Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża w Moskwie (Twierskoj)

Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża
Храм преподобного Сергия Радонежского
7710339002
cerkiew parafialna
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Miasto wydzielone

 Moskwa

Miejscowość

Moskwa

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

moskiewska miejska

Wezwanie

św. Sergiusza z Radoneża

Wspomnienie liturgiczne

25 września/8 października

Położenie na mapie Moskwy
Mapa konturowa Moskwy, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża”
55°46′01,14″N 37°37′03,49″E/55,766983 37,617636
Strona internetowa

Cerkiew św. Sergiusza z Radoneżaprawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Twierskim, w zaułku Krapiwienskim, w dekanacie Iwerskiej Ikony Matki Bożej[1] eparchii moskiewskiej miejskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza cerkiew św. Sergiusza na tym miejscu wzmiankowana była w 1577 r.[2] Jeszcze w 1657 r. opisywano ją jako budowlę drewnianą[2]. Wzniesiona od nowa jako murowana, ostateczny kształt przybrała w połowie XVIII w. po przebudowie przeprowadzonej przez architekta ze szkoły Dmitrija Uchtomskiego[1]. Wtedy wzniesiono przy niej nową dzwonnicę[2]. Rodowy grobowiec Uchtomskich znajdował się następnie w północnej części świątyni[1].

W 1883 r. przy cerkwi powołano do życia oficjalne przedstawicielstwo Patriarchatu Konstantynopolitańskiego przy Rosyjskim Kościele Prawosławnym[2].

Cerkiew była czynna do końca lat 20. XX w.[2]. Została zaadaptowana na cele świeckie, rozebrano górną kondygnację jej dzwonnicy oraz kopułę. W latach 1960–1980 mieścił się w niej zakład produkujący łyżwy[2]. W 1991 r. budynek poświęcono ponownie i wznowiono odprawianie w nim nabożeństw[2]. W tym samym roku do cerkwi wstawiono Krzyż z Kij – relikwiarz z cząstkami relikwii różnych świętych ufundowany w XVII w. przez patriarchę moskiewskiego Nikona dla monasteru Podwyższenia Krzyża Pańskiego na wyspie Kij, przechowywany w muzeach po zamknięciu tegoż klasztoru[2]. W 2002 r. została odbudowana cerkiewna dzwonnica[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew reprezentuje styl barokowy. Posiada jedną kopułę na wysokim bębnie. W jej wnętrzu funkcjonują trzy ołtarze – oprócz głównego św. Sergiusza z Radoneża również św. Serafina z Sarowa i Wszystkich Świętych Ziemi Ruskiej. Jeden z ołtarzy bocznych łączy się z obszernym przedsionkiem[2]. Przed zamknięciem w latach 20. w świątyni znajdował się pięciorzędowy ikonostas przed ołtarzem głównym i dwa dwurzędowe przed ołtarzami bocznymi[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Иверское благочиние города Москвы [online] [dostęp 2020-04-07] (ros.).
  2. a b c d e f g h i j k M. Wostryszew, I. Szokariew, Moskwa..., s. 406.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • M. Wostryszew, I. Szokariew, Moskwa: wsie prawosławnyje chramy i monastyri, Moskwa, Algoritm-Eksmo 2009, ISBN 978-5-699-34703-2.