Dżumber Patiaszwili
| Data i miejsce urodzenia | 5 stycznia 1940 |
|---|---|
| I sekretarz Komunistycznej Partii Gruzji | |
| Okres | od 6 lipca 1985 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   | |
Dżumber Patiaszwili (ur. 5 stycznia 1940) − gruziński polityk, działacz komunistyczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1985 objął stanowisko pierwszego sekretarza Komunistycznej Partii Gruzji po tym, gdy jego poprzednik na tym stanowisku Edward Szewardnadze został ministrem spraw zagranicznych ZSRR[1]. W okresie pełnienia przez niego obowiązków w Gruzji nasiliły się protesty antykomunistycznej, narodowej opozycji kierowanej przez Meraba Kostawę i Zwiada Gamsachurdię. W związku z masowym poparciem dla opozycjonistów kierowana przez Patiaszwilego partia straciła faktycznie kontrolę nad rozwojem wydarzeń w Gruzińskiej SRR[2].
9 kwietnia 1989 Patiaszwili wyraził zgodę na stłumienie przez wojska Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego wielotysięcznych protestów w Tbilisi, w czasie których głoszone były antyradzieckie i niepodległościowe hasła. Zmienił decyzję, gdy zorientował się, że do miasta wprowadzonych zostało 2 tys. żołnierzy, a przebiegowi pacyfikacji ma zamiar przyglądać się wiceminister obrony ZSRR. Nie był jednak w stanie powstrzymać oddziałów radzieckich pod dowództwem gen. Igora Rodionowa[3]. Wojsko rozpędziło pokojową demonstrację, zabijając 19 osób i raniąc kilkadziesiąt. Brutalność działań żołnierzy wywołała szok w Gruzji. Aby nie dopuścić do dalszych wystąpień antyrządowych, Komunistyczna Partia Gruzji poprosiła Eduarda Szewardnadzego o przybycie do kraju. Ten zaś, chcąc ratować władzę radziecką w Gruzji, zmusił Dżumbera Patiaszwilego do zrzeczenia się stanowiska, które objął po nim Giwi Gumbaridze[4].
Patiaszwili wrócił do polityki w 1992, gdy został wybrany deputowanym do parlamentu gruzińskiego, już w niepodległej Gruzji[5]. Trzy lata później zajął drugiej miejsce w wyborach prezydenckich, przegrywając z Eduardem Szewardnadze i zdobywając 19,37% głosów (zwycięzca uzyskał ich 74,32%)[6]. Mandat deputowanego uzyskał drugi raz w wyborach parlamentarnych w 2004 i sprawował go przez cztery lata[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Materski W.: Gruzja. Warszawa: Trio, 2000, s. 222. ISBN 83-85660-90-9.
- ↑ Materski W.: Gruzja. Warszawa: Trio, 2000, s. 224. ISBN 83-85660-90-9.
- ↑ Materski W.: Gruzja. Warszawa: Trio, 2000, s. 226. ISBN 83-85660-90-9.
- ↑ Materski W.: Gruzja. Warszawa: Trio, 2000, s. 226-227. ISBN 83-85660-90-9.
- ↑ Materski W.: Gruzja. Warszawa: Trio, 2000, s. 263. ISBN 83-85660-90-9.
- ↑ Materski W.: Gruzja. Warszawa: Trio, 2000, s. 279. ISBN 83-85660-90-9.
- ↑ Jumber Patiashvili, the former leader of Georgia, remembers the earthquake in Armenia. [dostęp 2013-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].