Dickie Jeeps

Dickie Jeeps

Pełne imię i nazwisko	Richard Eric Gautrey Jeeps
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1931 Chesterton
Data i miejsce śmierci	8 października 2016 Newmarket
Wzrost	171 cm
Masa ciała	76 kg
Rugby union
Pozycja	łącznik młyna
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 1949–1952 Cambridge R.U.F.C. 1952–1965 Northampton 273 1968 Cambridge R.U.F.C.
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1955–1962 British and Irish Lions 13 (0) 1956–1962  Anglia 24 (0)

Odznaczenia

Dickie Jeeps (ur. 25 listopada 1931 w Chesterton, zm. 8 października 2016 w Newmarket) – angielski rugbysta grający na pozycji łącznika młyna, reprezentant kraju, działacz sportowy.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej drużynie Bedford Modern School występował początkowo jako obrońca, następnie został przestawiony na pozycję łącznika młyna^[1]. Karierę w rugby rozpoczął w wieku siedemnastu lat w Cambridge RUFC, w którego seniorskim zepole występował w latach 1949–1952^[2][3], a następnie w barwach Northampton podczas trzynastoletniej kariery zaliczył 273 spotkania zdobywając 48 przyłożeń^[4]. Na krótko powrócił do klubu z Cambridge w roku 1968^[2][3].

Trzykrotnie zagrał podczas tournée British and Irish Lions. Do Południowej Afryki w 1955 udał się jako trzeci (po Johnie Williamsie i Trevorze Lloydzie) łącznik młyna, nie mając dotychczas na koncie żadnego występu w angielskiej kadrze. Szybkość i jakość podań sprawiła jednak, iż został preferowanym partnerem Cliffa Morgana przy obsadzaniu roli łączników młyna i ataku^[5][6][4][1]. Podczas kolejnych dwóch wypraw – w latach 1959 i 1962 – uznawany był przez gospodarzy za najlepszego zawodnika turystów, a jego bilans w zespole Lions zamknął się w liczbie czterdziestu dwóch spotkań, w tym trzynastu testmeczów, będących ówczesnymi rekordami, pobitymi jedynie przez WJ McBride'a i wydającymi się nie do osiągnięcia w dobie profesjonalnego sportu^[5][6][7][8].

Od początku lat pięćdziesiątych pojawiał się na sprawdzianach angielskiej reprezentacji, selekcjonerzy preferowali jednak długie podanie Johna Williamsa^[1]. Zadebiutował w niej podczas Pucharu Pięciu Narodów 1956, jednak z uwagi na słabą formę był to jedyny występ w tym roku. W kolejnej edycji zagrał jednak we wszystkich czterech meczach, a Anglicy triumfowali w zawodach zdobywając dodatkowo Wielkiego Szlema. W kadrze grał do roku 1962, zaliczając łącznie dwadzieścia cztery testmecze, w tym trzynaście jako kapitan^[7][8][9].

Kariera pozasportowa[edytuj | edytuj kod]

Był selekcjonerem angielskiej kadry, przedstawicielem hrabstwa w Rugby Football Union, a w latach 1976–1977 prezesem krajowego związku, w drugim z nich otrzymując Order Imperium Brytyjskiego w randze Komandora (CBE)^[7][6][1], w latach osiemdziesiątych pełnił też rolę prezesa klubu Cambridge R.U.F.C.^[10]. Był sędzią pokoju, radnym hrabstwa, członkiem England Tourist Board, a przez ministra sportu Denisa Howella został mianowany przewodniczącym Sports Council, którą to funkcję pełnił przez siedem lat (do konfliktu z ministrem Neilem Macfarlanem) propagując wówczas program Sports for All uważając, że rada powinna odpowiadać za stan tężyzny fizycznej narodu, a nie tylko zawodowych sportowców^[6][8][1].

Varia[edytuj | edytuj kod]

• Urodził się w rodzinie sadownika, a uczęszczał do Bedford Modern School^[7][8].
• W młodości uprawiał także krykieta, grał dla hrabstwa Cambridgeshire^[1], jako batsman osiągając średnią stu punktów na mecz^[4].
• W 2005 roku został przyjęty do hali sław Saints jako jeden z inauguracyjnej szóstki^[11].
• Żonaty z Jean Margaret Levin, z którą miał trzy córki – Deborah, Caroline i Louise^[7][1].
• Przez ostatnie lata życia cierpiał na chorobę Alzheimera^[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]