na drugim planie powieści, w osobno rozwiniętym wątku romansowym, ukazana jest opętańcza miłość Petrka Dudycza do pięknej Dżemmy, wieńcząca jego starania pozornym sukcesem, lecz ostatecznie zakończona tragicznym finałem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Ignacy Kraszewski: Dwie królowe. Warszawa: LSW, 1971

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]