Claes Horn (1898)
.jpg) | |
| Historia | |
| Stocznia | W. Lindbergs, Sztokholm |
|---|---|
| Położenie stępki | 1896 |
| Wodowanie | 9 lutego 1898 |
 Svenska marinen | |
| Wejście do służby | 7 sierpnia 1898 |
| Wycofanie ze służby | 12 października 1923 |
| Los okrętu | złomowany 1924 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 800 t |
| Długość | 69,2 m |
| Szerokość | 8,2 m |
| Zanurzenie | 3,2 m |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe o mocy 4000 KM | |
| Prędkość | 19 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 120 mm 4 działa kal. 57 mm 1 wyrzutnia torped kal. 381 mm | |
| Załoga | 104 |
Claes Horn – szwedzki krążownik torpedowy z ostatnich lat XIX wieku, jeden z pięciu okrętów typu Örnen, nawiązującego koncepcją do budowanych w tym czasie w innych państwach kanonierek torpedowych. Na skutek zużycia został wycofany z linii w 1923 roku i złomowany w roku następnym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowa krążownika torpedowego "Claes Horn" została zaakceptowana przez parlament szwedzki w 1895 roku i sfinansowana z budżetu na rok następny. Stępkę pod okręt położono w stoczni W. Lindbergs w Sztokholmie w ostatnich miesiącach 1896 roku, wodowanie nastąpiło 9 lutego 1898 roku, zaś zakończenie budowy 22 czerwca 1898 roku. Oficjalnie "Claes Horn" wszedł do służby 7 sierpnia tegoż roku. Według pierwotnych zamierzeń krążownik miał nosić nazwę "Ejdern", ale 24 listopada 1897 roku zmieniono ją dla uczczenia Klasa Horna, admirała z XVI wieku.
W czerwcu 1905 roku, po jednostronnym proklamowaniu zerwania unii szwedzko-norweskiej przez Storting, flota szwedzka została postawiona w stan gotowości. Narastające napięcie spowodowało mobilizację silnego zespołu okrętów, mającego w razie eskalacji konfliktu zaatakować wybrzeże norweskie i stolicę kraju, Oslo. W jej skład weszły między innymi cztery jednostki typu Örnen, w tym "Claes Horn". Przez kolejnych kilka miesięcy jego zadaniem było patrolowanie okolicznych szkierów. Po zakończonych uznaniem norweskiej niepodległości rokowaniach w Karlstad, 11 października 1905 roku flotę odwołano.
Po raz kolejny "Claes Horn" został postawiony w stan gotowości bojowej na przełomie 1912 i 1913 roku, w związku z narastającym w okresie wojen bałkańskich napięciem międzynarodowym. Krążownik bazował wówczas w rejonie Sundu. W okresie I wojny światowej okręt patrolował wybrzeża neutralnej Szwecji, zaś po jej zakończeniu, na skutek nadmiernego zużycia mechanizmów, 12 października 1923 roku został wycofany ze składu floty i w następnym roku sprzedany do stoczni złomowej.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Kadłub krążownika "Claes Horn" miał długość całkowitą 69,2 m, szerokość 8,2 m i zanurzenie 3,2 m. Wyporność konstrukcyjna wynosiła 800 ton. Napęd stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4000 KM, napędzające dwie śruby. Prędkość maksymalna wynosiła 19 węzłów. Uzbrojenie składało się z dwóch pojedynczych dział kal. 120 mm i czterech kal. 57 mm oraz pojedynczej wyrzutni torped kal. 381 mm, zamontowanej na stałe w stewie dziobowej.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Fleks: Szwedzkie krążowniki torpedowe, w: "Okręty Wojenne" nr 19, ISSN 1231-014X