Casey Dellacqua
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 11 lutego 1985 |
| Wzrost | 165 cm |
| Gra | leworęczna |
| Status profesjonalny | 2002 |
| Zakończenie kariery | 2018 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 22 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 26 (29 września 2014) |
| Australian Open | 4R (2008, 2014) |
| Roland Garros | 3R (2008) |
| Wimbledon | 3R (2008, 2015) |
| US Open | 4R (2014) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 7 WTA, 23 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 3 (1 lutego 2016) |
| Australian Open | F (2013) |
| Roland Garros | F (2008, 2015, 2017) |
| Wimbledon | F (2013) |
| US Open | F (2013, 2015) |
| Strona internetowa | |
Casey Dellacqua (ur. 11 lutego 1985 w Perth) – australijska tenisistka, finalistka wszystkich turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej.
Jest zawodniczką leworęczną z oburęcznym backhandem. 27 stycznia 2003 została sklasyfikowana na dziewiątym miejscu w juniorskim rankingu gry podwójnej. W rozgrywkach rangi ITF do listopada 2013 wygrała 45 turniejów, w tym dwadzieścia dwa w grze pojedynczej.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Rozgrywki juniorskie[edytuj | edytuj kod]
W roku 2001 Casey wystąpiła w rozgrywkach juniorskich Australian Open, w pierwszej rundzie poniosła porażkę z Ashley Harkleroad. Pół roku później doszła do półfinału Halowych Mistrzostw Nowej Zelandii, gdzie została pokonana przez Adrianę Szili. W październiku wygrała turniej ITF w stolicy Tajlandii. W roku 2002 również odpadła w pierwszej rundzie Australian Open. Jednak jej kolejny występ w roku 2003 był już dużo lepszy, doszła do trzeciej rundy, pokonana przez Martę Domachowską. Dostała się do wielkoszlemowego Roland Garros, w którym pokonała ją Lucie Šafářová. Grała również w Wimbledonie 2003 – w drugiej rundzie przegrała z Kateryną Bondarenko.
W roku 2003 w parze z Adrianą Szili wygrała wielkoszlemowy Australian Open w grze podwójnej.
Rozgrywki zawodowe[edytuj | edytuj kod]
Od roku 2003 regularnie występuje w wielkoszlemowym Australian Open, za każdym razem odpadała jednak już w pierwszym spotkaniu i w tymże turnieju zadebiutowała jako zawodniczka profesjonalna.
W roku 2004 przegrała pierwszą rundę turnieju w Gold Coast z Magüi Serną. Do końca sezonu nie zagrała w żadnej innej imprezie WTA, kilkakrotnie odpadając w kwalifikacjach. W lutym 2005 roku wygrała pierwszy zawodowy mecz, pokonując Alinę Żydkową w pierwszej rundzie w Hobarcie. Zaraz potem uległa Li Na. Na drugie wygrane spotkanie zawodowe musiała czekać kolejny rok, bowiem dopiero w Hobarcie w 2006 pokonała Aleksandrę Wozniak. Pechowe losowanie na Australian Open sprawiło, że trafiła w pierwszej rundzie na najwyżej rozstawioną Lindsay Davenport, która odprawiła Australijkę wynikiem 6:2 6:1. Casey odpadła dwa tygodnie później w pierwszej rundzie w Sydney. Pod koniec sezonu wystąpiła na Bali i w Kolkacie, odnosząc zwycięstwo nad Karoliną Šprem.
W roku 2007 wystąpiła w Sydney i Melbourne, za każdym razem odpadając w pierwszej rundzie.
W grze podwójnej na Australian Open 2007 w parze z Jessicą Moore uległy w pierwszej rundzie Alicji Rosolskiej i Wasilisie Bardinie.
Casey brała udział również w turniejach gry mieszanej, z których najlepszy rezultat osiągnęła w parze z Chrisem Guccione w Melbourne w 2007, dochodząc do drugiej rundy (porażka z Lisą Raymond i Bobem Bryanem, najwyżej rozstawionymi).
Zdecydowanie największym sukcesem Australijki jest dojście do 4. rundy Australian Open 2008. Dellacqua pokonała kolejno Włoszkę Karin Knapp, Szwajcarkę Patty Schnyder i Francuzkę Amélie Mauresmo. Wszystkie pojedynki były trzy setowe. Dopiero Jelena Janković pokonała Australijkę w dwóch setach – 7:6 6:1.
We French Open 2011 wraz z Amerykaninem Scottem Lipskym wygrała grę mieszaną pokonując w finale parę Katarina Srebotnik i Nenad Zimonjić 7:6(6), 4:6, 10–7
W Australian Open 2013 w zawodach singla odpadła w pierwszej rundzie singla, przegrywając z Madison Keys 4:6, 6:7(0). W zawodach gry podwójnej doszła do finału. Razem z Ashleigh Barty uległy w finale Sarze Errani i Robercie Vinci wynikiem 2:6, 6:3, 2:6. Tydzień później zwyciężyła w zawodach deblowych w Pattai, gdzie grała razem z Kimiko Date-Krumm. W czerwcu razem z Ashleigh Barty wygrała turniej w Birmingham, pokonując w finale Marinę Erakovic i Carę Black wynikiem 7:5, 6:4. Na Wimbledonie, także z Barty, osiągnęła finał. Australijki uległy w nim Hsieh Su-wei i Peng Shuai wynikiem 6:7(1), 1:6. Podczas US Open, również w parze z Barty, osiągnęła fazę finałową. W meczu o mistrzostwo uległy Andrei Hlaváčkovej i Lucie Hradeckiej wynikiem 7:6(4), 1:6, 4:6.
W sezonie 2014 Australijki triumfowały w zawodach w Strasburgu, gdzie w finale pokonały Tatianę Búę i Danielę Seguel 4:6, 7:5, 10–4. Podczas turnieju w Birmingham tenisistki przegrały w finale z Raquel Kops-Jones i Abigail Spears 6:7(1), 1:6.
Pierwszy finał w 2015 roku Dellacqua osiągnęła w Charleston razem z Dariją Jurak. W meczu mistrzowskim przegrały 0:6, 4:6 z Martiną Hingis i Sanią Mirzą. W maju Australijka w parze z Jarosławą Szwiedową triumfowała w zawodach rangi WTA Premier Mandatory w Madrycie, w finale pokonując Garbiñe Muguruzę oraz Carlę Suárez Navarro 6:3, 6:7(4), 10–5. Podczas French Open australijsko-kazachski debel awansował do finału, w którym przegrał z Bethanie Mattek-Sands i Lucie Šafářovą 6:3, 4:6, 2:6. Był to piąty wielkoszlemowy finał Dellacquy w grze podwójnej. Podczas US Open para ta znów dotarła do finału, lecz ponownie nie znalazły recepty na zwycięstwo nad najwyżej rozstawioną parą Martina Hingis–Sania Mirza.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Casey Dellacqua jest córką Kima Dellacqu’y, mechanika samochodowego, i jego żony Nity, recepcjonistki. Ma siostrę Brooke i brata Bena[1].
31 sierpnia 2013 roku poinformowała, że jej partnerka Amanda Judd urodziła ich pierwsze wspólne dziecko, syna Blake’a Benjamina[2][3].
20 grudnia 2015 Judd i Dellacqua ogłosiły za pośrednictwem portali społecznościowych, że Amanda jest w ciąży z drugim dzieckiem[4][5]. Dziewczynka, która otrzymała imię Andie, urodziła się 27 kwietnia 2016[1].
Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | Tytuły | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 4R | 1R | 3R | A | 2R | 1R | 4R | 2R | 0 / 12 | 10 – 12 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | Q1 | 1R | 3R | A | A | 1R | 1R | Q2 | 2R | 1R | 0 / 6 | 3 – 6 | ||||||||||
| Wimbledon | A | Q1 | A | A | Q1 | 1R | 3R | A | 1R | Q1 | 1R | Q3 | 2R | 3R | 0 / 6 | 5 – 6 | ||||||||||
| US Open | A | A | A | A | Q1 | 2R | 1R | A | A | 1R | 2R | 1R | 4R | 1R | 0 / 7 | 5 – 7 | ||||||||||
| Ranking na koniec roku | 458 | 275 | 301 | 223 | 172 | 78 | 55 | 1004 | 226 | 156 | 88 | 130 | 30 | 112 | 0 / 31 | 23 – 31 | ||||||||||
Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 2R | 2R | 1R | 2R | 1R | 1R | SF | 1R | A | 1R | F | 2R | 2R | A | QF | 2R | 0 / 14 | 17 – 14 | ||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | F | A | A | 3R | 2R | 1R | QF | F | A | F | A | 0 / 7 | 21 – 7 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | SF | A | 1R | 1R | 2R | F | QF | QF | A | QF | A | 0 / 8 | 19 – 8 | ||||||||
| US Open | A | A | 1R | A | A | 2R | 1R | A | A | 1R | 1R | F | 1R | F | A | 2R | A | 0 / 9 | 12 – 9 | ||||||||
| Ranking na koniec roku | 545 | 224 | 117 | 141 | 121 | 123 | 21 | – | 251 | 56 | 67 | 10 | 31 | 5 | 273 | 10 | –[a] | 0 / 38 | 69 – 38 | ||||||||
Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | 1R | A | 1R | 2R | A | A | 1R | A | 2R | 1R | 1R | QF | A | 2R | 2R | 0 / 10 | 6 – 10 | ||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | W | A | 1R | 1R | A | A | SF | A | 1 / 4 | 8 – 3 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | 3R | A | A | 2R | A | 3R | QF | 2R | A | 2R | A | 0 / 6 | 7 – 6 | ||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | 1R | 2R | A | A | 1R | A | 0 / 4 | 2 – 4 | ||||||||
| 1 / 24 | 23 – 23 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra podwójna 20 (7–13)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 6 czerwca 2008 | French Open | Ceglana |  Francesca Schiavone |  Anabel Medina Garrigues Virginia Ruano Pascual | 6:2, 5:7, 4:6 |
| Finalistka | 2. | 16 stycznia 2009 | Sydney | Twarda |  Nathalie Dechy |  Hsieh Su-wei Peng Shuai | 0:6, 1:6 |
| Finalistka | 3. | 25 stycznia 2013 | Australian Open | Twarda |  Ashleigh Barty | Sara Errani Roberta Vinci | 2:6, 6:3, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 3 lutego 2013 | Pattaya | Twarda |  Kimiko Date-Krumm |  Akgul Amanmuradova Aleksandra Panowa | 6:3, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 2. | 16 czerwca 2013 | Birmingham | Trawiasta | Ashleigh Barty |  Cara Black Marina Erakovic | 7:5, 6:4 |
| Finalistka | 4. | 6 lipca 2013 | Wimbledon | Trawiasta | Ashleigh Barty |  Hsieh Su-wei Peng Shuai | 6:7(1), 1:6 |
| Finalistka | 5. | 7 września 2013 | US Open | Twarda | Ashleigh Barty |  Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká | 7:6(4), 1:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 24 maja 2014 | Strasburg | Ceglana | Ashleigh Barty |  Tatiana Búa Daniela Seguel | 4:6, 7:5, 10–4 |
| Finalistka | 6. | 15 czerwca 2014 | Birmingham | Trawiasta | Ashleigh Barty |  Raquel Kops-Jones Abigail Spears | 6:7(1), 1:6 |
| Finalistka | 7. | 12 kwietnia 2015 | Charleston | Ceglana |  Darija Jurak |  Martina Hingis Sania Mirza | 0:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 9 maja 2015 | Madryt | Ceglana |  Jarosława Szwiedowa | Garbiñe Muguruza Carla Suárez Navarro | 6:3, 6:7(4), 10–5 |
| Finalistka | 8. | 7 czerwca 2015 | French Open | Ceglana | Jarosława Szwiedowa | Bethanie Mattek-Sands Lucie Šafářová | 6:3, 4:6, 2:6 |
| Finalistka | 9. | 23 sierpnia 2015 | Cincinnati | Twarda | Jarosława Szwiedowa | Chan Hao-ching Chan Yung-jan | 5:7, 4:6 |
| Finalistka | 10. | 13 września 2015 | US Open | Twarda | Jarosława Szwiedowa | Martina Hingis Sania Mirza | 3:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 5 marca 2017 | Kuala Lumpur | Twarda | Ashleigh Barty | Nicole Melichar Makoto Ninomiya | 7:6(5), 6:3 |
| Zwyciężczyni | 6. | 26 maja 2017 | Strasburg | Ceglana | Ashleigh Barty | Chan Hao-ching Chan Yung-jan | 6:4, 6:2 |
| Finalistka | 11. | 11 czerwca 2017 | French Open | Ceglana | Ashleigh Barty | Bethanie Mattek-Sands Lucie Šafářová | 2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 7. | 25 czerwca 2017 | Birmingham | Trawiasta | Ashleigh Barty | Chan Hao-ching Zhang Shuai | 6:1, 2:6, 10–8 |
| Finalistka | 12. | 1 lipca 2017 | Eastbourne | Trawiasta | Ashleigh Barty | Chan Yung-jan Martina Hingis | 3:6, 5:7 |
| Finalistka | 13. | 26 sierpnia 2017 | New Haven | Twarda | Ashleigh Barty |  Gabriela Dabrowski Xu Yifan | 6:3, 3:6, 8–10 |
Gra mieszana 1 (1–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 2 czerwca 2011 | French Open | Ceglana | Scott Lipsky |  Katarina Srebotnik Nenad Zimonjić | 7:6(6), 4:6, 10–7 |
Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]
W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2013 | Zawodniczki rezerwowe | Ashleigh Barty | nie wystąpiły | |
| 2015 | wycofanie | Jarosława Szwiedowa | nie wystąpiły | |
| 2017 | Ćwierćfinał | Ashleigh Barty |  Kiki Bertens Johanna Larsson | 6:7(7), 7:6(1), 6–10 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna (1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2003 | Australian Open | Twarda | Adriana Szili | Petra Cetkovská Barbora Strýcová | 6:3, 4:4 krecz |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dellacqua została wykreślona z rankingu w maju 2018 roku, ale ostatni raz wystąpiła w turnieju w lutym 2018, gdy zajmowała 9. miejsce w rankingu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Casey Dellacqua welcomes a baby girl – Emageo Group [online], emageogroup.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ Pro tennis player Casey Dellacqua comes out as lesbian by announcing birth of her child. outsports.com. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
- ↑ WA Tennis Star Casey Dellacqua is Gay – OUTInPerth – Gay and Lesbian News and Culture | OUTInPerth – Gay and Lesbian News and Culture [online], www.outinperth.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ Casey Dellacqua expecting second child with partner Amanda Judd | Women’s Tennis Blog [online], www.womenstennisblog.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ Casey Dellacqua and her partner to have a baby next May! [online], www.tennisworldusa.org [dostęp 2017-11-22] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2022-05-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2022-05-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2022-05-23] (ang.).