Diecezja łucka

Diecezja łucka
	; Katedra św. św. Piotra i Pawła w Łucku
Państwo	Ukraina
Siedziba	Łuck
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Metropolia	lwowska
Katedra diecezjalna	Kościół katedralny pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Biskup diecezjalny	Witalij Skomarowski
Biskup senior	Marcjan Trofimiak
	Dane statystyczne
Liczba wiernych	29 850
Liczba kapłanów; • w tym diecezjalnych; • w tym zakonnych	; 15; 7
Liczba dekanatów	2
Liczba parafii	36
Powierzchnia	40.300 km²
	Położenie na mapie Łucka Łuck
	Położenie na mapie Ukrainy Łuck
	Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Łuck
	50°44′17,9″N 25°19′11,7″E/50,738306 25,319917
	Strona internetowa

Diecezja łucka (łac. Dioecesis Luceoriensis, ukr. Луцька дієцезія) – diecezja rzymskokatolicka na Ukrainie. Wchodzi w skład metropolii lwowskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

1225 – pierwsze misje oo. dominikanów w Łucku
1375 – powstanie arcybiskupstwa halickiego i przyznanie kościołowi we Włodzimierzu praw katedralnych
15 czerwca 1390 – król Jagiełło ufundował dla dominikanów kościół i klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łucku, uposażając go wsią Horodnica koło Dubna
ok. 1404 – z inicjatywy wielkiego księcia litewskiego Witolda zostaje erygowana diecezja łucka
3 lutego 1418 – list wielkiego księcia litewskiego Witold do papieża Marcina V, w którym skarży się na ingerencję arcybiskupa metropolity lwowskiego Jana Rzeszowskiego w sprawy diecezji włodzimierskiej na Wołyniu.
19 grudnia 1425 – połączenie diecezji łuckiej i włodzimierskiej
1427 – przeniesienie stolicy diecezji do Łucka; wybudowanie w Łucku drewnianej katedry pw. Trójcy Świętej
1440 – prawosławny książę Fedor (Teodor) Ostrogski funduje katolicki kościół w Ostrogu
1459 – poddanie biskupstwa łuckiego pod zwierzchnictwo metropolii lwowskiej (do XVI wieku)
1539 – rozpoczęcie budowy murowanej katedry pw. Trójcy Świętej
1596 – Unia brzeska, powstanie Kościoła greckokatolickiego
1604 – założenie Kolegium Jezuitów w Łucku
1639 – konsekracja kościoła pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Łucku (późniejszej katedry)
11 stycznia 1690 – mianowanie przez papieża Aleksandra VIII Stefana Antoniego Mdzewskiego biskupem tytularnym Calama i biskupem pomocniczym diecezji łuckiej
1712 – założenie przez bp Aleksandra Benedykta Wyhowskiego seminarium duchownego w Łucku
1749 – koronacja cudownego obrazu Matki Bożej w kościele Dominikanów w Łucku
28 czerwca 1757 – w Brodowie k. Ostroga urodził się Jan Paweł Woronicz, absolwent i wykładowca szkoły jezuitów w Ostrogu, poeta, kaznodzieja; od 1816 r. bp krakowski; abp warszawski i prymas Królestwa Polskiego (1828–1829)
1773 – koronacja cudownego obrazu Matki Bożej Poczajowskiej
1778 – koronacja cudownego obrazu Matki Bożej Latyczowskiej
15 sierpnia 1779 – bp Franciszek Komornicki koronował papieskimi koronami cudowny obraz Matki Bożej w Międzyrzeczu Ostrogskim
5 września 1781 – pożar katedry łuckiej
1787 – ks. bp Feliks Paweł Turski podnosi pojezuicki kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Łucku do rangi katedry
1795 – zniesienie diecezji łuckiej przez carycę Katarzynę II
1798 – połączenie diecezji łuckiej z diecezją żytomierską; utworzona przez papieża Piusa VI diecezja łucko-żytomierska podlegała metropolii mohylowskiej
1866 – zniesienie diecezji kamienieckiej przez cara Aleksandra II
1867 – przekazanie biskupom łucko-żytomierskim przez Stolicę Apostolską administracji nad diecezją kamieniecką
1918–1921 – wskrzeszenie diecezji kamienieckiej i ponowna jej utrata
28 października 1925 – diecezja łucka ponownie odrębną diecezją – bullą „Vixdum Poloniae” papież Pius XI ustalił nowy podział diecezji w Polsce – diecezja łucka została odłączona od żytomierskiej i poddana metropolii lwowskiej, jej nowym ordynariuszem został ks. bp Adolf Piotr Szelążek
1927 – synod diecezji łuckiej (pierwszy po 200 latach) – ustalone zostało prawo partykularne i program pracy duszpasterskiej dla Wołynia
14 grudnia 1927 – papież Pius XI ustanowił św. Teresę od Dzieciątka Jezus patronką diecezji łuckiej
1929 – sprowadzenie do Rożyszcz cudownego obrazu Pana Jezusa Miłosiernego z Tarnorudy
1930 – sprowadzenie z Warszawy do Lubomla
1931 – otwarcie Papieskiego Seminarium Wschodniego w Dubnie (zob. Neounia na Wołyniu)
1933 – otwarcie instytutu dla przeszkolenia przystępujących do jedności z Kościołem katolickim duchownych prawosławnych (w ramach neounii)
1936 – utworzenie przez bpa Adolfa P. Szelążka Zgromadzenia Sióstr Św. Teresy od Dzieciątka Jezus (Terezjanki)
1943 – Masowe mordy ludności polskiej na Wołyniu, zginęło kilkadziesiąt tysięcy ludzi, w tym 17 księży (80% parafii zostało zniszczonych)
1944–1947 – przymusowe wysiedlenia Polaków z Wołynia za Bug – kolejna fala represji w stosunku do Kościoła rzymskokatolickiego

II wojna światowa przyniosła diecezji łuckiej ogromne straty. Na 260 księży sprawujących posługę na początku wojny, w latach 1939–1945 zginęło 55, w tym 18 w wyniku represji sowieckich, 17 w wyniku zbrodni niemieckich; także 17 księży i zakonników zabili nacjonaliści ukraińscy; trzej księża zginęli z innych przyczyn. Drugie tyle księży było poszkodowanych w inny sposób. 23 sierpnia 1945 roku w sprawozdaniu przeznaczonym dla Stolicy Apostolskiej kanclerz kurii ks. Jan Szych stwierdził, że „w diecezji łuckiej nie ma katolików”. Jako powody podał zbrodnie sowieckie, niemieckie i nacjonalistów ukraińskich, deportacje do ZSRR, wywózki na roboty do Niemiec oraz przymusowe wysiedlenia ludności polskiej^[1].

3 stycznia 1945 – uwięzienie przez NKWD bpa Adolfa P. Szelążka
15 maja 1946 – zwolnienie z więzienia w Kijowie bp. Adolfa P. Szelążka i deportacja do Polski
9 lutego 1950 – na wygnaniu w Polsce (Zamek Bierzgłowski koło Torunia^[2]) zmarł bp Adolf Piotr Szelążek, ostatni przedwojenny ordynariusz łucki
1958–1959–1962 – zamknięcie ostatnich czynnych kościołów w Równem, Ostrogu i Korcu
3 grudnia 1974 – w Karagandzie zmarł Sługa Boży ks. Władysław Bukowiński, w latach 1939–1945 proboszcz katedry łuckiej
17 września 1977 – we Lwowie umiera Sługa Boży o. Serafin Kaszuba OFM Cap., duszpasterz na Wołyniu w latach 1940–1958
15 grudnia 1980 – otwarcie Muzeum Ateizmu w katedrze łuckiej
12 listopada 1989 – ks. Antoni Andruszczyszyn odprawia pierwszą mszę św. w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Ostrogu
23 września 1990 – pierwsza msza św. w kaplicy w katedrze łuckiej obok czynnej jeszcze ekspozycji Muzeum Ateizmu
16 stycznia 1991 – wznowienie działalności metropolii lwowskiej – metropolitą został ks. prof. abp Marian Jaworski; diecezja łucka wchodzi w skład archidiecezji lwowskiej
31 marca 1991 – poświęcenie katedry w Łucku przez ks. bp. Rafała Kiernickiego OFM Conv.
24 grudnia 1992 – uroczystości ekumeniczne w katedrze łuckiej z udziałem kapłanów obrządku greckokatolickiego i z Kościoła prawosławnego
18 maja 1996 – papież Jan Paweł II odnawia diecezję łucką – administratorem apostolskim diecezji został mianowany metropolita lwowski ks. prof. abp Marian Jaworski
25 marca 1998 – Marcjan Trofimiak mianowany pierwszym ordynariuszem po wznowieniu diecezji
16 maja 1998 – bp Marcjan Trofimiak odbył ingres do katedry łuckiej
14 września 1998 – bp Marcjan Trofimiak konsekrował kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Torczynie, wybudowany w latach 1995–1998
18 sierpnia 2002 – papież Jan Paweł II beatyfikuje dwóch wielkich synów ziemi wołyńskiej, abpa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego i ks. Jana Beyzyma
24 czerwca 2005 – bp Marcjan Trofimiak konsekruje nowo zbudowany kościół parafialny w Kamieniu Koszyrskim.
8 października 2005 – bp Marcjan Trofimiak konsekruje nowo zbudowany kościół parafialny pw. św. Tomasza Apostoła w Tomaszgrodzie
13 września 2008 – bp Marcjan Trofimiak konsekruje nowo budowany kościół w Dybyszczu; świątynia zostaje wzniesiona pod kierunkiem ks. Romana Burnika
18 października 2008 – bp Marcjan Trofimiak konsekruje nowo budowany kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa w Kostopolu; świątynia zostaje wzniesiona pod kierunkiem ks. kan. Władysława Czajki.
24 lipca 2012 – papież Benedykt XVI przyjął rezygnację bpa Marcjana Trofimiaka z funkcji biskupa łuckiego

Kościół katedralny[edytuj | edytuj kod]

- Kościół pw. św. Apostoła Piotra i Pawła w Łucku, to dawna świątynia oo. jezuitów
- 5 września 1781 – Pożar katedry łuckiej
- 1927–1932 – proboszczem katedry łuckiej był ks. kan. Gustaw Jełowicki
- W czasie II wojny światowej proboszczem katedry był błogosławiony ks. Władysław Bukowiński
- 15 grudnia 1980 – Otwarcie Muzeum Ateizmu w katedrze łuckiej
- 31 marca 1991 – Poświęcenie katedry w Łucku przez ks. bp. Rafała Kiernickiego OFM Conv.
- Obecnie proboszczem świątyni katedralnej jest ks. Paweł Chomiak.

Zabytkowe kościoły[edytuj | edytuj kod]

- Beresteczko (Берестечко), Ruiny kościoła pw. Świętej Trójcy, 1711-1733
- Dąbrowica (Дубровиця) Kościół pw. św. Jana Chrzciciela, 1740
- Dubno (Дубно), Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, 1629 (obecnie prawosławna cerkiew)
- Dubno (Дубно), Kościół pw. św. Jana Nepomucena 1817-1832
- Hołoby (Голоби), Kościół pw. św. Michała Archanioła, 1711-1728
- Kisielin (Кисилин), ruiny kościoła i klasztoru karmelitów, 1720
- Klewań (Клевань), Kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, 1630
- Korzec (Корець), Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Antoniego, 1706
- Kowel (Ковель), Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 1771
- Lubieszów (Любешів), Kościół pw. św. św. Cyryla i Metodego, 1768
- Luboml (Любомль), Kościół pw. Św. Trójcy, 1412
- Łuck (Луцьк), Kościół i klasztor bernardynów, 1752-1792 (obecnie prawosławna katedra Św. Trójcy)
- Łuck (Луцьк), Kościół katedralny pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła, 1616-1637
- Maciejów (Луків), ruiny kościoła pw. św. św. Stanisława i Anny, 1596
- Międzyrzec Korecki (Великі Межирічі), Ruiny kościoła pw. św. Antoniego Padewskiego, 1725
- Mokwin (Моквин), ruiny kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, 1750
- Niewirków (Невірків), Ruiny kościoła pw. Św. Trójcy, 1807
- Ołyka (Олика), Kolegiata pw. Świętej Trójcy, 1635-1640
- Ołyka (Олика), Kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła, 1460
- Ostróg (Острог), Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, 1582
- Ostróg (Острог), Pokapucyński kościół pw. Św. Trójcy, 1769 (obecnie prawosławna cerkiew akademicka)
- Radziechów (Радехів), Kościół pw. Św. Michała, 1701 (obecnie prawosławna cerkiew)
- Równe (Рівне), Kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Antoniego, 1899 (obecnie sala koncertowa)
- Stary Czartorysk (Старий Чарторийськ), Kościół podominikański, 1741-1753 (obecnie prawosławny klasztor)
- Szpanów (Шпанів), Ruiny kościoła pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła, 1726
- Tajkury (Тайкури), Ruiny kościoła pw. św. Wawrzyńca, 1710
- Włodzimierz (Володимир), Kościół pw. Rozesłania Apostołów, 1755-1766 (obecnie katedra prawosławna)
- Włodzimierz (Володимир), Kościół pw. św. św. Joachima i Anny, 1752
- Zaturce (Затурці), Kościół pw. Świętej Trójcy, 1642

Dane statystyczne[edytuj | edytuj kod]

Do roku 1939 w rzymskokatolickiej diecezji łuckiej było czynnych ponad 300 świątyń, w 2009 było ich zaledwie około 30, z których wszystkie obecnie wymagają kompleksowych remontów. Pozostałe 40 świątyń z tej diecezji które przetrwały do dnia dzisiejszego, zostało odebranych katolikom i są obecnie użytkowane przez różne inne wyznania lub w sposób niezgodny z ich przeznaczeniem, bądź pozostają w ruinie.

Obszar diecezji zamieszkuje obecnie ok. 2,2 mln ludzi, z czego rzymscy katolicy stanowią 1,4%, tj. 30.000 wiernych. Na terenie diecezji znajduje się 36 parafii, w których łącznie pracuje 22 księży – dane z 2005 roku.

Jurysdykcja diecezji łuckiej obejmuje struktury Kościoła rzymskokatolickiego w obwodach rówieńskim i wołyńskim

Dekanaty[edytuj | edytuj kod]

Obecnie diecezja łucka dzieli się na dwa dekanaty:

Łuck[edytuj | edytuj kod]

Równe[edytuj | edytuj kod]

Dekanaty historyczne[edytuj | edytuj kod]

W chwili wybuchu II wojny światowej diecezja łucka dzieliła się na dekanaty:

Biskupi[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Biskupi łuccy.

Święci i Słudzy Boży związani z diecezją łucką[edytuj | edytuj kod]

Błogosławiony Jan Beyzym
Błogosławiony Mikołaj Czarnecki
Święty Zygmunt Szczęsny Feliński
Błogosławiony ks. Władysław Bukowiński
Sługa Boży o. Serafin Kaszuba
Sługa Boży bp Adolf Szelążek
Sługa Boży o. Ludwik Wrodarczyk

Sanktuaria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Maria Dębowska, Leon Popek, Duchowieństwo diecezji łuckiej. Ofiary wojny i represji okupantów 1939–1945, Lublin 2010, ISBN 978-83-7270-791-8, s. 21–14, 201.
↑ Ekshumacja rozpoczęta – szczątki bp. Szelążka trafią do nowego sarkofagu [online], ddtorun.pl [dostęp 2018-01-23] .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[Maria_Dębowska_Leon_Popek-1] Maria Dębowska, Leon Popek, Duchowieństwo diecezji łuckiej. Ofiary wojny i represji okupantów 1939–1945, Lublin 2010, ISBN 978-83-7270-791-8, s. 21–14, 201.

[Ekshumacja_rozpoczęta_szczątki-2] Ekshumacja rozpoczęta – szczątki bp. Szelążka trafią do nowego sarkofagu [online], ddtorun.pl [dostęp 2018-01-23] .

[1]

[2]

Katedra św. św. Piotra i Pawła w Łucku
Państwo	Ukraina
Siedziba	Łuck

Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Metropolia	lwowska
Katedra diecezjalna	Kościół katedralny pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Biskup diecezjalny	Witalij Skomarowski
Biskup senior	Marcjan Trofimiak
Dane statystyczne
Liczba wiernych	29 850
Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych	15 7
Liczba dekanatów	2
Liczba parafii	36
Powierzchnia	40.300 km²
Położenie na mapie Łucka
Położenie na mapie Ukrainy
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
50°44′17,9″N 25°19′11,7″E/50,738306 25,319917
Strona internetowa