Caterina Valente
 Caterina Valente (1966) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania | Louis Armstrong, Chet Baker, Perry Como, Ella Fitzgerald, Benny Goodman, Woody Herman, Claus Ogerman, Tommy Dorsey Orchestra, Sy Oliver, Buddy Rich, Edmundo Ros |
| Strona internetowa | |
Caterina Valente (ur. 14 stycznia 1931 w Paryżu[1]) – włoska[2] piosenkarka, gitarzystka, tancerka i aktorka.
Urodziła się we włoskiej rodzinie artystów wodewilowych – matka była piosenkarką i komikiem, a ojciec muzykiem (specjalizował się w grze na akordeonie). Jako dziecko występowała z rodzicami[1]. Jej bratem był piosenkarz, klarnecista i gitarzysta Silvio Francesco (1927–2000). W czasie wojny była internowana w obozie w Essen. Zakończenie wojny przeżyła we Wrocławiu, skąd wyjechała do ZSRR, a później do Francji.[potrzebny przypis] W 1945 zaczęła się uczyć gry na gitarze. Jako piosenkarka debiutowała w 1953. Występowała z wieloma zespołami jazzowymi i rozrywkowymi. Zagrała w kilku filmach. Śpiewa w 6 językach.
W 1967 wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie.
Najpopularniejsze nagrania: „Malagueña”, „La brise et moi”.
Mieszka w Lugano w Szwajcarii, posiada również dom w Stanach Zjednoczonych[3][4].
Wybrana dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- The Hi-Fi Nightingale (1956)
- Ole Caterina (1957)
- Plenty Valente! (1957)
- Classic with a Chaser (1960)
- Caterina 86 (1985)
- Ich Bin (1989)
- Super-Fonics (1995)
- Briglia Sciolta (1999)
- Sings Weil (2000)
- Caterina Valente – fotogaleria
-
od prawej: Caterina Valente i Nana Mouskouri (1966) -
Caterina Valente w Amsterdamie (1962) -
Caterina Valente i Charles Aznavour (1961)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Stacia Proefrock: Caternina Valente. allmusic.com. [dostęp 2016-08-23]. (ang.).
- ↑ Caternina Valente. discogs.com. [dostęp 2016-08-23]. (ang.).
- ↑ Neue Post: Caterina Valente: Die verheimlichte Tragödie. wunderweib.de, 20 marca 2012. [dostęp 2016-08-23]. (niem.).
- ↑ Liebe, Tanz und 1000 Schlager: Caterina Valente wird heute 85. blick.ch, 14 stycznia 2016. [dostęp 2016-08-23]. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Gloger, Wojciech Skrzydlewski, Ilustrowany leksykon muzyki popularnej, Poznań: Kurpisz, 2002, ISBN 83-88841-44-0, OCLC 749529475.
- Roman Waschko, Przewodnik Iskier: muzyka jazzowa i rozrywkowa, Warszawa 1970