Cornelis van Almonde
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Konsul Holandii w Gdańsku | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Cornelis van Almonde, Cornelius von Almonde (ur. 1762 w Gdańsku, zm. 6 listopada 1844 w Gdańsku) – gdański kupiec, holenderski urzędnik konsularny, mennonita który przeszedł na kalwinizm[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Rodzina przybyła w XVII w. z Holandii. Jego ojcem był również Cornelius (1719–1792), jak i dziadek Cornelius (1682-1760)[2].
Zajmował się handlem zbożem, m.in. był współwłaścicielem (1815–1828) największej miejscowej firmy kupieckiej Almonde und Behrend, zajmującej się również handlem suknem, jedwabiem i wielbłądzią wełną[1] przy Hundegasse 51 (ul. Ogarna) (1817), właścicielem kamienic przy Langgasse 19 (ul. Długa), domu letniskowego we Wrzeszczu przy obecnej ul. Miszewskiego[1] i Hundegasse 66, spichlerza „Król Dawid” (König David) na Wyspie Spichrzów, wsi Piecki (Pietzkendorf)[2], obecnie w granicach Gdańska, oraz osady Arciszewo (Artschau) koło Straszyna pod Gdańskiem (1808). Pełnił funkcję konsula Holandii w Gdańsku (1810-1844).
Początkowo mieszkał w kamienicy przy Krebsmarkt (Targ Rakowy)[2]. Zajmował pałacyk przy Langgarten 47 (ob. ul. Długie Ogrody); początkowo jako dzierżawca (od 1803), następnie właściciel (od 1808), w którym m.in. gościł Napoleon Bonaparte (1807). Prowadził też działalność charytatywną - był prezesem zarządu szpitali św. Ducha i św. Elżbiety w Gdańsku (1797).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Otto Schutte: Repertorium der Nederlandse vertegenwoordigers residerende in het buitenland 1584-1810, M. Nijhoff, Haga 1976, s. 520
- Sylvia M. Webber: Her Story in Four Centuries, Strategic Book Publishing Rights Agency, Houston 2014, s. 314, ISBN 1-62857-722-3, ISBN 978-1-62857-722-8