Celność lądowania

Celność lądowania – zawody celnościowe są w obecnej chwili najpopularniejszymi zawodami spadochronowymi na świecie[1].

Skok ze spadochronem na celność lądowania

Celność lądowania - spadochroniarstwo[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze międzynarodowe zawody spadochronowe w skokach na celność lądowania zorganizowano w 1919 roku w Stanach Zjednoczonych. W Europie pierwsze zawody spadochronowe na celność lądowania rozegrano w Rzymie w 1922 roku. Zwycięzca zawodów Maddaluno lądował w odległości 79 m od celu. W tej konkurencji ocenie podlegało lądowanie w odległości do 300 m. W miarę wzrostu poziomu sportu spadochronowego odległość tę stopniowo zmniejszano do 100 m, a później do 25 i 10 m[2].

W chwili obecnej odległość ta wynosi 15 cm, a średnica centrum koła to tylko 3 cm[1]. Zawodnicy wyskakują z wysokości 1100 m, wysokość może być obniżona maksymalnie do 700 m. Każdy zawodnik lub zespół sam sobie wybiera punkt wyskoku. W kolejkach pucharowych lepszy zawodnik w parze może sobie wybrać punkt wyskoku. Przy lądowaniu skoczków maksymalna dopuszczalna prędkość wiatru przy ziemi wynosi pomiędzy 6 m/s, a 8 m/s. W centrum koła jest wyłożona część aparatury do pomiaru celności lądowania tzw. patelnia, mierząca pomiar elektronicznie. W środku tzw. „patelni” jest naklejony krążek o średnicy 3 cm. Liczony jest pierwszy punkt - do 15 cm - zetknięcia zawodnika z „patelnią”. Przeważnie wszyscy zawodnicy lądują na krawędź stopy, wyposażonej w specjalne obuwie (nieco wyprofilowana pięta buta). Lepszy wynik to mniejsza odległość w centymetrach od środka przyrządu elektronicznego do pomiaru[1].

Lądowanie na „patelni”

Konkurencje[edytuj | edytuj kod]

  • indywidualna – rywalizacja polega na wykonaniu 8 kolejek skoków celnościowych na koło, o średnicy około 10 m. Zadaniem zawodnika w konkurencji celności lądowania jest wylądowanie jak najbliżej tego środka. Ideałem jest wykonanie wszystkich 8 skoków w sam środek krążka. Wtedy wynik końcowy zawodnika wynosi 0,00 m. Wygrywa zawodnik, którego zsumowany wynik po wszystkich kolejkach skoków jest najmniejszy. Skoczkowie wykonują kolejno skoki w drużynach. Wygrywa zawodnik, którego zsumowany wynik po wszystkich kolejkach skoków jest najmniejszy. Jeżeli np. zawodnik posiada wynik 0,02 m to oznacza, że suma z jego 8 skoków wynosi 2 cm.
  • grupowa – ocena polega na zsumowaniu wyników 4 najlepszych zawodników spośród 5 skaczących razem w drużynie (zgodnie z Regulaminem M.Ś. – na Mistrzostwach Świata lub też, w przypadku Pucharu Europy – sumowani są wszyscy członkowie zespołu. Wygrywa drużyna, która po 5 kolejkach skoków ma najmniejszy zsumowany wspólny wynik.

Źródło[1]

Celność lądowania - szybownictwo[edytuj | edytuj kod]

Celność lądowania jest również pojęciem używanym w szybownictwie w dwóch, zbliżonych do siebie znaczeniach.

Konkurencja[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja polegająca na przyziemieniu szybowca w wyznaczonej strefie, a następnie zakończeniu dobiegu jak najbliżej wyznaczonego punktu. Wynikiem jest odległość podwozia głównego szybowca od tego punktu. Przyziemienie poza wyznaczonym obszarem (zwykle przed dolnym ogranicznikiem) powoduje niezaliczenie wyniku.

Ćwiczenie przygotowujące do lądowania w terenie przygodnym[edytuj | edytuj kod]

Ćwiczenie stanowiące część programu szkolenia, przygotowujące do lotów termicznych i lądowania w terenie przygodnym. Obejmuje ono naukę szeregu technik gospodarowania wysokością oraz wykonania podejścia do lądowania tak, aby przyziemienie nastąpiło w wybranym punkcie i na wybranym kierunku.

Ćwiczenie to ma umożliwić bezpieczne lądowanie w przypadku lądowania przygodnego (poza terenem lotniska), gdzie miejsca na wykonanie tego manewru jest zwykle dużo mniej niż na lotnisku.

Elementy ćwiczenia to m.in. nauka esowania, lądowanie z tylnym wiatrem oraz wybór pola do lądowania w terenie przygodnym.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d „Wawel” Kraków ↓.
  2. ↑ Aeroklub Polski ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Celność_lądowania&oldid=61294938”