Dhimitër Tutulani
 Dhimitër Tutulani (1937) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Burmistrz Beratu | |
| Okres | od 1925 |
| Poprzednik | Xhevdet Mehqemeja |
| Następca | Neki Starova |
Dhimitër Tutulani też jako: Dhimitraq Tutulani (ur. 19 marca 1857 w Beracie, zm. 1937 tamże[1]) – albański polityk, prawnik i działacz niepodległościowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Beracie, w zamożnej rodzinie kupieckiej, wyznania prawosławnego. Kształcił się w szkole Zosimaia w Janinie, a następnie odbył studia na wydziale prawa Uniwersytetu w Atenach[1]. Po powrocie do Beratu otworzył kancelarię prawną. W Beracie zaangażował się w działalność albańskiego ruchu narodowego. W 1908 uczestniczył w kongresie monastyrskim, który zajął się wyborem alfabetu dla zapisu języka albańskiego[1]. 22 grudnia 1908 należał do grona założycieli klubu patriotycznego Bashkimi w Beracie[1]. Działacze tej organizacji w 1911 powołali do życia Komitet Obrony Praw Narodowych Albańczyków, który w lipcu 1912 ustanowił swoje władze i wysunął żądania autonomii politycznej dla ziem albańskich[1]. W 1912 Tutulani został wybrany delegatem do Zgromadzenia we Wlorze, które 28 listopada 1912 ogłosiło Albańską Deklarację Niepodległości. Na dokumencie widnieje podpis Dh. Tout, złożony przez Tutulaniego[1].
W grudniu 1918 jako przedstawiciel Beratu uczestniczył w kongresie albańskich działaczy narodowych w Durrësie, a w 1920 w kongresie w Lushnji, który doprowadził do reaktywacji państwowości albańskiej[1]. W 1922 wziął aktywny udział w przygotowaniach do kongresu w Beracie, którego uczestnicy zadeklarowali autokefalię Albańskiego Kościoła Prawosławnego[1]. W latach 1922-1937 Tutulani zasiadał w radzie świeckich, działającej przy metropolicie diecezji berackiej.
W styczniu 1925 Tutulani objął funkcję burmistrza Beratu[2]. Zmarł w 1937 w Beracie.
Był żonaty (żona Marie z d. Nova), miał troje dzieci (Milto, Urania, Eftalia). Jego syn Milto Tutulani był trzykrotnie ministrem sprawiedliwości.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bardhosh Gaçe: Ata, që shpallen pavarësinë kombëtare. Tirana: 2002, s. 182–184. ISBN 99927-1-644-4. (alb.).