Daria Doncowa

Daria Doncowa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1952
Moskwa

Narodowość

rosyjska

Dziedzina sztuki

literatura

Epoka

powieść detektywistyczna o zabarwieniu humorystycznym

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Darja Doncowa (wł. Agryppina Arkadiewna Doncowa, ros. Агриппина Арка́дьевна Донцо́ва), ur. 7 czerwca 1952) – rosyjska pisarka i scenarzystka, tworząca głównie powieści kryminalne o zabarwieniu humorystycznym, laureatka szeregu nagród literackich.

Dzieciństwo[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 7 czerwca 1952 roku w Moskwie w rodzinie reżysera Moskoncerta Tamary Nowackiej i radzieckiego pisarza Arkadija Wasiliewa. Ojciec Darii pochodził z rodziny robotniczej. Matka była pochodzenia polsko-kozackiego. Dziadek Agryppiny ze strony matki, Stefan Nowacki, polski komunista, wraz ze swoim bratem Jackiem był jednym ze współtowarzyszy Feliksa Dzierżyńskiego. W 1937 roku został aresztowany w związku ze Sprawą Tuchaczewskiego i umarł w obozie. Został pośmiertnie zrehabilitowany.

Rodzice starali się rozbudzić w Agryppinie zainteresowanie muzyka i literaturą. Po przesłuchaniu w szkole muzycznej dyrektorka oświadczyła rodzicom Agryppiny, że pierwszy raz styka się przypadkiem, kiedy niedźwiedź nadepnął nie na ucho, a rozsiadł się na całej głowie i siedzi tam do tej pory.

Przyszła pisarka wykazywała zainteresowanie przedmiotami humanistycznymi, łatwo uczyła się języków obcych. Jeszcze zanim rozpoczęła edukację w szkole, władała nieźle niemieckim i francuskim ponieważ jej dwie guwernantki - Francuzka i Niemka - słabo znały język rosyjski i rozmawiały z Agryppiną w swoich ojczystych językach. Udoskonaliła znajomość niemieckiego, kiedy w roku 1964 pojechała wraz z ojcem do Niemiec i przywiozła stamtąd wiele kryminalnych powieści takich autorów, jak Dick Francis, Rex Stout, Georgette Heyer i James Hadley Chase.

Agryppina przyjaźniła się blisko z wnuczką Walentina Katajewa Tiną i lączyły ją przyjacielskie stosunki z Korniejem Czukowskim

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia na wydziale dziennikarskim uniwersytetu Łomonosowa w Moskwie. Pracowała jako dziennikarka, była lektorką niemieckiego i francuskiego. Od roku 1995 pisze „humorystyczne kryminały”, które w Rosji zdobyły sobie ogromną popularność. Tylko w 2013 roku wydano w Rosji 2,8 mln egzemplarzy[1]. Wiele jej powieści zostało przełożonych na obce języki, m.in. na niemiecki i polski. Książki zaczęła pisać podczas choroby nowotworowej. O swojej twórczości pisarka mówi[2]:

Piszę to, co nazywa się bajkami dla dorosłych. Nie irytują, nie przygnębiaja i zawsze dobrze się kończą. Jest rzeczą zupełnie naturalną, że moje kryminały nie mogą podobać się wszystkim, ludzie mają różne gusta i dlatego kryminały powinny tym gustom odpowiadać.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Daria jest dwukrotną rozwódką, po raz trzeci wyszła za mąż w 1983 roku za Aleksandra Doncowa, który ma syna z poprzedniego małżeństwa. Dzieci Darii to urodzony w 1973 roku syn z pierwszego małżeństwa Arkadij i urodzona w roku 1986 córka Maria. Pisarka mieszka w Moskwie, z mężem, dziećmi i ulubionymi psami[3][4]. Bardzo kocha swoje psy i na cześć tego zbudowała Pug House[5].

Choroba nowotworowa[edytuj | edytuj kod]

W 1998 roku u pisarki zdiagnozowano zaawansowane stadium raka piersi i lekarze ocenili, że Darii pozostało kilka miesięcy życia. Pokonała jednak chorobę [6].

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

Po przebytej chorobie pisarka zaczęła aktywnie pomagać chorym kobietom walczyć z rakiem. W roku 2008 została uczestniczką Dobroczynnego programu firmy Avon "Razem przeciw rakowi piersi"[7].

Wybrane powieści[edytuj | edytuj kod]

  • Nieściśle tajne (Świat Książki, 2004)
  • Zjawa w adidasach (Świat Książki, 2004)
  • Żona mojego męża (Świat Książki, 2004)
  • Kłamstwo na kłamstwie (Świat Książki, 2004)
  • Zupa ze złotej rybki (Świat Książki, 2004)
  • Śpij, kochanie (Świat Książki, 2005)
  • Manikiur dla nieboszczyka (Videograf II, 2009)[8]
  • Poker z rekinem (Videograf II, 2009)
  • Przesyłka dla Kameleona (Videograf II, 2010)
  • Słodki padalec (Videograf II, 2011)

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Laureatka nagrody Pisarz roku w latach 2001, 2002, 2003
  • Laureatka nagrody Bestseler roku (nagroda gazety „Книжное обозрение) w 2002, 2003
  • Laureatka premii księgarni Biblio-Globus (Библио-Глобус) w nominacjach Autor roku i Imię roku w 2002 roku.
  • Laureatka dorocznego konkursu Książka roku w 2003 roku
  • Nominowana do nagrody Bestseler roku w 2003.
  • 5 marca 2003 odsłonięto gwiazdę Darii Doncowej na Literackim Placu Gwiazd w Moskwie
  • 24 czerwca 2005 Darii Doncowej wręczono order Piotra Wielkiego pierwszego stopnia z wstęgą za wielki wkład i wybitne zasługi w dziedzinie literatury.
  • W latach 2006, 2007, 2008, 2009 2010 według sondaży Rosyjskiego Centrum Badań Opinii Publicznej Doncowa została uznana pisarzem roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Дарья Донцова остается самым популярным писателем России gazeta.ru 18.06.2014
  2. ↑ Животные в жизни Дарьи Донцовой apus.ru. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-18)].
  3. ↑ informacje zawarte na okładkach polskich wydań książek Darii Doncowej
  4. ↑ Daria Doncowa [online], Onet.pl [zarchiwizowane z adresu 2004-12-26].
  5. ↑ Особняк и квартира Дарьи Донцовой: как и где живет писательница [online], Гуру красок (ros.).
  6. ↑ dontsova.net Рак боится сильных людей. [dostęp 2015-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-18)].
  7. ↑ eksmo.ru Вместе с Дарьей Донцовой против рака груди
  8. ↑ Książki - Ksiazki.WP.pl [online], ksiazki.wp.pl [dostęp 2017-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2009-05-17] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daria_Doncowa&oldid=73615193”