Dolna Saksonia

Dolna Saksonia
Niedersachsen
kraj związkowy
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Niemcy

Stolica

Hanower

Kod ISO 3166-2

DE-NI

Premier

Stephan Weil (SPD)

Powierzchnia

47 70982 km²

Populacja (31 grudnia 2022)
• liczba ludności


8 140 242[1]

• gęstość

171 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba miast na prawach powiatu

8

Liczba powiatów

37

Liczba gmin

731

Liczba przedstawicieli w parlamencie
Liczba przedstawicieli w Bundesracie

6

Położenie na mapie Niemiec
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Dolna Saksonia (niem. Niedersachsen, dolnosaks. Neddersassen, wschodniofryzyjski Läichsaksen) – drugi co do wielkości kraj związkowy w Republice Federalnej Niemiec przy granicy z Holandią. Siedziba administracyjna kraju związkowego znajduje się w mieście Hanower.

Ważniejsze miasta Dolnej Saksonii to: Hanower (Hannover), Brunszwik (Braunschweig), Osnabrück, Oldenburg, Getynga (Göttingen), Wolfsburg.

Historia[edytuj | edytuj kod]

We wczesnym średniowieczu w nadmorskiej części dzisiejszego kraju związkowego Dolna Saksonia istniało Królestwo Fryzyjskie, podbite w VIII w. przez państwo frankijskie, a pozostałe tereny, zamieszkane przez plemiona Sasów, Frankowie pod wodzą Karola Wielkiego podbili na przełomie VIII i IX w. Cały obszar wówczas znalazł się w granicach Imperium Karolińskiego i był podzielony na Księstwo Fryzji i Księstwo Saksonii, a od 962 r. leżał w granicach Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Z Księstwa Saksonii z czasem wyodrębniały się mniejsze kraje, prowadząc do ostatecznego rozpadu księstwa w 1296 r. Wśród powstałych krajów były Hrabstwo Oldenburga(inne języki) w 1091 (od 1774 Księstwo Oldenburga(inne języki)), księstwo arcybiskupie Bremy w 1180 oraz Księstwo Brunszwika-Lüneburga w 1235 r. Na skutek dalszych podziałów w 1432 r. powstało Księstwo Calenberg(inne języki), a na obszarze Fryzji w 1464 powstało Hrabstwo Fryzji Wschodniej.

Podział polityczny obszaru dzisiejszej Dolnej Saksonii w latach 1815–1866

W 1648 r. arcybiskupstwo Bremy zostało zsekularyzowane i przeszło w ręce Szwecji jako Księstwo Bremy, a w 1692 r. Księstwo Calenberg zostało przekształcone w Elektorat Hanoweru, od 1714 r. związany unią personalną z Wielką Brytanią. Po III wojnie północnej Szwecja utraciła księstwo Bremy na rzecz Hanoweru. W 1744 r. Hrabstwo Fryzji Wschodniej zostało przyłączone do Prus.

Na początku XIX w. cały obszar został zajęty przez Napoleona. Zachodnia i północna część regionu przypadła Francji, Fryzja Wschodnia przypadła Królestwu Holandii, a na wschodzie powstało Królestwo Westfalii. Po porażce Napoleona głównymi państwami regionu były Królestwo Hanoweru, Wielkie Księstwo Oldenburga i Księstwo Brunszwiku. W 1837 r. wygasła unia brytyjsko-hanowerska, a w 1866 r. Hanower został podbity i wcielony do Prus jako prowincja Hanower. W 1871 r. cały obszar znalazł się w granicach Niemiec.

Po II wojnie światowej region znalazł się w brytyjskiej strefie okupacyjnej Niemiec, a w latach 1945–1948 obszar przy granicy z Holandią stanowił polską strefę okupacyjną. W 1946 r. istniał tu kraj Hanower(inne języki), utworzony przez Brytyjczyków. Kraj związkowy Dolna Saksonia utworzono pod koniec 1946 r. z połączenia krajów Hanower, Brunszwik, Oldenburg i Schaumburg-Lippe.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1975 mieszkańcy Oldenburga (873 tys. osób) i Schaumburg-Lippe (87 tys. osób) opowiedzieli się za przekształceniem ich okręgów w landy RFN, czego jednak Bundestag nie zaakceptował, skłaniając się raczej ku redukcji liczby krajów z 10 do 5-6[2].

Do 31 grudnia 2004 Dolna Saksonia dzieliła się na rejencje, następnie zniesiono je i kraj związkowy składa się bezpośrednio z powiatów.

W nawiasach kody rejestracyjne pojazdów.

Miasta na prawach powiatu[edytuj | edytuj kod]

Hanower
  1. Brunszwik (Braunschweig) (BS)
  2. Delmenhorst (DEL)
  3. Emden (EMD)
  4. Oldenburg (OL)
  5. Osnabrück (OS)
  6. Salzgitter (SZ)
  7. Wilhelmshaven (WHV)
  8. Wolfsburg (WOB)

Związki komunalne[edytuj | edytuj kod]

Powiaty ziemskie[edytuj | edytuj kod]

  1. powiat Ammerland (WST)
  2. powiat Aurich (AUR)
  3. powiat Grafschaft Bentheim (NOH)
  4. powiat Celle (CE)
  5. powiat Cloppenburg (CLP)
  6. powiat Cuxhaven (CUX)
  7. powiat Diepholz (DH)
  8. powiat Emsland (EL)
  9. powiat Friesland (FRI)
  10. powiat Gifhorn (GF)
  11. powiat Goslar (GS)
  12. powiat Getynga (Göttingen) (GÖ)
  13. powiat Hameln-Pyrmont (HM)
  14. Region Hanower (Hannover) (H)
  15. powiat Harburg (WL)
  16. powiat Heidekreis (HK)
  17. powiat Helmstedt (HE)
  18. powiat Hildesheim (HI)
  19. powiat Holzminden (HOL)
  20. powiat Leer (LER)
  21. powiat Lüchow-Dannenberg (DAN)
  22. powiat Lüneburg (LG)
  23. powiat Nienburg (Weser) (NI)
  24. powiat Northeim (NOM)
  25. powiat Oldenburg (OL)
  26. powiat Osnabrück (OS)
  27. powiat Osterholz (OHZ)
  28. powiat Peine (PE)
  29. powiat Rotenburg (Wümme) (ROW)
  30. powiat Schaumburg (SHG)
  31. powiat Stade (STD)
  32. powiat Uelzen (UE)
  33. powiat Vechta (VEC)
  34. powiat Verden (VER)
  35. powiat Wesermarsch (BRA)
  36. powiat Wittmund (WTM)
  37. powiat Wolfenbüttel (WF)

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

W regionie rozwinął się przemysł samochodowy, rafineryjny, chemiczny, elektrotechniczny, elektroniczny, maszynowy, hutniczy, spożywczy, materiałów budowlanych, drzewny[3]. W Dolnej Saksonii hoduje się bydło, trzodę chlewną, drób, konie oraz uprawia się ziemniaki, żyto, jęczmień, rośliny pastewne, pszenicę, buraki cukrowe, warzywa, drzewa owocowe[3].

Polityka[edytuj | edytuj kod]

Koalicja rządząca: koalicja SPD/Zieloni[4]

Skład Landtagu:[5]

Ostatnie wybory: 9 października 2022
Najbliższe wybory: 2027

Mniejszości etniczne[edytuj | edytuj kod]

Dwujęzyczna (niemiecka i wschodniofryzyjska) tablica w Saterlandzie

W północno-zachodniej części kraju zamieszkują Fryzowie. Stanowią autochtoniczną mniejszość narodową i posługują się językiem wschodniofryzyjskim, który ma status języka regionalnego.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Duże znaczenie przywiązuje się w Dolnej Saksonii do rozwoju turystyki rowerowej. Przez region przebiega kilka długodystansowych turystycznych szlaków rowerowych, m.in. przez góry Harz, wzdłuż wybrzeża Morza Północnego, a także wzdłuż rzek Łaba, Wezera, Ems i Aller. Długość dróg rowerowych w całej Dolnej Saksonii ocenia się na około 13000 kilometrów[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Einwohnerzahl in Niedersachsen bis 2020 [online] [dostęp 2021-06-27] (niem.).
  2. ↑ Edward Dylawerski Bońskie ABC, Wyd. Iskry 1978.
  3. ↑ a b Dolna Saksonia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-10-22].
  4. ↑ NDR, Das rot-grüne Kabinett: Ministerinnen und Minister vereidigt [online], www.ndr.de [dostęp 2023-12-31] (niem.).
  5. ↑ Endgültige Ergebnisse und Vergleichszahlen 03 Land Niedersachsen [online], Landeswahlleiter, 27 października 2022 [dostęp 2023-12-31] (niem.).
  6. ↑ Dolna Saksonia. Po Niemczech na rowerze | Znajkraj [online], www.znajkraj.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Dolna Saksonia (Niedersachsen)
  • Siedziba kraju związkowego: Hanower (Hannover)
Miasta na prawach powiatu
Powiaty
Związki komunalne

flaga Dolnej Saksonii

Podział administracyjny Niemiec
Kraje związkowe
(Bundesland)

Niemcy

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dolna_Saksonia&oldid=72986736”