Centrum powiadamiania ratunkowego

Centrum powiadamiania ratunkowego
CPR
Logo
Logo systemu powiadamiania ratunkowego
Ilustracja
Operator numerów alarmowych, odbierający zgłoszenie w centrum powiadamiania ratunkowego w Krakowie
Data utworzenia

2009[1]

Budżet

783 982 887 PLN[2]

Zatrudnienie

1240[3]

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Centrum powiadamiania ratunkowego, CPR (ang. public-safety answering point, PSAP) – jednolity system, który obsługuje zgłoszenia alarmowe kierowane na numer alarmowy 112 umożliwiający przekazanie zgłoszenia alarmowego w celu zaangażowania właściwych służb ratowniczych[2]. W 2017 roku planowano rozpoczęcie przejmowania zgłoszeń kierowanych na numery alarmowe 997, 998 i 999[3]. [2]

Operatorzy numerów alarmowych odbierają połączenia, następnie przeprowadzają rozmowę w celu uzyskania odpowiednich informacji i drogą elektroniczną przekazują zgłoszenie do służb ratunkowych[4]. Operator otrzymuje automatycznie informacje na temat lokalizacji dzwoniącego; w przypadku zgłoszeń z telefonów komórkowych są to współrzędne geograficzne, numer dzwoniącego oraz imię i nazwisko osoby, na którą telefon jest zarejestrowany (również w przypadku zarejestrowanego numeru na kartę), w przypadku zgłoszeń z telefonów stacjonarnych operator otrzymuje dokładny adres oraz imię i nazwisko osoby, na którą telefon jest zarejestrowany[5]. System powiadamiania ratunkowego pozwala także na identyfikację numerów zastrzeżonych[6].

Operatorzy mogą szybko rozpoznać zgłoszenia fałszywe, złośliwe lub niezasadne, które stanowią ponad 46% wszystkich połączeń na numer alarmowy 112[3]. Dzięki temu numer alarmowy nie jest blokowany, łatwiej jest dodzwonić się na numer alarmowy i do służb alarmowych docierają tylko zgłoszenia od osób, które naprawdę potrzebują pomocy[7]. Tylko 17% wszystkich zgłoszeń jest zasadnych i zostało przyjętych[8].

Od 19 listopada 2017 r. kto umyślnie, bez uzasadnionej przyczyny, blokuje telefoniczny numer alarmowy, utrudniając prawidłowe funkcjonowanie centrum powiadamiania ratunkowego, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł[9].

System działa z zastosowaniem zasady wzajemnej zastępowalności centrów w przypadku technicznej awarii jednego CPR-u lub w razie gdy liczba połączeń przekracza możliwość szybkiej ich obsługi[2], wtedy system przekierowuje automatycznie zgłoszenie do CPR-u innego województwa[7].

Ustanowienie[edytuj | edytuj kod]

Centra powiadamiania ratunkowego w Polsce

Sytuacja prawna w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Podstawą funkcjonowania systemu powiadamiania ratunkowego jest ustawa z dnia 22 listopada 2013 r. o systemie powiadamiania ratunkowego (Dz.U. z 2021 r. poz. 268), która zaczęła obowiązywać od 1 stycznia 2014 i określa zadania i zasady działania CPR-ów w Polsce[10].

20 maja 2014 weszło w życie rozporządzenie ministra administracji i cyfryzacji z dnia 28 kwietnia 2014 r. w sprawie organizacji i funkcjonowania centrów powiadamiania ratunkowego (Dz.U. z 2014 r. poz. 574)[11].

Centra powiadamiania ratunkowego w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Centra powiadamiania ratunkowego znajdują się w strukturach urzędów wojewódzkich[2].

Z analiz procesu wdrażania systemu powiadamiania ratunkowego wynika, że po uruchomieniu wszystkich CPR-ów łatwiej jest dodzwonić się na numer alarmowy 112 ze względu na intensywne rozszerzenie zasięgu działania centrów powiadamiania ratunkowego: przed 2012 rokiem tylko 55% zgłoszeń na numer alarmowy 112 było obsługiwane w CPR-ach, od 2013 roku 100% zgłoszeń na numer alarmowy 112 w Polsce zostaje obsłużone w CPR-ach[4].

Za wprowadzaniem systemu powiadamiania ratunkowego przemawia fakt trzykrotnego skrócenia średniego czasu oczekiwania na odebranie zgłoszenia: centra odbierają połączenia średnio w mniej niż 10 sekund[3], wcześniej średni czas wynosił 28 sekund oraz dwukrotny wzrost liczby uruchomionych centrów powiadamiania ratunkowego: w 2012 roku funkcjonowało ich tylko 6, obecnie działają już wszystkie 17 centra[4].

Odnotowane zostało również zwiększenie liczby zgłoszeń na numer alarmowy 112, które mogą być obsługiwane jednocześnie, obsługiwanie zgłoszeń obcojęzycznych oraz ułatwienie lokalizacji osoby dzwoniącej[7].

W Polsce istnieje 17 centrów powiadamiania ratunkowego[12], m.st. Warszawa ma swój własny CPR, pozostałe są zlokalizowane po jednym w każdym województwie i swoim zasięgiem obejmują cały kraj[4]. Jako pierwszy w 2009 roku powstał CPR w Krakowie[1], ostatni CPR ruszył w 2013 roku w Warszawie[13]. CPR w Radomiu jest największym w kraju, 153 etatów, natomiast najmniejszy CPR znajduje się w Gorzowie Wielkopolskim oraz w Opolu, po 36 etatów[3].

Lp Nazwa
[12] 		Liczba etatów
[3] 		Ludność
[14] 		Powierzchnia
[km²]
[14] 		Miasto

lub

miejscowość
[12]

Województwo
[12] 		Kod pocztowy
[12] 		Adres
[12] 		Współrzędne
1 CPR w Białymstoku 47 1 198 690 20 187,02 Zaścianki podlaskie 16-030 ul. Szosa Baranowicka 35 53°07′32,5″N 23°14′42,4″E/53,125694 23,245111
2 CPR w Bydgoszczy z oddziałem w Toruniu[15] 74 2 096 404 17 971,34 Bydgoszcz

Toruń

kujawsko-pomorskie 85-130

87-100

ul. Grudziądzka 9-15 bud. C

ul. Legionów 70-76

53°07′12,7″N 17°59′35,9″E/53,120200 17,993300

53°00′46,8″N 18°21′39,2″E/53,013000 18,360900

3 CPR w Gdańsku 79 2 290 070 18 310,34 Gdańsk pomorskie 80-251 ul. Sosnowa 2 54°22′39,7″N 18°36′01,4″E/54,377700 18,600400
4 CPR w Gorzowie Wielkopolskim[a] 36 1 023 317 13 987,89 Gorzów Wielkopolski lubuskie 66-400 ul. Jagiellończyka 8 52°44′20,4″N 15°13′48,7″E/52,739000 15,230200
5 CPR w Katowicach 140 4 615 870 12 333,09 Katowice śląskie 40-032 ul. Jagiellońska 25 50°15′12,6″N 19°01′29,6″E/50,253500 19,024900
6 CPR w Krakowie 105 3 354 077 15 182,79 Kraków małopolskie 31-156 ul. Basztowa 22 50°03′55,4″N 19°56′36,2″E/50,065400 19,943400
7 CPR w Kielcach 46 1 273 995 11 710,50 Kielce świętokrzyskie 25-516 al. IX Wieków Kielc 3 50°52′31,8″N 20°37′45,8″E/50,875500 20,629400
8 CPR w Łodzi 82 2 524 651 18 218,95 Łódź łódzkie 94-109 ul. Pienista 71 51°44′07,1″N 19°23′47,0″E/51,735300 19,396400
9 CPR w Lublinie 72 2 165 651 25 122,46 Lublin lubelskie 20-704 ul. Wojciechowska 1 51°14′22,2″N 22°33′19,8″E/51,239500 22,555500
10 CPR w Olsztynie 70 1 450 697 24 173,47 Olsztyn warmińsko-mazurskie 10-045 ul. Niepodległości 16 53°46′21,4″N 20°28′36,8″E/53,772600 20,476900
11 CPR w Opolu 36 1 010 203 9411,87 Opole opolskie 45-233 ul. Oleska 123 50°41′06,4″N 17°56′36,2″E/50,685100 17,943400
12 CPR w Poznaniu 121 3 462 196 29 826,50 Poznań wielkopolskie 61-477 ul. Wiśniowa 13a 52°22′26,0″N 16°54′40,3″E/52,373900 16,911200
13 CPR w Radomiu 153 3 569 053 35 041,23 Radom mazowieckie 26-600 ul. Traugutta 57 51°23′57,5″N 21°08′56,4″E/51,399300 21,149000
14 CPR w Rzeszowie 65 2 129 951 17 845,76 Rzeszów podkarpackie 35-016 ul. Kazimierza Pułaskiego 1d 50°02′13,9″N 21°59′40,6″E/50,037200 21,994600
15 CPR w Szczecinie 74 1 721 405 22 892,48 Szczecin zachodniopomorskie 70-502 ul. Wały Chrobrego 4 53°25′52,7″N 14°33′58,0″E/53,431300 14,566100
16 CPR w Warszawie 70 1 732 707 517,24 Warszawa mazowieckie 01-170 ul. Młynarska 43/45 52°14′31,2″N 20°58′11,6″E/52,242000 20,969900
17 CPR we Wrocławiu 95 2 914 362 19 946,74 Wrocław dolnośląskie 50-552 ul. Borowska 138 51°04′54,5″N 17°02′06,4″E/51,081800 17,035100

Funkcjonowanie[edytuj | edytuj kod]

Formatka zawierająca dane osobowe dzwoniącego oraz opis zdarzenia
Mapa pokazująca lokalizację zgłaszającego
Lista zgłoszeń odebranych przez wszystkich operatorów w danym CPR
Konsola operatorska pozwalająca odbierać, przekierowywać i rozłączać połączenia

Odbieranie zgłoszenia[edytuj | edytuj kod]

Głównym celem centrum powiadamiania ratunkowego jest obsługa zgłoszeń alarmowych, po odebraniu zgłoszenia alarmowego CPR powiązuje zgłoszenie alarmowe z danymi teleadresowymi miejsca zgłoszenia oraz jego pozycji geograficznej[2].

Operator CPR-u automatycznie otrzymuje mapę, na której zaznaczone jest miejsce zdarzenia, udzielenie pomocy jest więc ułatwione w sytuacji, gdy osoba potrzebująca pomocy nie wie, gdzie się znajduje[7].

Po zlokalizowaniu zdarzenia, operator CPR-u wybiera odpowiednią grupę podmiotów, do których zostanie skierowane zgłoszenie alarmowe (tj. Policja, Państwowa Straż Pożarna lub Państwowe Ratownictwo Medyczne)[2].

Dochodzi wtedy do przekazania zgromadzonych danych drogą elektroniczną, a w uzasadnionych przypadkach (tj. gdy potrzebna jest natychmiastowa pomoc medyczna) przekierowuje połączenie telefoniczne[2]. Systemy powiadamiania ratunkowego umożliwiają wymianę informacji o zgłoszeniu drogą elektroniczną z wykorzystaniem formatki[7], co skróci jeszcze bardziej czas obsługi całego zgłoszenia[16].

Ostatnie, ale nie mniej ważne zadanie CPR-ów to wymiana danych o zgłoszeniu alarmowym przetwarzanych w systemie teleinformatycznym z Policją, Państwową Strażą Pożarną lub dysponentami zespołów Państwowego Ratownictwa Medycznego[2].

Zgłoszenie poprzez SMS lub eCall[edytuj | edytuj kod]

Dostawca usług telefonicznych zapewnia korzystanie z aparatów publicznych do bezpłatnego połączenia z numerami alarmowymi i kierowanie połączeń telefonicznych do numerów alarmowych 112, 997, 998 i 999 do właściwego terytorialnie centrum powiadamiania ratunkowego oraz połączeń do innych numerów alarmowych do właściwych terytorialnie jednostek służb do niesienia pomocy[2].

Dostawca usług telefonicznych gwarantuje także kierowanie zgłoszeń alarmowych za pośrednictwem nowych sposobów komunikacji takich jak SMS i eCall (samochodowy system informujący o wypadku) do numeru alarmowego 112[2][4].

Dysponowanie zasobami ratowniczymi[edytuj | edytuj kod]

Połączenie i wymiana danych między systemami są realizowane przez interfejs komunikacyjny, który zapewnia wzajemne przekazywanie zgromadzonych danych dotyczących treści zgłoszenia alarmowego, w tym danych osoby zgłaszającej i innych osób, których dotyczy zgłoszenie, oraz nagrań rozmów telefonicznych[2].

Interfejs pozwala też rozdysponowywać połączenia telefoniczne związane z obsługą zgłoszeń alarmowych, informacje o statusach zgłoszeń alarmowych i komunikaty o zakończeniu działań ratowniczych[2].

Centrum powiadamiania ratunkowego potwierdza przyjęcie zgłoszenia alarmowego przez systemy teleinformatyczne Policji, Państwowej Straży Pożarnej oraz dysponentów zespołów Państwowego Ratownictwa Medycznego[2].

Operator CPR-u konfirmuje odebranie zgłoszenia alarmowego i przekazanie zgłoszenia do odpowiednich służb[2].

Archiwizacja zgłoszenia[edytuj | edytuj kod]

Centrum powiadamiania ratunkowego przechowuje przez 3 lata dane dotyczące treści zgłoszeń alarmowych, w tym nagrania rozmów telefonicznych obejmujących całość zgłoszenia alarmowego, danych osób zgłaszających i innych osób wskazanych w trakcie przyjmowania zgłoszenia, informacji o miejscu zdarzenia i jego rodzaju oraz skróconego opisu zdarzenia[2].

Zbieranie statystyk[edytuj | edytuj kod]

Centrum powiadamiania ratunkowego wykonuje analizy związane z funkcjonowaniem systemu na obszarze obsługiwanym przez centrum oraz tworzy statystyki w zakresie liczby, rodzaju oraz czasów realizacji zgłoszeń alarmowych[2].

Centrum powiadamiania ratunkowego współpracuje, wymienia informacje i dane na potrzeby analiz z Policją, Państwową Strażą Pożarną, dysponentami zespołów Państwowego Ratownictwa Medycznego i pracowników centrów zarządzania kryzysowego[2].

Statystyki dotyczące funkcjonowania CPR-ów w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Z danych zebranych przez Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji wynika, że w 2016 roku operatorzy numerów alarmowych łącznie odebrali 19 482 287 zgłoszeń; średnio 1 623 524 połączeń miesięcznie w całej Polsce, 95 501 miesięcznie w każdym centrum powiadamiania ratunkowego[3].

Spośród wszystkich połączeń przychodzących do centrów powiadamiania ratunkowego w 6 644 424 przypadkach (ponad 34%) zgłaszający przerwał rozmowę przed przyjęciem zgłoszenia przez operatora numerów alarmowych (najprawdopodobniej w celu przetestowania telefonu czy zasięgu), a w 9 084 595 przypadkach (ponad 46%) były to połączenia fałszywe, złośliwe lub niezasadne (informacje o tych zgłoszeniach nie zostały przekazane podmiotom ratowniczym)[3].

Najwięcej procentowo zgłoszeń fałszywych, złośliwych i niezasadnych w skali wszystkich zgłoszeń kierowanych na numer alarmowy 112 w 2016 roku odnotowano w CPR w Radomiu (ponad 10%), najmniej w CPR w Opolu (mniej niż 3%)[3].

Najwięcej zgłoszeń fałszywych, złośliwych i niezasadnych kierowanych na numer alarmowy 112 odbieranych jest w godzinach porannych i popołudniowych; najmniej w nocy[3].

Operatorzy[edytuj | edytuj kod]

Każdy operator numerów alarmowych obsługuje zgłoszenia według takiej samej procedury[4]. Operatorem może być osoba, która posiada co najmniej średnie wykształcenie i posługuje się co najmniej jednym językiem obcym w stopniu komunikatywnym[2], co umożliwia obsługę zgłoszeń kierowanych przez cudzoziemców[4]. Operatorzy władają 14 językami obcymi[17][18].

Aby zostać operatorem, niezbędne jest ukończenie szkolenia operatorów numerów alarmowych i zdanie egzaminu zarówno z części teoretycznej i praktycznej[2]. Operator musi posiadać ważny certyfikat operatora numerów alarmowych[2]. Operatorzy pracują w 12-godzinnym systemie pracy[19]. Maksymalna liczba operatorów numerów alarmowych zatrudnionych w CPR-ach wynosi 1365 osób[20], pod koniec 2016 roku pracowało ich 1240[3].

Sprzęt[edytuj | edytuj kod]

Operatorzy odbierają połączenia poprzez nagłowny zestaw słuchawkowy i pracują przy konsoli operatorskiej oraz dwóch monitorach[21]. Konsola operatorska to ekran dotykowy, na którym zainstalowany jest system obsługi technicznej zgłoszenia, który pozwala łączyć się z systemem powiadamiania ratunkowego, sprawdzać historie zgłoszeń, przekazywać, zawieszać i rozłączać połączenia[22]. Pierwszy monitor podłączony jest do komputera poprzez zainstalowane środowisko do obsługi zgłoszenia które pozwala na uzupełnienie formatki która zawiera między innymi dane osobowe i położenie geograficzne dzwoniącego[22]. Drugi monitor wyświetla moduł mapowy i daje możliwość korzystania z dodatkowych map[22].

Finansowanie[edytuj | edytuj kod]

Maksymalny budżet państwa w zakresie systemu powiadamiania ratunkowego wynosi 783 982 887 PLN[23], w tym:

  • „System Informatyczny Powiadamiania Ratunkowego”: 190 000 000 PLN[24]
  • „Ogólnopolska Sieć Teleinformatyczna 112”: 160 000 000 PLN[25]
  • „Platforma Lokalizacyjno-Informacyjna z Centralną Bazą Danych”: 19 441 214 PLN[26]
  • „Platforma Lokalizacyjno-Informacyjna z Centralną Bazą Danych 2”: 15 000 000 PLN[27]

SIPR[edytuj | edytuj kod]

Aby obsługa zgłoszeń na numer alarmowy 112 była szybka niezbędne będzie stworzenie jednolitego Systemu Informatycznego Powiadamiania Ratunkowego (SIPR), który pozwoli na zintegrowanie służb dyżurnych powołanych do niesienia pomocy[28]. Centrum Projektów Informatycznych pracuje nad przyjęciem rozwiązania teleinformatycznego, które zwiększy efektywności i skuteczność działania numeru alarmowego 112[28]. W ramach projektu SIPR budowana jest ogólnokrajowa platforma służąca do obsługi zgłoszeń alarmowych na potrzeby funkcjonowania Centrów Powiadamiania Ratunkowego. Wdrożone rozwiązanie ujednolici proces zgłoszenia zdarzenia na numer alarmowy 112[28]. Informacja o zagrożeniu trafi do operatora numerów alarmowych, który wprowadzi zgłoszenie do systemu OST 112 i powiadomi właściwe służby do niesienia pomocy[28].

OST 112[edytuj | edytuj kod]

Na potrzeby obsługi numeru alarmowego 112 Centrum Projektów Informatycznych uruchomiło Ogólnopolską Sieć Teleinformatyczną 112 (OST 112)[29]. Dzięki działaniom przeprowadzonym w ramach projektu OST 112 powstała nowa infrastruktura komunikacyjna, niezbędna do sprawnej obsługi telefonów na numer alarmowy 112 oraz potrzebna do komunikacji pomiędzy służbami odpowiedzialnymi za niesienie pomocy[29]. Sieć teleinformatyczna zbudowana jest na szybkich łączach światłowodowych[29]. Sieć wykonano w technologii IP/MPLS, cechy te pozwalają na skrócenie czasu do przesyłania danych pomiędzy lokalizacjami podmiotów systemu powiadamiania ratunkowego[29].

PLI CBD[edytuj | edytuj kod]

W celu stworzenia i utrzymania połączenia pomiędzy Platformą Lokalizacyjno-Informacyjną z Centralną Bazą Danych Urzędu Komunikacji Elektronicznej oraz aby zagwarantować sprawną wymianę informacji pomiędzy istniejącymi jednostkami systemowymi sieci telefonicznej w Polsce uruchomiono Platformę Lokalizacyjno-Informacyjną z Centralną Bazą Danych (PLI CBD). System ten umożliwia szybkie zlokalizowanie miejsca, z którego wykonano połączenie na numer alarmowy 112 i skraca czas szybkiego reagowania służb zobowiązanych do niesienia pomocy[30]. Według danych Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji średnio w ciągu miesiąca w bazach danych PLI CBD notuje się po 4 miliony informacji lokalizacyjnych, czyli ok. 4 na sekundę[30]. Dany interfejs wspomaga przekazanie kompletnej informacji o lokalizacji instalacji terminali końcowych obsługujących danych abonentów. Przekaz owych danych następuje automatycznie dzięki zestawieniu tunel IPsec do systemu PLI CBD UKE w wyznaczonym czasie[31].

PLI CBD 2[edytuj | edytuj kod]

Projekt PLI CBD 2 ma na celu rozbudowę zarządzanego przez UKE systemu PLI CBD[27].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Od połowy sierpnia do końca września 2015 roku CPR funkcjonowało na ul. Różanej w Zielonej Górze.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Europejski Dzień Numeru Alarmowego 112 [online], infokrakow24.pl [dostęp 2015-02-11].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Dz.U. 2013 poz. 1635 ↓.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Raport z funkcjonowania systemu powiadamiania ratunkowego w 2016 r. [online], bip.mswia.gov.pl [dostęp 2017-02-22].
  4. ↑ a b c d e f g Powiadamianie ratunkowe i numer 112 [online], mac.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-12].
  5. ↑ Funkcjonowanie Systemu Powiadamiania Ratunkowego w Polsce. Założenia i praktyka. rocznikbezpieczenstwa.dsw.edu.pl. [dostęp 2017-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-10)].
  6. ↑ 11 lutego – dzień numeru 112. edroga.pl. [dostęp 2015-02-11].
  7. ↑ a b c d e Jak funkcjonuje system powiadamiania ratunkowego? [online], mac.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-12].
  8. ↑ Plaga głupich żartów na telefon alarmowy. rmf24.pl. [dostęp 2015-02-11].
  9. ↑ Art. 66 § 1 pkt 2 Kodeksu wykroczeń w brzmieniu nadanym przez art. 1 ustawy z dnia 15 września 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń (Dz.U. z 2017 r. poz. 1941).
  10. ↑ Prezydent popisał ustawę o systemie powiadamiania ratunkowego [online], mac.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  11. ↑ Organizacja Centrów Powiadamiania Ratunkowego – rozporządzenie szefa MAC wchodzi w życie 20 maja [online], mac.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  12. ↑ a b c d e f Wykaz NKA dla lokalizacji Ab. Służb Alarmowych 112 [online], uke.gov.pl [dostęp 2021-01-29].
  13. ↑ Numer 112 nareszcie w sieci teleinformatycznej [online], portalemedyczne.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-18].
  14. ↑ a b Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym [online], stat.gov.pl [dostęp 2015-02-11].
  15. ↑ Regulamin organizacyjny Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego [online], bydgoszcz.uw.gov.pl [dostęp 2016-09-30].
  16. ↑ Numer Alarmowy 112 [online], wm.uw.olsztyn.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-18].
  17. ↑ Blisko połowa zgłoszeń na 112 fałszywa. Dzwonią np. po pizzę [online], rmf24.pl [dostęp 2015-02-11].
  18. ↑ Half of 112 emergency calls in Poland bogus? [online], thenews.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-09] (ang.).
  19. ↑ Trzy samobójstwa podczas dyżuru, a to wszystko za 1600 zł miesięcznie. Pracownica numeru "112" ujawnia kulisy pracy [online], natemat.pl [dostęp 2015-02-11].
  20. ↑ Rząd zajmie się projektem ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego [online], solidarnosc.org.pl [dostęp 2015-02-11].
  21. ↑ Jedno zgłoszenie co dwie minuty. Kto dzwoni na 112? [online], olsztyn.wm.pl [dostęp 2015-02-11].
  22. ↑ a b c Pomoc pod 112 [online], 24kurier.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-18].
  23. ↑ Rządowy projekt ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego [online], prawo.egospodarka.pl [dostęp 2015-02-11].
  24. ↑ Koszt realizacji projektu SIPR [online], cca.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-19].
  25. ↑ Koszt realizacji projektu OST 112 [online], cca.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-19].
  26. ↑ Całkowity koszt realizacji projektu PLI CBD [online], uke.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-03].
  27. ↑ a b Całkowity koszt realizacji projektu PLI CBD 2 [online], uke.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-18].
  28. ↑ a b c d System Informatyczny Powiadamiania Ratunkowego [online], cca.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-17].
  29. ↑ a b c d Ogólnopolska Sieć Teleinformatyczna 112 [online], cca.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-19].
  30. ↑ a b Funkcjonowanie Systemu Powiadamiania Ratunkowego w Polsce. Założenia i praktyka [online], rocznikbezpieczenstwa.dsw.edu.pl [dostęp 2018-01-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-10].
  31. ↑ Opis konfiguracji połączeń sieciowych pomiędzy nazwą i adresem operatora a PLI CBD [online], mac.gov.pl [dostęp 2015-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-18].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ustawa z dnia 22 listopada 2013 r. o systemie powiadamiania ratunkowego (Dz.U. z 2023 r. poz. 748)
  • Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 28 kwietnia 2014 r. w sprawie organizacji i funkcjonowania centrów powiadamiania ratunkowego (Dz.U. z 2014 r. poz. 574)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Służby alarmowe w Polsce
Główne służby alarmowe
Dodatkowe służby alarmowe
Lokalne służby alarmowe
Ratownictwo medyczne w Polsce
Jednostki działające w PRM
Jednostki wspomagające system
Hasła powiązane z ratownictwem medycznym
Jednostki prywatne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Centrum_powiadamiania_ratunkowego&oldid=73495030”