Dżabal Samhan
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | czerwiec 1997 |
| Powierzchnia | 450 000 ha |
Położenie na mapie Omanu  | |
 17°12′26″N 54°57′13″E/17,207222 54,953611 | |
Dżabal Samhan[1] (ar. جبل سمحان) – masyw górski w zachodnim Omanie, leżący na terenie prowincji Zufar. W 1997 roku obszar objęto ochroną i utworzono tu rezerwat przyrody.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Dżabal Samhan leży na terenie prowincji Zufar[2].
Zbudowany jest z wapieni z okresu paleogenu ułożonych na gnejsie poprzerastanym bazaltowymi dajkami z proterozoiku[3]. Wznosi się na wysokość 1500–1800 m n.p.m., na południowym wschodzie strome zbocza tworzą monumentalną skarpę, a na zachodzie opadają łagodnie ku pustyni[3]. Masyw przecinają głębokie wąwozy wyrzeźbione przez rzeki epizodyczne[3]. Na dnie wadi w kilku większych zagłębieniach zbiera się woda pitna, umożliwiając przeżycie zwierząt[3].
Średnia roczna temperatura to 26 °C, a średnie opady na niższych wysokościach wynoszą ok. 50–100 mm, a w partiach wyższych dochodzą do 100–200 mm[4].
Flora i fauna[edytuj | edytuj kod]
Odnotowano tu ok. 20 gatunków endemicznych, m.in. Anogeissus dhofarica, Lavandula hasikensis, Maytenus dhofarensis i Salvia hillcoatiae[4]. Na obszarach letnich wiatrów monsunowych (kharif) znad Oceanu Indyjskiego rośnie kadzidłowiec Cartera (Boswellia sacra)[3].
Występuje tu m.in. krytycznie zagrożony lampart arabski (Panthera pardus nimr), tworząc największą populację na Bliskim Wschodzie[2]. Ponadto żyją tu zagrożony wyginięciem koziorożec nubijski (Capra ibex) i zębiełek omański (Crocidura dhofarensis)[5], a także hiena pręgowana (Hyaena hyaena), wilk szary (Canis lupus) i lis afgański (Vulpes cana)[2].
Rezerwat przyrody Dżabal Samhan[edytuj | edytuj kod]
W 1997 roku, na mocy Królewskiego Dekretu Nr. 48/1997, obszar objęto ochroną i utworzono tu rezerwat przyrody[4][2] o powierzchni 4500 km²[4] – największy na terenie Omanu[5].
W 2013 roku rezerwat przyrody Dżabal Samhan został wpisany omańską listę informacyjną UNESCO – listę obiektów, które Oman zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo Geograficzne Świata. Zeszyt 2. Bliski Wschód. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych, 2004, s. 77. ISBN 83-239-7553-1. (pol.).
- ↑ a b c d Tony Walsh, Diana Darke: Oman. Bradt Travel Guides, 2016, s. 7, seria: Bradt Travel Guide. ISBN 978-1-78477-020-4. [dostęp 2017-03-15].
- ↑ a b c d e H.R. Rollinson, M.P. Searle, I.A. Abbasi, A. Al-Lazki, M.H. Al-Kindi: Tectonic Evolution of the Oman Mountains. Geological Society of London, 2014, s. 33–34. ISBN 978-1-86239-378-3. [dostęp 2017-03-15].
- ↑ a b c d S.A. Ghazanfar, M. Fisher: Vegetation of the Arabian Peninsula. Springer Science & Business Media, 2013, s. 285. ISBN 978-94-017-3637-4. [dostęp 2017-03-15].
- ↑ a b c Smahan’s Mountain Nature Reserve. [dostęp 2017-03-13]. (ang.).