Danuta Irena Bieńkowska
Danuta Irena Bieńkowska (ur. 7 grudnia 1927 w Toruniu, zm. 9 lipca 1974 w Bergen w Norwegii) – polska poetka, prozaiczka, historyczka literatury, folklorystka.
Ukończyła slawistykę na Uniwersytecie Londyńskim. W 1965 uzyskała stopień doktora za rozprawę o wczesnej twórczości Żeromskiego.
W roku 1940 została wywieziona do Kazachstanu. Przebywała następnie w Iranie i w Indiach (w osiedlu polskim Valivade)[1]. W latach 1946–1956 w Wielkiej Brytanii. W 1956 wyjechała do Kanady (Toronto). W 1958 debiutowała na łamach prasy emigracyjnej jako poetka. W latach 1962–1974 była wykładowcą literatury polskiej i rosyjskiej na uniwersytecie w Toronto.
Zmarła tragicznie w wypadku (ulykken på Ulriksbanen) kolei linowej w Norwegii (Bergen), gdzie bawiła przejazdem, wracając z kongresu w Helsinkach.
Utwory wybrane[edytuj | edytuj kod]
- 1959 – Między liniami (poezje)
- 1971 – Pieśń suchego języka (poezje)
- 1978 – Między brzegami. Poezja i proza
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryszard Sawicki, Gdzie się Ganges toczy, Gazeta, sierpień 2007, nr 56 [dostęp 23.01.2011]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Kuncewicz: Leksykon polskich pisarzy współczesnych. T. 1, A-M. Warszawa: GRAF-PUNKT, 1995. ISBN 83-86091-29-0.
- Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.