Dimityr Iwankow

Dimityr Iwankow
Димитър Иванков
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1975
Sofia

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1996–2005 Lewski Sofia 275 (25)
2005–2008 Kayserispor 94 (6)
2008–2011 Bursaspor 90 (6)
2011 Anorthosis Famagusta 0 (0)
W sumie: 459 (37)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998–2010  Bułgaria 63 (0)
  1. Aktualne na: 17 września 2011. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 17 września 2011.

Dimityr Iwanow Iwankow (bułg. Димитър Иванов Иванков, ur. 30 października 1975 roku w Sofii) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji bramkarza. Z liczbą 42 bramek zajmuje (stan na kwiecień 2010) trzecie miejsce w klasyfikacji najskuteczniejszych bramkarzy świata, za Rogério Cenim i José Luisem Chilavertem.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem Lewskiego Sofia, gdzie grał nieprzerwanie do 2005 roku. W ciągu tych dziewięciu lat zdobył trzy tytuły mistrza oraz pięciokrotnie wygrywał rozgrywki o Puchar kraju; w tym czasie strzelił również dziewiętnaście goli w meczach ligowych (z rzutów karnych) oraz dwa w europejskich pucharach.

W 2005 roku przeniósł się do tureckiego Kayserisporu, gdzie przez dwa sezony nie zagrał tylko w czterech spotkaniach ligowych. Przygodę z tym klubem zakończył w maju 2008 roku zdobyciem Pucharu Turcji. W konkursie rzutów karnych, w finałowym spotkaniu, obronił trzy strzały z jedenastu metrów, samemu strzelając dwie bramki.

Od sezonu 2008-2009 był zawodnikiem Bursasporu, gdzie ponownie pracował z Ertuğrulem Sağlamem, szkoleniowcem z czasów pobytu w Kaysersipor. W barwach Bursasporu Iwankow strzelił jedenaście goli, a także – jako pierwszy Bułgar w historii – sięgnął po tytuł mistrza Turcji[1]. W czerwcu 2011 roku na krótko trafił do Anorthosisu Famagusta, z którego został zwolniony po 2 miesiącach gry.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Bułgarii zadebiutował w 1998 roku, ale aż do 2004 roku był zmiennikiem Zdrawko Zdrawkowa. Po Euro 2004, kiedy selekcjonerem został Christo Stoiczkow, wygrał ze Zdrawkowem rywalizację o pozycję pierwszego bramkarza i wystąpił w większości meczów eliminacyjnych do Mundialu 2006. Był również podstawowym graczem drużyny walczącej o miejsce na Euro 2008 i Mundialu 2010. Po porażce reprezentacji w walce o mistrzostwa świata, ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery. Ostatni raz wystąpił w kadrze w towarzyskim spotkaniu z Polską (0:2), 3 marca 2010[2].

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]