Cheng Tang
 Cheng Tang na trzynastowiecznym obrazie (autor: Ma Lin) | |
| Władca z dynastii Shang | |
| Poprzednik | |
|---|---|
| Następca | |
Cheng Tang (chiń. 成湯 ), imię własne Zi Lü ( chiński : 子履 ; pinyin : Zǐ Lǚ ), zapisane na kościach wyroczni jako Da Yi ( 大乙 ) – pierwszy władca Chin z dynastii Shang. Około roku 1766 p.n.e. obalił Jie, ostatniego władcę dynastii Xia.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Cheng Tang początkowo władał krajem Shang położonym prawdopodobnie w dolinie Żółtej Rzeki. Było to jedno z wielu królestw, które uznawały zwierzchnictwo dynastii Xia[1]. Wykorzystując ówczesne osłabienie państwa Xia, Cheng Tang prowadził ekspansywną politykę podbijając sąsiednie królestwa, które także były wasalami Xia.
Kiedy dostatecznie urósł w siłę, zdecydował się wystąpić przeciwko swojemu zwierzchnikowi - królowi Jie z dynastii Xia. Pretekstem i zarazem usprawiedliwieniem buntu miało być srogość rządów Jie. Armia Cheng Tanga rozgromiła wojska Jie, który sam dostał się do niewoli.
Zwycięski Cheng Tang przeniósł się wraz z dworem i drużyną na ziemie pokonanego kraju Xia i tam wzniósł nową stolicę Bo. Przybrał biel jako barwę swoich sztandarów i rozpoczął panowanie jako pierwszy władca z dynastii Shang
Panowanie Tanga było oceniane przez Chińczyków pozytywnie. Obniżył podatki i stopę poboru żołnierzy. Podporządkował sobie wiele okolicznych plemion, takich jak Di i Qiang. Łagodnie potraktował szlachtę i arystokratów, którzy służyli dynastii Xia. Wielu z nich przeszło potem na służbę do niego[2].
Pod koniec jego życia kraj nawiedziła klęska suszy[3].
Po jego śmierci władzę miał przejąć jego najstarszy syn Tai Ding. Jednak wobec jego przedwczesnej śmierci, następcą został jego drugi syn Wai Bing, a po jego śmierci ich brat Zhong Ren (ostatni syn Cheng Tanga). Kolejnym władcą został syn Tai Dinga - Tai Jia[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maciej Kuczyński Dzieje starożytnych Chin: Kroniki pierwszych dynastii, wyd. Bellona, 2018. Str. 40
- ↑ Maciej Kuczyński Dzieje starożytnych Chin: Kroniki pierwszych dynastii, wyd. Bellona, 2018. Str. 41
- ↑ Maciej Kuczyński Dzieje starożytnych Chin: Kroniki pierwszych dynastii, wyd. Bellona, 2018. Str. 46
- ↑ Maciej Kuczyński Dzieje starożytnych Chin: Kroniki pierwszych dynastii, wyd. Bellona, 2018. Str. 46.