Daniel (Krstić)

Daniel
Danilo
Slavko Krstić
Славко Крстић
Biskup budziński
Ilustracja
Kraj działania

Węgry

Data i miejsce urodzenia

13 maja 1927
Nowy Sad

Data i miejsce śmierci

20 kwietnia 2002
Szentendre

Miejsce pochówku

Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Belgradzie

Biskup budziński
Okres sprawowania

1988–2002

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia budzińska

Śluby zakonne

1960

Diakonat

1960

Prezbiterat

1962

Chirotonia biskupia

5 kwietnia 1969

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 kwietnia 1969

Miejscowość

Belgrad

Miejsce

Sobór św. Michała Archanioła

Konsekrator

German

Współkonsekratorzy

Makary (Đorđević), Longin (Tomić)

Daniel, imię świeckie Slavko Krstić (ur. 13 maja 1927 w Nowym Sadzie, zm. 20 kwietnia 2002 w Szentendre) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Nowym Sadzie. W 1946 podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Belgradzkim, jednak przerwał je po roku. W 1947 wyjechał do Paryża i podjął studia w dziedzinie literatury na Sorbonie. Po uzyskaniu dyplomu przez roku studiował nauki techniczne w Monachium. W 1953 ponownie udał się do Paryża, by podjąć studia teologiczne w Instytucie św. Sergiusza z Radoneża. Pracę dyplomową z teologii obronił w 1958. Podjął następnie prace nad doktoratem z teologii; tytuł doktora uzyskał ostatecznie w 1968.

W 1960 złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze św. Sawy w Libertyville, otrzymując imię Daniel na cześć św. Daniela II, arcybiskupa serbskiego. W tym samym roku został wyświęcony na hierodiakona, zaś w 1962 – na hieromnicha. Prowadził pracę duszpasterską w monasterze w Bostonie oraz w etnicznie rumuńskiej parafii prawosławnej w okolicach tego samego miasta. W 1968 wrócił do Jugosławii. Pracował w pismach teologicznych Glasnik i Teološki pogledi.

W 1969 przyjął chirotonię na biskupa marczańskiego, wikariusza archieparchii belgradzkiej. W charakterze konsekratorów w ceremonii wzięli udział patriarcha serbski German, biskup sremski Makary i biskup zwornicko-tuzlański Longin. Od 1984 był administratorem eparchii budzińskiej. Od 1988 pełnił urząd jej ordynariusza. Kierowanie strukturami Serbskiego Kościoła Prawosławnego na Węgrzech łączył z prowadzeniem wykładów z zakresu teologii pasterskiej na wydziale teologii Uniwersytetu Belgradzkiego (1993–1997). Zmarł w 2002 i został pochowany w monasterze Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Belgradzie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]