Chrystocentryzm

Chrystocentryzm – nurt w teologii chrześcijańskiej (protestanckiej i katolickiej) uznający, że Jezus Chrystus zajmuje centralne miejsce w historii zbawienia i w świecie.

Za twórcę terminu uważany jest włoski teolog Giovanni Moioli. Wyróżniał on chrystocentryzm przedmiotowy i podmiotowy. Przedmiotowy wskazuje na centralną rolę Chrystusa w całokształcie teologii chrześcijańskiej, tzn. jest zasadą porządkującą teologię i orientującą ją na Chrystusa. Podmiotowy zaś wskazuje na Chrystusa jako centralną postać w życiu i postępowaniu chrześcijanina, tzn. postać ukierunkowującą życiowo człowieka wierzącego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Kwiatkowski B. D., Chrystus - jedyne centrum teologii. Chrystocentryzm w myśli teologicznej Giovanniego Moiolego, "Ateneum Kapłańskie" 142(2004), ss. 253-268.
• Łukaszyk R., Chrystocentryzm, w: Encyklopedia katolicka, t. 3, Lublin 1995, kol. 296.
• Moioli G., Cristocentrismo, w: G. Barbaglio, S. Dianich, Nuovo Dizionario di Teologia, Cinisello Balsamo (Milano) 1977, ss. 210-222.