Clementine Churchill

Clementine Churchill
Clementine Hozier
Ilustracja
Clementine Churchill (1915)
Pełne imię i nazwisko

Clementine Ogilvy Spencer-Churchill

Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1885
Londyn

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 1977
Londyn

Narodowość

brytyjska

Alma Mater

Berkhamsted School for Girls

Rodzice

Lady Blanche Hozier
sir Henry Hozier

Małżeństwo

Winston Churchill (1908-1965)

Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego do 1935 (cywilny) Krzyż Wielki Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Clementine Ogilvy Spencer-Churchill, baronessa Spencer Churchill z domu Hozier (ur. 1 kwietnia 1885 w Londynie, zm. 12 grudnia 1977 tamże[1][2]) – żona premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla od 1908 do jego śmierci w 1965[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kitty Ogilvy Hozier (1899)

Oficjalnie jest córką Lady Blanche Hozier i sir Henry'ego Hoziera[4], jednak kwestia jego faktycznego ojcostwa jest przedmiotem wielu dyskusji i sporów, ponieważ Lady Blanche była znana ze skłonności do niewierności[5][6]. Ona sama utrzymywała, że biologicznym ojcem Clementine był kapitan William George „Bay” Middleton, znany jeździec konny[5]. Autorka biografii Clementine, Joan Hardwick, przypuszcza jednak (częściowo ze względu na rzekomą bezpłodność Sir Henry'ego Hoziera), że ojcem dzieci Lady Blanche „Hozier” był w rzeczywistości mąż jej siostry, Algernon Bertram Freeman-Mitford, 1. baron Redesdale (1837–1916)[5][7], dziadek słynnych sióstr Mitford[8][9][10]. Niezależnie od słów matki, Clementine widnieje w rejestrach urzędowych jako córka sir Henry'ego.

Latem 1899 roku, w wieku 14 lat, Clementine i cała jej rodzina przeprowadzili się do Dieppe, nadmorskiej miejscowości na północy Francji[11]. Spotkali tam wpływowych ludzi z tego okresu, takich jak Walter Sickert, brytyjski malarz i przyszły przyjaciel rodziny[12]. Szczęśliwe życie Hozierów we Francji zakończyło się, gdy jedna z sióstr, Kitty, zachorowała na dur brzuszny[11]. Lady Blanche wysłała więc Clementine i kolejną z jej sióstr, Nellie do Szkocji, aby mogła całkowicie poświęcić swój czas Kitty, która zmarła 5 marca 1900 roku, w wieku 16 lat[13].

Clementine kształciła się najpierw w domu, potem krótko w szkole w Edynburgu prowadzonej przez Karla Fröbla, siostrzeńca niemieckiego pedagoga Friedricha Fröbla i jego żony Johanny, a później w szkole dla dziewcząt w Berkhamsted (obecnie Berkhamsted School) oraz na Sorbonie w Paryżu[14]. Była dwukrotnie potajemnie zaręczona z Sir Sidneyem Peelem, który zakochał się w niej, gdy miała 18 lat[5].

Znajomość i małżeństwo z Winstonem Churchillem[edytuj | edytuj kod]

Winston Churchill i Clementine Hozier (1908)

Clementine po raz pierwszy spotkała Winstona w 1904 roku na balu w posiadłości hrabiego i hrabiny Crewe[15]. W marcu 1908 roku spotkali się ponownie, na przyjęciu zorganizowanym przez Lady St Helier, daleką krewną Clementine[9]. Podczas ich pierwszego spotkania, Winstona oczarowało piękno i dystyngowanie Clementine; za drugim razem, po wieczorze spędzonym w jej towarzystwie, zdał sobie sprawę z tego, że była to dziewczyna o ponadprzeciętnej inteligencji i wspaniałym charakterze. Po pięciu miesiącach spotkań na imprezach towarzyskich, a także częstej korespondencji, Winston oświadczył się Clementine podczas przyjęcia w Blenheim Palace 11 sierpnia 1908 roku[16]. Rezydencja ta znana jest jako „Świątynia Diany”[5][16].

12 września 1908 wzięli ślub w kościele św. Małgorzaty w Londynie (opactwo westminsterskie)[16][17], następnie spędzili miesiąc miodowy w Baveno[18], Wenecji i na Morawach[17]. W późniejszym czasie zamieszkali w Londynie, przy 12 Bolton Street, a następnie 33 Eccleston Square[19]. Mieli pięcioro dzieci: Dianę (1909–1963), Randolpha (1911–1968), Sarę (1914–1982), Marigoldę (1918–1921), i Mary (1922–2014)[20]. Małżeństwo Churchillów było bliskie, serdeczne i pełne wsparcia pomimo trudów życia politycznego i publicznego.

W czasie I wojny światowej współpracowała między innymi z YMCA (Związek Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej), tworząc kantyny dla żołnierzy i pracowników fabryk uzbrojenia[5]. Za tę działalność została później odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego[5][14]. Podczas II wojny światowej była z kolei aktywną działaczką i przewodniczącą YWCA (Chrześcijańskie Stowarzyszenie Młodych Kobiet)[5][14], stworzyła również Fundusz na Rzecz Odbudowy Rosji Radzieckiej w ramach Sowieckiego Czerwonego Krzyża[3].

Krótko po wojnie została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy, a po powrocie do Londynu Krzyżem Wielkim Orderu Imperium Brytyjskiego[5]. Po śmierci męża w 1965 roku została dożywotnim parem (baronessą Spencer-Churchill)[5]. Pod koniec życia popadła w kłopoty finansowe[5].

Zmarła na atak serca 12 grudnia 1977, pochowano ją przy kościele św. Marcina w Bladon w hrabstwie Oxfordshire[5].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Jej imię nosi jeden ze szpitali w Harrow, w Londynie[21].

Książki biograficzne[edytuj | edytuj kod]

  • Clementine Churchill[22]
  • Clementine Churchill: the private life of a public figure[23]
  • Clementine: the life of Mrs. Winston Churchill[24]
  • First Lady: the life and wars of Clementine Churchill[25]
  • Clementine Churchill: the biographiy of a marriage[26]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Clementine Churchill, Baroness Spencer-Churchill [online], Geni Family Tree [dostęp 2020-12-12] (pol.).
  2. ↑ Biography of Clementine Churchill, Britain's First Lady [online], ThoughtCo [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  3. ↑ a b Clementine Churchill’s Aid to Russia Fund [online], International Churchill Society, 29 listopada 2017 [dostęp 2020-12-12].
  4. ↑ Henry Hozier [online], Graces Guide [dostęp 2020-12-12].
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l Who was Clementine Churchill? Everything You Need to Know [online], www.thefamouspeople.com [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  6. ↑ An Interview with Mary Soames [online], International Churchill Society, 14 lutego 2009 [dostęp 2020-12-13].
  7. ↑ The Attache at Peking by A. B. FREEMAN-MITFORD on Adrian Harrington Rare Books [online], Adrian Harrington Rare Books [dostęp 2020-12-13] (ang.).
  8. ↑ Family of Algernon Bertram Freeman-Mitford Lord Redesdale and Clementina Gertrude Helen Ogilvy [online], www.1820settlers.com [dostęp 2020-12-12].
  9. ↑ a b How Clementine and Winston Churchill Came to Be Married [online], International Churchill Society, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2020-12-12].
  10. ↑ The Mitfords: Six sisters who captured the maelstrom, „BBC News”, 25 września 2014 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  11. ↑ a b Magdalena Drozdek, To ona stała za sukcesami Churchilla [online], kobieta.wp.pl, 12 grudnia 2015 [dostęp 2020-12-12] (pol.).
  12. ↑ Adam Sonin, The life of artist Walter Sickert: Artistic errand boy who went on to give tips to Churchill [online], Hampstead Highgate Express, 10 marca 2013 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  13. ↑ Kitty Ogilvy Hozier [online], Geni Family Tree [dostęp 2020-12-12] (pol.).
  14. ↑ a b c 10 Facts about Clementine Churchill, „Fact File” [dostęp 2020-12-12].
  15. ↑ Winston Churchill early life [online], Winston Churchill [dostęp 2020-12-12].
  16. ↑ a b c Clementine Churchill - The Biography of a Marriage - Betrothal at Blenheim [online], International Churchill Society, 22 lipca 2020 [dostęp 2020-12-12].
  17. ↑ a b Winston Churchill 1874 - 1965 Chronology [online], Totally Timelines, 3 października 2020 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  18. ↑ Winston Churchill used travel firm for his honeymoon tickets [online], Metro Newspaper UK, 24 września 2019 [dostęp 2020-12-12].
  19. ↑ Leslie Hossack, Charting Churchill: 33 Eccleston Square, London [online], HAUTE VITRINE, 22 grudnia 2014 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  20. ↑ Who Were Winston And Clementine Churchill’s Children and When Did They Die? [online], Answers Africa, 21 sierpnia 2019 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  21. ↑ BMI The Clementine Churchill Hospital - Private Hospital Harrow [online], www.bmihealthcare.co.uk [dostęp 2020-12-12].
  22. ↑ Mary Soames, Clementine Churchill, Doubleday, 30 listopada 2011, ISBN 978-1-4464-8895-9 [dostęp 2020-12-13] (ang.).
  23. ↑ Joan Hardwick, Clementine Churchill: the private life of a public figure, Londyn: J. Murray, 1997, ISBN 0-7195-5552-3, OCLC 37438063 [dostęp 2020-12-13].
  24. ↑ Sonia Purnell, Clementine: the life of Mrs. Winston Churchill, Nowy Jork: Viking, 2015, ISBN 978-0-525-42977-7, OCLC 900623819 [dostęp 2020-12-13].
  25. ↑ Sonia Purnell, First Lady: the life and wars of Clementine Churchill, Londyn: Aurum Press, 2015, ISBN 1-78131-306-7, OCLC 911401816 [dostęp 2020-12-13].
  26. ↑ Mary Soames, Clementine Churchill: the biographiy of a marriage, Boston: Houghton Mifflin, 1979, ISBN 978-0-395-27597-9, OCLC 715629940 [dostęp 2020-12-13].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Clementine_Churchill&oldid=71796915”