Cara Black
.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 lutego 1979 |
| Wzrost | 167 cm |
| Gra | praworęczna |
| Status profesjonalny | 1998 |
| Zakończenie kariery | 2015 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 1 WTA, 6 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 31 (15 marca 1999) |
| Australian Open | 2R (2000, 2001, 2002, 2004) |
| Roland Garros | 4R (2001) |
| Wimbledon | 3R (1998, 2003, 2005) |
| US Open | 2R (1998, 2002, 2004) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 60 WTA, 11 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 1 (17 października 2005) |
| Australian Open | W (2007) |
| Roland Garros | F (2005) |
| Wimbledon | W (2004, 2005, 2007) |
| US Open | W (2008) |
Cara Black (ur. 17 lutego 1979 w Salisbury) – zimbabwejska tenisistka, mistrzyni pięciu turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej oraz pięciu w grze mieszanej (karierowy Wielki Szlem), pierwsza kobieta z Zimbabwe w historii, która zdobyła tytuł wielkoszlemowy (French Open 2002), trzykrotna triumfatorka Mistrzostw WTA w grze podwójnej (2007, 2008, 2014), liderka rankingu WTA w grze podwójnej, reprezentantka Zimbabwe w Pucharze Federacji (1993 – 1996), Pucharze Hopmana (1999, 2005) i na letnich igrzyskach olimpijskich (2000, 2004, 2008). Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Cara Black rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat. Była czołową juniorką w rozgrywkach Międzynarodowej Federacji Tenisowej, według notowań z dnia 31 grudnia zajmowała pierwsze miejsca w klasyfikacjach singlistek i deblistek. W tym sezonie wygrała wielkoszlemowe Wimbledon i US Open w grze pojedynczej dziewcząt, a finał French Open przegrała z Justine Henin. W grze podwójnej zwyciężała w Wimbledonie 1995 z Aleksandrą Olszą, French Open 1997 i Wimbledonie 1997 z Iriną Sielutiną. Status profesjonalny otrzymała 1 stycznia 1998 roku.
Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 1998 próbowała swoich sił w pierwszych kwalifikacjach do turnieju WTA w Auckland. Debiut odnotowała w marcu w Indian Wells, gdzie organizatorzy przyznali jej dziką kartę. Swój pierwszy zawodowy mecz przegrała z Ruxandrą Dragomir 3:6, 3:6. W maju przeszła eliminacje i zadebiutowała w wielkoszlemowej imprezie, we French Open. Doszła do drugiej rundy; miesiąc później osiągnęła jedną rundę więcej w Wimbledonie. W sierpniu w Bostonie osiągnęła pierwszy półfinał w WTA Tour, w którym przegrała z Barbarą Schett. W styczniu 1999 była w ćwierćfinale w Hobarcie. Wkrótce znalazła się w najlepszej czwórce w Birmingham (pokonana przez Julie Halard-Decugis). 15 marca zajmowała najwyższe w swojej karierze, 31. miejsce w rankingu singlowym. W styczniu 2000 po raz pierwszy zagrała w finale zawodów WTA; stało się to w Auckland, w ćwierćfinale ograła najwyżej rozstawioną Jelenę Lichowcewą, ale w finale musiała uznać wyższość Anne Kremer. Po serii słabszych występach doszła do półfinału w Birmingham i ćwierćfinału w ’s-Hertogenbosch. Wiosną 2001 awansowała do czwartej rundy French Open, co w całej karierze jest jej najlepszym wynikiem w grze pojedynczej w turniejach wielkoszlemowych. W marcu 2002 zagrała w czwartej rundzie dwóch ważnych amerykańskich turniejów, w Indian Wells i Miami. We wrześniu wygrała swój jedyny singlowy tytuł WTA, uczyniła to w amerykańskim Waikoloa, pokonując w finale reprezentantkę gospodarzy, Lisę Raymond. Po 2007 roku zrezygnowała z występów w grze pojedynczej ze względu na brak znaczących sukcesów i skupiła się na rywalizacji w gronie deblistek. W 2008 wystąpiła w czterech imprezach, aby móc reprezentować swój kraj w letnich igrzyskach olimpijskich; okazyjnie próbowała też swoich sił w eliminacjach do zmagań w Cincinnati w 2010 roku.
Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]
Cara Black jest utytułowaną deblistką i to w tej konkurencji osiąga najlepsze wyniki. Według stanu na 31 sierpnia 2015, wygrała 60 turniejów w tej konkurencji.
Lata 1993–1997[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy raz wystąpiła w meczu deblowym w 1993 roku, kiedy to wraz z Tiffany Brant doszła do ćwierćfinału małego turnieju ITF rozgrywanego w stolicy Zimbabwe – Harare. Rok później wygrała swój pierwszy tytuł deblowy w turnieju ITF w Nairobi. W 1995 roku wystąpiła w trzech turniejach ITF i w każdym doszła do finału, z których wygrała jeden, ponownie w Nairobi. W następnym sezonie wygrała już trzy turnieje deblowe ITF i na koniec roku była już sklasyfikowana na 306 miejscu w rankingu WTA. Sezon 1997 zakończyła z czterema tytułami deblowymi w turniejach ITF oraz na 159 miejscu w rankingu.
Lata 1998–1999[edytuj | edytuj kod]
Cara Black zadebiutowała w turnieju deblowym WTA w styczniu 1998 roku w Auckland. Partnerowała jej Nirupama Vaidyanathan, z którą przegrała w meczu pierwszej rundy z Cătăliną Cristeą i Eun-Ha Kim 3:6, 4:6. Następnie przez dłuższy czas grała z Kazaszką Iriną Sielutiną, z którą w lutym osiągnęła dwa ćwierćfinały w turniejach ITF (Midland i Rochester). Późniejsze porażki w pierwszych rundach przerwał pierwszy ćwierćfinał WTA w Birmingham, gdzie musiały uznać wyższość rozstawionych z numerem pierwszym Lisy Raymond i Rennae Stubbs 5:7, 1:6. Porażkę w pierwszym meczu podczas Wimbledonu powetowały sobie pierwszym półfinałem WTA, w Bostonie, w którym ponownie okazały się gorsze od Raymond i Stubbs 6:7(2), 1:6. Porażkę w pierwszej rundzie w ostatnim turnieju wielkoszlemowym w roku (US Open) poprawiły wygraniem zwycięstwem w turnieju ITF w Santa Clara oraz kolejne półfinały turniejów WTA: w Moskwie (trzecia w sezonie porażka z Raymond i Stubbs 3:6, 5:7) i Luksemburgu. W marcu 1999 doszły do półfinału imprezy wysokiej rangi w Key Biscayne, gdzie pokonały takie sławy tenisa, jak Virginia Ruano Pascual, Paola Suárez, Conchita Martínez i Patricia Tarabini. Zimbabwejka, w parze z Kristie Boogert, doszła do swojego pierwszego finału WTA w ’s-Hertogenbosch. W mistrzowskim meczu przegrały z Silvią Fariną Elią i Ritą Grande 5:7, 6:7(2). W sezonie 1999 wystąpiła jeszcze w finale turnieju WTA Quebec City, w którym wraz z Debbie Graham przegrała z Amy Frazier i Katie Schlukebir 2:6, 3:6.
Rok 2000[edytuj | edytuj kod]
Rok 2000 rozpoczęła od pierwszego turniejowego zwycięstwa, wywalczonego w Auckland razem z Alexandrą Fusai. W lutym, ponownie z Iriną Sielutiną przegrała półfinał w Oklahoma City z Tamarine Tanasugarn i Eleną Tatarkovą 3:6, 4:6. Tydzień później podczas turnieju Scottsdale wygrała półfinał, ale mecz finałowy nie odbył się. Później nastąpiła seria porażek Black z Sielutiną w pierwszych lub drugich rundach w sześciu kolejnych turniejach. Przerwana ona została dopiero w czerwcu przegranym finałem w Birmingham. Black ostatni mecz z Sielutiną rozegrała podczas Wimbledonu, w którym przegrały w pierwszej rundzie z rozstawionymi z numerem ósmym Venus i Sereną Williams 3:6, 2:6. W lipcu zagrała z Amy Frazier w turnieju w Stanford, w którym przegrała w finale z Chandą Rubin i Sandrine Testud 4:6, 4:6. We wrześniu odniosła swój największy dotychczasowy sukces w karierze, dochodząc z Jeleną Lichowcewą do finału wielkoszlemowego US Open. W ćwierćfinale pokonała odwieczne rywalki Lisę Raymond i Rennae Stubbs 6:3, 6:4, a mecz półfinałowy wygrała walkowerem od sióstr Williams. W meczu mistrzowskim uległy Julie Halard-Decugis i Ai Sugiyamie 1:6, 6:1, 1:6. W parze z Rosjanką Black doszła do półfinału we Filderstadt oraz ćwierćfinału w Zurychu. Dobra końcówka sezonu pozwoliła im awansować po raz pierwszy do Turnieju Mistrzyń w Nowym Jorku. Tam jednak w meczu ćwierćfinałowym przegrały z późniejszymi triumfatorkami imprezy Martiną Hingis i Anną Kurnikową 0:6, 5:7.
Rok 2001[edytuj | edytuj kod]
W parze z Rosjanką Black wygrała w sezonie 2001 zawody w Hobarcie, Hamburgu, Rzymie, Birmingham, San Diego i New Haven, wystąpiły w Mistrzostwach WTA, przegrywając finałową walkę z Lisą Raymond i Rennae Stubbs. Zimbabwejka jesienią wystartowała przypadkowo w Tokio u boku Liezel Huber, afrykańska para zdobyła tam tytuł po zwycięstwie nad Kim Clijsters i Ai Sugiyamą. Black awansowała do czołowej dziesiątki deblowego rankingu WTA.
Lata 2002–2004[edytuj | edytuj kod]
W 2002 była w półfinałach French Open i Wimbledonu; z Lichowcewą zakwalifikowały się do Mistrzostw WTA i ponownie przegrały w finale, tym razem z Jeleną Diemientjewą i Janette Husárovą. W sezonie 2003 również wygrała kolejne turnieje, ale w imprezach wielkoszlemowych nadalej znajdowała się w półfinałach. W 2004 jej deblową partnerką została Rennae Stubbs i razem z Australijką Cara zdobyła pierwsze deblowe mistrzostwo wielkoszlemowe podczas Wimbledonu. W finale wygrały z Liezel Huber i Ai Sugiyamą. Ze Stubbs zostały pokonane w finale Mistrzostw WTA przez Nadię Pietrową i Meghann Shaughnessy.
Lata 2005–2006[edytuj | edytuj kod]
W maju 2005 z Huber znalazła się w finale French Open, w walce o puchar pokonały ich Ruano Pascual i Suárez. Panie wywalczyły miesiąc później wspólne trofeum wimbledońskie po finale ze Swietłaną Kuzniecową i Amélie Mauresmo. 17 października Black została nową liderką rankingu WTA w grze podwójnej. Do Mistrzostw WTA zakwalifikowała się jednak razem ze Stubbs, niemal tradycyjnie doszły do finału i tam przegrały (z Raymond i Stosur). W 2006 grała w większości turniejów z Rennae Stubbs, rok zakończyła przegranym finałem Mistrzostw WTA. Był to jej piąty przegrany finał w tym turnieju i trzeci z rzędu.
Rok 2007[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 2007 w parze z Huber po raz pierwszy triumfowała w Australian Open. W finale imprezy pokonały niespodziewane wicemistrzynie, Chan Yung-jan i Chuang Chia-jung. Black rozpoczęła stałą współpracę z Huber, która reprezentowała Republikę Południowej Afryki, a potem zmieniła obywatelstwo na amerykańskie. Razem wygrały również Wimbledon. 11 czerwca zastąpiła Lisę Raymond na pozycji liderki światowej klasyfikacji; utrzymała to miejsce przez dwa tygodnie, by powrócić na nie po kolejnych czterech. W listopadzie po raz pierwszy w karierze, w szóstym finale, wygrała Mistrzostwa WTA i po tym turnieju była światowym numerem jeden ex-aequo z Liezel Huber.
Lata 2008–2010[edytuj | edytuj kod]
Amerykanka i Zimbabwejka zdominowały kobiece rozgrywki deblowe w 2008 roku, wygrywając ostatni z turniejów wielkoszlemowych (US Open), Mistrzostwa WTA i kilka prestiżowych turniejów w kalendarzu. Pierwsze miejsca w rankingu okupowały do połowy 2010 roku. W 2009 wciąż były najlepszym deblem świata, ale już bez tytułu w Wielkim Szlemie (trzy mistrzostwa wywalczyły wówczas siostry Williams, startujące w grze podwójnej wyłącznie w turniejach wielkoszlemowych). W Mistrzostwach WTA w Dosze przegrały w finale z Nurią Llagosterą Vives i Marią José Martínez Sánchez. W styczniu 2010 wspólnie dotarły do finału w Melbourne. Niespodziewanie w marcu rozegrały ostatni wspólny mecz, przegrywając w pierwszej rundzie w Miami z Natalie Grandin i Abigail Spears. Panie pokłóciły się o to, że Huber wystąpiła w Charleston z Nadią Pietrową (Black nie chciała tam grać) i wówczas zyskała przewagę punktową nad Zimbabwejką, obejmując samodzielne prowadzenie w rankingu WTA z dnia 19 kwietnia. Automatycznie Black spadła na drugie miejsce. Współpraca została sensacyjnie zerwana, choć Black i Huber stanowiły jeden z najlepszych debli ostatnich lat.
Cara rozpoczęła poszukiwania nowej partnerki; w Stuttgarcie doszła do półfinału z Szachar Pe’er. W maju zagrała w finale w Warszawie z Yan Zi, ale na kortach Rolanda Garrosa pojawiła się u boku Jeleny Wiesniny. W czerwcu wygrała pierwszy turniej od czasu rozstania z Huber, tym razem w Birmingham z Lisą Raymond (w finale pokonały Huber i Bethanie Mattek-Sands). Przez pewien czas grała razem z Anastasiją Rodionową, w 2010 awansowały do półfinału US Open, który przegrały z późniejszymi mistrzyniami, Vanią King i Jarosławą Szwiedową. Po nowojorskiej imprezie nie pojawiła się na światowych kortach już do końca sezonu, po raz pierwszy od 1999 nie zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA i po raz pierwszy od 2000 na koniec roku była sklasyfikowana poza czołową dziesiątką rankingu deblistek.
Rok 2011[edytuj | edytuj kod]
Przez pierwsze tygodnie sezonu 2011 występowała w parze z Anastasiją Rodionową, u boku której awansowała do półfinału w Brisbane i ćwierćfinału Australian Open. Black wystąpiła tylko w kilku turniejach, ostatnim jej startem był Wimbledon, gdzie razem z Szachar Pe’er poległy w trzeciej rundzie.
Rok 2012[edytuj | edytuj kod]
Cara Black urodziła syna w kwietniu 2012 roku, a już w październiku powróciła do rywalizacji. Pod koniec sezonu zgłosiła się wspólnie z Ariną Rodionową do dwóch turniejów rangi ITF (oba z niską pulą nagród 25 000 dolarów). W pierwszym w Traralgon odniosły zwycięstwo, a w drugim w Bendigo przegrały dopiero w finale. Te dwa udane występy pozwoliły Black wrócić do rankingu WTA deblistek na koniec roku – zajęła w nim 624 miejsce.
Rok 2013[edytuj | edytuj kod]
Do rozgrywek WTA Tour powróciła już w styczniu 2013 roku, kiedy to ponownie z Anastasiją Rodionową zwyciężyła w turnieju w Auckland. Osiągnęła trzecią rundę Australian Open w deblu, a także zagrała w jednym meczu turnieju legend kobiet, z którego następnie się wycofała. Awansowała także do półfinału zawodów w Dubaju, w którym musiała uznać wyższość Bethanie Mattek-Sands i Sanii Mirzy 2:6, 5:7. Po porażkach w pierwszych rundach w trzech kolejnych turniejach z Rodionową zaczęła szukać nowej partnerki. W Oeiras zagrała z Kolumbijską tenisistką Cataliną Castaño, ale przegrały z Raquel Kops-Jones i Abigail Spears 5:7, 3:6. Później nawiązała współpracę z Nowozelandką Mariną Erakovic, z którą odniosła kilka sukcesów. W Madrycie i w Strasburgu awansowała do finału zawodów – porażki odpowiednio z Anastasiją Pawluczenkową i Lucie Šafářovą 2:6, 4:6 oraz Kimiko Date-Krumm i Chanelle Scheepers 4:6, 6:3, 12-14. Na French Open zanotowały ćwierćfinał, porażka z Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką 6:2, 6:7(3), 4:6. Kolejny finał osiągnęła w Birmingham, w którym musiała uznać wyższość Ashleigh Barty i Casey Dellacquy 5:7, 4:6. Później nastąpił jednak spadek formy i porażki: w pierwszej rundzie w Eastbourne, drugiej podczas Wimbledonu, ponownie pierwszej w Cincinnati oraz trzeciej na US Open. To zakończyło ich wspólne występy. We wrześniu Black zaczęła występować wspólnie z Hinduską Sanią Mirzą, z którą wygrała wszystkie turnieje w jakich wystąpiła do końca roku. Zwyciężyły w turnieju rangi Premier 5 w Tokio oraz Premier Mandatory Pekinie. W turnieju w Chinach w półfinale pokonały ówczesne liderki rankingu WTA Włoszki Sarę Errani i Robertę Vinci 6:4, 6:4. Cara Black zakończyła sezon na 13 miejscu w rankingu deblistek – skok o 611 pozycji względem poprzedniego roku!
Rok 2014[edytuj | edytuj kod]
Black prawie cały sezon grała z Mirzą (na 24 starty tylko dwa razy zagrała z innymi partnerkami: w Auckland z Marina Erakovic i w Wuhanie z Caroline Garcią) odnosząc szereg sukcesów. W Australian Open i Doha doszły do ćwierćfinałów – porażki odpowiednio z Errani i Vinci 2:6, 6:3, 4:6 oraz z Anastasiją Pawluczenkową i Nadieżdą Pietrową 6:4, 4:6, 12-14. W turniejach rangi Premier Mandatory w Indian Wells przegrały dopiero w finale z nowymi liderkami rankingu deblistek Hsieh Su-wei i Peng Shuai 6:7(5), 2:6, a w Miami w półfinale z Sabine Lisicki oraz powracającą do wielkiej formy Martiną Hingis 3:6, 4:6. Do kolejnego finału awansowały w Stuttgarcie, w którym po raz kolejny przegrały z Errani i Vinci 2:6, 3:6. Na początku maja triumfowała w Oeiras. Później odpadały w ćwierćfinałach w Madrycie, Rzymie i French Open – porażki z Hsieh i Peng 7:5, 1:6, 8:10, Errani i Vinci 2:6, 3:6 oraz ponownie z Hsieh i Peng 2:6, 6:3, 3:6. W drugiej połowie sezonu ponownie awansowała do finału także w Montrealu, Wuhan i Pekinie. Odpadła w półfinale US Open (porażka z Hingis i Flavią Pennettą 2:6, 4:6) oraz wygrała w Tokio, pokonując Garbiñe Muguruzę i Carlę Suárez Navarro 6:2, 7:5. Dzięki bardzo dobrym występom awansowała po raz 11 w karierze do Turnieju Mistrzyń, w którym triumfowała (po raz trzeci) pokonując w finale Hsieh i Peng 6:1, 6:0. Był to ostatni wspólny mecz Black z Mirzą[1].
Rok 2015[edytuj | edytuj kod]
Zakończywszy współpracę z Sanią Mirzą zaczęła występy z Zheng Saisai, jednak po porażkach w pierwszych rundach w Hobart i Australian Open zaprzestała występów. Wróciła na korty dopiero w czerwcu, i rozpoczęła starty wspólnie z Lisą Raymond. Doszły wspólnie do ćwierćfinałów w Nottingham, Eastbourne i podczas Wimbledonu. Występ w Londynie był ostatnim startem tenisistki w 2015 roku.
Gra mieszana[edytuj | edytuj kod]
Cara Black (według stanu na 27 kwietnia 2013) wygrała pięć turniejów wielkoszlemowych w grze mieszanej. Zwycięską passę rozpoczęła w 2002 roku triumfem we French Open u boku swojego brata, Wayne’a. W 2004 z tym samym partnerem wygrała Wimbledon. Od 2008 roku regularnie odnosiła sukcesy w parze z Leanderem Paesem. Wspólnie zwyciężali w US Open 2008, Australian Open 2010 i Wimbledonie 2010. W styczniu 2010, po triumfie w Melbourne ustanowiła Karierowego Wielkiego Szlema w grze mieszanej. Została szóstą kobietą w historii, która może się pochwalić takim osiągnięciem i trzecią w erze open (po Doris Hart, Margaret Smith Court, Billie Jean King, Martinie Navrátilovej i Danieli Hantuchovej).
Występy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]
W latach 1993–1996 reprezentowała Zimbabwe w rozgrywkach o Puchar Federacji. Występowała w konfrontacjach strefowych Europy i Afryki. Po 1996 nie bierze udziału w tym turnieju, głównie ze względu na trudności ze skompletowaniem żeńskiej reprezentacji z Zimbabwe.
Trzykrotnie reprezentowała Zimbabwe na letnich igrzyskach olimpijskich (2000, 2004, 2008). W Atenach doszła do drugiej rundy gry pojedynczej. Nigdy nie wystartowała w grze podwójnej z powodu braku partnerki.
Cara Black jest obecnie jedyną tenisistką z Zimbabwe klasyfikowaną w rankingu WTA, dlatego jej państwo nie bierze udziału w Pucharze Federacji, a sama zawodniczka nie występuje w swojej koronnej konkurencji – grze podwójnej – na letnich igrzyskach olimpijskich.
W 2007 i 2008 roku razem z Liezel Huber otrzymała nagrodę WTA dla Najlepszej Pary Deblowej Roku.
W grudniu 2011 podano do informacji, że tenisistka spodziewa się narodzin pierwszego dziecka i z tego powodu nie występuje w turniejach w roku 2012.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Cara jest córką Dona Blacka, trenera tenisowego, który był tenisistą i wystąpił na Wimbledonie i jego żony Velii, nauczycielki. Ma dwóch starszych braci, Byrona i Wayne’a, obydwaj byli tenisistami. Żoną Wayne’a jest od 2003 roku Irina Sielutina, była deblowa partnerka Black, z którą ta wygrywała juniorskie mistrzostwa wielkoszlemowe. 2 grudnia 2006 Cara została żoną Bretta Stephensa, trenera fitness pochodzącego z Australii. Ich ślub miał miejsce na wyspie Spurwing na Jeziorze Kariba w Zimbabwe. 26 kwietnia 2012 w Melbourne urodziła syna, Lachlana[2]. Rodzina zamierza wyprowadzić się z Australii i w najbliższym czasie mieszkać w Zimbabwe, gdzie przebywa obecnie cała rodzina tenisistki.
Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 2R | A | 1R | A | A | 4 – 7 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 2R | 1R | 2R | 4R | 1R | 2R | 1R | A | A | A | A | 6 – 7 | ||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | 3R | 1R | 2R | 1R | 1R | 3R | 1R | 3R | 1R | A | A | 7 – 9 | ||||||||||
| US Open | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | A | A | A | A | 3 – 7 | ||||||||||
| Ranking na koniec roku | 727 | 489 | 337 | 189 | 44 | 51 | 43 | 58 | 56 | 134 | 174 | 37 | 284 | – | 660 | 20 – 30 | ||||||||||
Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 2R | 1R | 3R | 1R | 2R | QF | W | QF | QF | F | QF | A | 3R | QF | 1R | 1 / 16 | 31 – 15 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 3R | SF | 3R | F | QF | SF | SF | SF | 3R | A | A | QF | QF | A | 0 / 14 | 38 – 14 | |||
| Wimbledon | A | A | A | Q2 | 1R | 2R | 1R | 2R | SF | 3R | W | W | SF | W | SF | SF | 3R | 3R | A | 2R | 2R | QF | 3 / 17 | 46 – 14 | |||
| US Open | A | A | A | A | 1R | 1R | F | SF | SF | SF | 3R | QF | QF | 2R | W | F | SF | A | A | 3R | SF | A | 1 / 15 | 46 – 14 | |||
| Ranking na koniec roku | – | 463 | 306 | 159 | 78 | 30 | 13 | 3 | 9 | 9 | 3 | 1 | 5 | 1 | 1 | 1 | 13 | 77 | 624 | 13 | 4 | 109 | 5 / 62 | 161 – 57 | |||
Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 2R | 2R | QF | 1R | 1R | QF | 2R | W | 2R | A | 1R | 1R | QF | 1 / 15 | 16 – 14 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | 3R | 3R | 1R | 1R | W | SF | F | 2R | 1R | 2R | 2R | QF | A | A | SF | 2R | A | 1 / 14 | 23 – 13 | |||
| Wimbledon | A | A | A | A | 3R | 3R | 2R | 3R | 2R | 3R | W | 2R | SF | QF | 3R | F | W | QF | A | 3R | 2R | 3R | 2 / 16 | 38 – 14 | |||
| US Open | A | A | A | A | A | 2R | 2R | QF | QF | SF | 2R | 2R | 1R | 1R | W | F | QF | A | A | 1R | QF | A | 1 / 14 | 24 – 13 | |||
| 5 / 60 | 101 – 54 | ||||||||||||||||||||||||||
Występy w grze podwójnej w turniejach legend[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | RR[a] | A | A | A | A | A | 0 / 1 | ||
| French Open | zawodniczka | A | A | A | A | 0 / 0 | |||
| Wimbledon | aktywna | A | W | F | W | NH | 2 / 3 | ||
| US Open | w cyklu WTA | A | A | NH | NH | NH | 0 / 0 | ||
Wielkoszlemowe finały w grze podwójnej (9)[edytuj | edytuj kod]
Wygrane (5)[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Turniej | Partnerka | Przeciwniczki w finale | Wynik finału |
| 2004 | Wimbledon |  Rennae Stubbs |  Liezel Huber Ai Sugiyama | 6:3, 7:6(5) |
| 2005 | Wimbledon | Liezel Huber |  Swietłana Kuzniecowa Amélie Mauresmo | 6:2, 6:1 |
| 2007 | Australian Open | Liezel Huber |  Chan Yung-jan Chuang Chia-jung | 6:4, 6:7(4), 6:1 |
| 2007 | Wimbledon |  Liezel Huber |  Katarina Srebotnik Ai Sugiyama | 3:6, 6:3, 6:2 |
| 2008 | US Open | Liezel Huber | Samantha Stosur Lisa Raymond | 6:3, 7:6(6) |
Przegrane (4)[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Turniej | Partnerka | Przeciwniczki w finale | Wynik finału |
| 2000 | US Open | Jelena Lichowcewa | Julie Halard-Decugis Ai Sugiyama | 1:6, 6:1, 1:6 |
| 2005 | French Open | Liezel Huber |  Virginia Ruano Pascual Paola Suárez | 6:4, 3:6, 3:6 |
| 2009 | US Open | Liezel Huber | Serena Williams Venus Williams | 2:6, 2:6 |
| 2010 | Australian Open | Liezel Huber | Serena Williams Venus Williams | 4:6, 3:6 |
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 2 (1-1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 8 stycznia 2000 | Auckland | Twarda |  Anne Kremer | 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 15 września 2002 | Waikoloa | Twarda | Lisa Raymond | 7:6(1), 6:4 |
Gra podwójna 109 (60–49)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 19 czerwca 1999 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Kristie Boogert |  Silvia Farina Elia Rita Grande | 5:7, 6:7(2) |
| Finalistka | 2. | 7 listopada 1999 | Quebec | Dywanowa (hala) | Debbie Graham | Amy Frazier Katie Schlukebir | 2:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 8 stycznia 2000 | Auckland | Twarda | Alexandra Fusai |  Barbara Schwartz Patricia Wartusch | 3:6, 6:3, 6:4 |
| Finalistka | 3. | 18 czerwca 2000 | Birmingham | Trawiasta |  Irina Sielutina | Lisa McShea Rachel McQuillan | 3:6, 6:7(5) |
| Finalistka | 4. | 30 lipca 2000 | Stanford | Twarda | Amy Frazier | Chanda Rubin Sandrine Testud | 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 5. | 9 września 2000 | US Open | Twarda | Jelena Lichowcewa | Julie Halard-Decugis Ai Sugiyama | 1:6, 6:1, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 13 stycznia 2001 | Hobart | Twarda | Jelena Lichowcewa |  Ruxandra Dragomir Virginia Ruano Pascual | 6:4, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 3. | 6 maja 2001 | Hamburg | Ceglana | Jelena Lichowcewa |  Květa Hrdličková Barbara Rittner | 6:2, 4:6, 6:2 |
| Finalistka | 6. | 13 maja 2001 | Berlin | Ceglana | Jelena Lichowcewa |  Els Callens Meghann Shaughnessy | 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 20 maja 2001 | Rzym | Ceglana | Jelena Lichowcewa | Paola Suárez Patricia Tarabini | 6:1, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 5. | 17 czerwca 2001 | Birmingham | Trawiasta | Jelena Lichowcewa | Kimberly Po Nathalie Tauziat | 6:1, 6:1 |
| Finalistka | 7. | 23 czerwca 2001 | Eastbourne | Trawiasta | Jelena Lichowcewa | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 2:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 5 sierpnia 2001 | San Diego | Twarda | Jelena Lichowcewa |  Martina Hingis Anna Kurnikowa | 6:4, 1:6, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 7. | 25 sierpnia 2001 | New Haven | Twarda | Jelena Lichowcewa |  Jelena Dokić Nadieżda Pietrowa | 6:0, 3:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 8. | 23 września 2001 | Tokio (Toyota) | Twarda | Liezel Huber | Kim Clijsters Ai Sugiyama | 6:1, 6:3 |
| Finalistka | 8. | 4 listopada 2001 | Sanex Championships | Dywanowa (hala) | Jelena Lichowcewa | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 5:7, 6:3, 3:6 |
| Finalistka | 9. | 3 marca 2002 | Scottsdale | Twarda | Jelena Lichowcewa | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 3:6, 7:5, 6:7(4) |
| Zwyciężczyni | 9. | 7 kwietnia 2002 | Porto | Ceglana | Irina Sielutina | Kristie Boogert Magüi Serna | 7:6(6), 6:4 |
| Finalistka | 10. | 22 czerwca 2002 | Eastbourne | Trawiasta | Jelena Lichowcewa | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 7:6(5), 6:7(6), 2:6 |
| Zwyciężczyni | 10. | 29 września 2002 | Bali | Twarda | Virginia Ruano Pascual | Swietłana Kuzniecowa Arantxa Sánchez Vicario | 6:2, 6:3 |
| Finalistka | 11. | 11 listopada 2002 | WTA Championships | Dywanowa (hala) | Jelena Lichowcewa | Jelena Diemientjewa Janette Husárová | 6:4, 4:6, 3:6 |
| Finalistka | 12. | 5 stycznia 2003 | Auckland | Twarda | Jelena Lichowcewa | Teryn Ashley Abigail Spears | 2:6, 6:2, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 11. | 10 stycznia 2003 | Hobart | Twarda | Jelena Lichowcewa | Barbara Schett Patricia Wartusch | 7:5, 7:6(1) |
| Finalistka | 13. | 23 lutego 2003 | Dubaj | Twarda | Jelena Lichowcewa | Swietłana Kuzniecowa Martina Navrátilová | 3:6, 6:7(7) |
| Zwyciężczyni | 12. | 27 lipca 2003 | Stanford | Twarda | Lisa Raymond |  Cho Yoon-jeong Francesca Schiavone | 7:6(5), 6:1 |
| Finalistka | 14. | 12 października 2003 | Filderstadt | Twarda | Martina Navrátilová | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 2:6: 4:6 |
| Finalistka | 15. | 2 listopada 2003 | Filadelfia | Twarda | Rennae Stubbs | Martina Navrátilová Lisa Raymond | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 13. | 17 stycznia 2004 | Sydney | Twarda | Rennae Stubbs | Dinara Safina Meghann Shaughnessy | 7:5, 3:6, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 14. | 8 lutego 2004 | Tokio | Twarda | Rennae Stubbs | Jelena Lichowcewa Magdalena Maleewa | 6:0, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 15. | 22 lutego 2004 | Antwerpia | Twarda | Els Callens | Myriam Casanova Eleni Daniilidu | 6:2, 6:1 |
| Finalistka | 16. | 22 maja 2004 | Wiedeń | Ceglana | Rennae Stubbs | Martina Navrátilová Lisa Raymond | 2:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 16. | 4 lipca 2004 | Wimbledon | Trawiasta | Rennae Stubbs | Liezel Huber Ai Sugiyama | 6:3, 7:6(5) |
| Zwyciężczyni | 17. | 1 sierpnia 2004 | San Diego | Twarda | Rennae Stubbs | Virginia Ruano Pascual Paola Suárez | 4:6, 6:1, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 18. | 10 października 2004 | Filderstadt | Twarda | Rennae Stubbs | Anna-Lena Grönefeld Julia Schruff | 6:3, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 19. | 24 października 2004 | Zurych | Twarda | Rennae Stubbs | Virginia Ruano Pascual Paola Suárez | 6:4, 6:4 |
| Finalistka | 17. | 15 listopada 2004 | WTA Tour Championships | Twarda (hala) | Rennae Stubbs | Nadieżda Pietrowa Meghann Shaughnessy | 5:7, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 20. | 20 lutego 2005 | Antwerpia | Twarda | Els Callens | Anabel Medina Garrigues Dinara Safina | 3:6, 6:4, 6:4 |
| Finalistka | 18. | 26 lutego 2005 | Doha | Twarda | Liezel Huber | Alicia Molik Francesca Schiavone | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 19. | 8 maja 2005 | Berlin | Ceglana | Liezel Huber | Jelena Lichowcewa Wiera Zwonariowa | 6:4, 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 21. | 15 maja 2005 | Rzym | Ceglana | Liezel Huber | Marija Kirilenko Anabel Medina Garrigues | 6:0, 4:6, 6:1 |
| Finalistka | 20. | 4 czerwca 2005 | French Open | Ceglana | Liezel Huber | Virginia Ruano Pascual Paola Suárez | 6:4, 3:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 22. | 2 lipca 2005 | Wimbledon | Trawiasta | Liezel Huber | Swietłana Kuzniecowa Amélie Mauresmo | 6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 23. | 31 lipca 2005 | Stanford | Twarda | Rennae Stubbs | Jelena Lichowcewa Wiera Zwonariowa | 6:3, 7:5 |
| Finalistka | 21. | 2 października 2005 | Luksemburg | Twarda (hala) | Rennae Stubbs | Lisa Raymond Samantha Stosur | 5:7, 1:6 |
| Finalistka | 22. | 17 października 2005 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Rennae Stubbs | Lisa Raymond Samantha Stosur | 2:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 24. | 23 października 2005 | Zurich | Twarda (hala) | Rennae Stubbs | Daniela Hantuchová Ai Sugiyama | 6:7(6), 7:6(4), 6:3 |
| Zwyciężczyni | 25. | 6 listopada 2005 | Filadelfia | Twarda (hala) | Rennae Stubbs | Lisa Raymond Samantha Stosur | 6:4, 7:6(4) |
| Finalistka | 23. | 13 listopada 2005 | WTA Tour Championships | Twarda (hala) | Rennae Stubbs | Lisa Raymond Samantha Stosur | 7:6(5), 5:7, 4:6 |
| Finalistka | 24. | 7 stycznia 2006 | Gold Coast | Twarda | Rennae Stubbs | Dinara Safina Meghann Shaughnessy | 2:6, 3:6 |
| Finalistka | 25. | 5 lutego 2006 | Tokio | Dywanowa (hala) | Rennae Stubbs | Lisa Raymond Samantha Stosur | 2:6, 1:6 |
| Finalistka | 26. | 12 lutego 2006 | Paryż | Dywanowa (hala) | Rennae Stubbs | Émilie Loit Květa Peschke | 6:7(5), 4:6 |
| Zwyciężczyni | 26. | 6 sierpnia 2006 | San Diego | Twarda | Rennae Stubbs | Anna-Lena Grönefeld Meghann Shaughnessy | 6:2, 6:2 |
| Finalistka | 27. | 20 sierpnia 2006 | Montreal | Twarda | Anna-Lena Grönefeld | Martina Navrátilová Nadieżda Pietrowa | 1:6, 2:6 |
| Finalistka | 28. | 8 października 2006 | Stuttgart | Twarda (hala) | Rennae Stubbs | Lisa Raymond Samantha Stosur | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 27. | 22 października 2006 | Zurich | Twarda (hala) | Rennae Stubbs | Liezel Huber Katarina Srebotnik | 7:5, 7:5 |
| Finalistka | 29. | 12 listopada 2006 | WTA Tour Championships | Twarda (hala) | Rennae Stubbs | Lisa Raymond Samantha Stosur | 6:3, 3:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 28. | 27 stycznia 2007 | Australian Open | Twarda | Liezel Huber |  Chan Yung-jan Chuang Chia-jung | 6:4, 6:7(4), 6:1 |
| Zwyciężczyni | 29. | 11 lutego 2007 | Paryż | Dywanowa (hala) | Liezel Huber | Gabriela Navrátilová Vladimíra Uhlířová | 6:2, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 30. | 18 lutego 2007 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Liezel Huber | Jelena Lichowcewa Jelena Wiesnina | 7:5, 4:6, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 31. | 24 lutego 2007 | Dubaj | Twarda | Liezel Huber | Swietłana Kuzniecowa Alicia Molik | 7:6(6), 6:4 |
| Finalistka | 30. | 3 kwietnia 2007 | Miami | Twarda | Liezel Huber | Lisa Raymond Samantha Stosur | 4:6, 6:3, 2–10 |
| Zwyciężczyni | 32. | 14 lipca 2007 | Wimbledon | Trawiasta | Liezel Huber | Katarina Srebotnik Ai Sugiyama | 3:6, 6:3, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 33. | 5 sierpnia 2007 | San Diego | Twarda | Liezel Huber |  Wiktoryja Azaranka Anna Czakwetadze | 7:5, 6:4 |
| Finalistka | 31. | 19 sierpnia 2007 | Toronto | Twarda | Liezel Huber | Katarina Srebotnik Ai Sugiyama | 4:6, 6:2, 5–10 |
| Finalistka | 32. | 25 sierpnia 2007 | New Haven | Twarda | Liezel Huber |  Sania Mirza Mara Santangelo | 1:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 34. | 14 października 2007 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Liezel Huber | Wiktoryja Azaranka Tacciana Puczak | 4:6, 6:1, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 35. | 28 października 2007 | Linz | Twarda (hala) | Liezel Huber | Katarina Srebotnik Ai Sugiyama | 6:2, 3:6, 10–8 |
| Zwyciężczyni | 36. | 11 listopada 2007 | Sony Ericsson Championships | Twarda (hala) | Liezel Huber | Katarina Srebotnik Ai Sugiyama | 5:7, 6:3, 10–8 |
| Zwyciężczyni | 37. | 17 lutego 2008 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Liezel Huber | Květa Peschke Ai Sugiyama | 6:1, 6:3 |
| Finalistka | 33. | 23 lutego 2008 | Doha | Twarda | Liezel Huber | Květa Peschke Rennae Stubbs | 1:6, 7:5, 7–10 |
| Zwyciężczyni | 38. | 1 marca 2008 | Dubaj | Twarda | Liezel Huber |  Yan Zi Zheng Jie | 7:5, 6:2 |
| Finalistka | 34. | 6 kwietnia 2008 | Miami | Twarda | Liezel Huber | Katarina Srebotnik Ai Sugiyama | 5:7, 6:4, 3–10 |
| Zwyciężczyni | 39. | 11 maja 2008 | Berlin | Ceglana | Liezel Huber | Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez | 3:6, 6:2, 10–2 |
| Zwyciężczyni | 40. | 15 czerwca 2008 | Birmingham | Trawiasta | Liezel Huber | Séverine Beltrame Virginia Ruano Pascual | 6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 41. | 21 czerwca 2008 | Eastbourne | Trawiasta | Liezel Huber | Květa Peschke Rennae Stubbs | 2:6, 6:0, 10–8 |
| Zwyciężczyni | 42. | 20 lipca 2008 | Stanford | Twarda | Liezel Huber | Jelena Wiesnina Wiera Zwonariowa | 6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 43. | 3 sierpnia 2008 | Montreal | Twarda | Liezel Huber | Marija Kirilenko Flavia Pennetta | 6:1, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 44. | 7 września 2008 | US Open | Twarda | Liezel Huber | Lisa Raymond Samantha Stosur | 6:3, 7:6(6) |
| Finalistka | 35. | 12 października 2008 | Moskwa | Twarda (hala) | Liezel Huber | Nadieżda Pietrowa Katarina Srebotnik | 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 45. | 19 października 2008 | Zurych | Twarda (hala) | Liezel Huber | Anna-Lena Grönefeld Patty Schnyder | 6:1, 7:6(3) |
| Finalistka | 36. | 26 października 2008 | Linz | Twarda (hala) | Liezel Huber | Katarina Srebotnik Ai Sugiyama | 4:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 46. | 9 listopada 2008 | Sony Ericsson Championships | Twarda | Liezel Huber | Květa Peschke Rennae Stubbs | 6:1, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 47. | 15 lutego 2009 | Paryż | Twarda (hala) | Liezel Huber | Květa Peschke Lisa Raymond | 6:4, 3:6, 10–4 |
| Zwyciężczyni | 48. | 22 lutego 2009 | Dubaj | Twarda | Liezel Huber | Marija Kirilenko Agnieszka Radwańska | 6:3, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 49. | 17 maja 2009 | Madryt | Ceglana | Liezel Huber | Květa Peschke Lisa Raymond | 4:6, 6:3, 10–6 |
| Zwyciężczyni | 50. | 14 czerwca 2009 | Birmingham | Trawiasta | Liezel Huber | Raquel Kops-Jones Abigail Spears | 6:1, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 51. | 16 sierpnia 2009 | Cincinnati | Twarda | Liezel Huber | Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez | 6:3, 0:6, 10–2 |
| Finalistka | 37. | 12 września 2009 | US Open | Twarda | Liezel Huber | Serena Williams Venus Williams | 2:6, 2:6 |
| Finalistka | 38. | 1 listopada 2009 | Sony Ericsson Championships | Twarda | Liezel Huber | Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez | 6:7(0), 7:5, 7–10 |
| Zwyciężczyni | 52. | 9 stycznia 2010 | Auckland | Twarda | Liezel Huber | Natalie Grandin Laura Granville | 7:6(4), 6:2 |
| Zwyciężczyni | 53. | 16 stycznia 2010 | Sydney | Twarda | Liezel Huber | Tathiana Garbin Nadieżda Pietrowa | 6:1, 3:6, 10–3 |
| Finalistka | 39. | 30 stycznia 2010 | Australian Open | Twarda | Liezel Huber | Serena Williams Venus Williams | 4:6, 3:6 |
| Finalistka | 40. | 14 lutego 2010 | Paryż | Twarda (hala) | Liezel Huber | Iveta Benešová Barbora Záhlavová-Strýcová | walkower |
| Finalistka | 41. | 22 maja 2010 | Warszawa | Ceglana | Yan Zi | Virginia Ruano Pascual Meghann Shaughnessy | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 54. | 13 czerwca 2010 | Birmingham | Trawiasta | Lisa Raymond | Liezel Huber Bethanie Mattek-Sands | 6:3, 3:2 krecz |
| Zwyciężczyni | 55. | 5 stycznia 2013 | Auckland | Twarda | Anastasija Rodionowa | Julia Görges Jarosława Szwiedowa | 2:6, 6:2, 10–5 |
| Finalistka | 42. | 11 maja 2013 | Madryt | Ceglana |  Marina Erakovic | Anastasija Pawluczenkowa Lucie Šafářová | 2:6, 4:6 |
| Finalistka | 43. | 25 maja 2013 | Strasburg | Ceglana | Marina Erakovic | Kimiko Date-Krumm Chanelle Scheepers | 4:6, 6:3, 12–14 |
| Finalistka | 44. | 16 czerwca 2013 | Birmingham | Trawiasta | Marina Erakovic | Ashleigh Barty Casey Dellacqua | 5:7, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 56. | 28 września 2013 | Tokio | Twarda | Sania Mirza | Chan Hao-ching Liezel Huber | 4:6, 6:0, 11–9 |
| Zwyciężczyni | 57. | 5 października 2013 | Pekin | Twarda | Sania Mirza | Wiera Duszewina Arantxa Parra Santonja | 6:2, 6:2 |
| Finalistka | 45. | 15 marca 2014 | Indian Wells | Twarda | Sania Mirza | Hsieh Su-wei Peng Shuai | 6:7(5), 2:6 |
| Finalistka | 46. | 27 kwietnia 2014 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Sania Mirza | Sara Errani Roberta Vinci | 2:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 58. | 3 maja 2014 | Oeiras | Ceglana | Sania Mirza | Eva Hrdinová Walerija Sołowjowa | 6:4, 6:3 |
| Finalistka | 47. | 10 sierpnia 2014 | Montreal | Twarda | Sania Mirza | Sara Errani Roberta Vinci | 6:7(4), 3:6 |
| Zwyciężczyni | 59. | 20 września 2014 | Tokio | Twarda | Sania Mirza | Garbiñe Muguruza Carla Suárez Navarro | 6:2, 7:5 |
| Finalistka | 48. | 27 września 2014 | Wuhan | Twarda | Caroline Garcia | Martina Hingis Flavia Pennetta | 4:6, 7:5, 10–12 |
| Finalistka | 49. | 5 października 2014 | Pekin | Twarda | Sania Mirza | Andrea Hlaváčková Peng Shuai | 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 60. | 26 października 2014 | Singapur | Twarda (hala) | Sania Mirza | Hsieh Su-wei Peng Shuai | 6:1, 6:0 |
Gra mieszana 8 (5–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 8 czerwca 2002 | French Open | Ceglasta |  Wayne Black | Jelena Bowina Mark Knowles | 6:3, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 5 czerwca 2004 | French Open | Ceglasta | Wayne Black | Tatiana Golovin Richard Gasquet | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 3 lipca 2004 | Wimbledon | Trawiasta | Wayne Black | Alicia Molik Todd Woodbridge | 3:6, 7:6(8), 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 4 września 2008 | US Open | Twarda | Leander Paes | Liezel Huber Jamie Murray | 7:6(6), 6:4 |
| Finalistka | 2. | 3 lipca 2009 | Wimbledon | Trawiasta | Leander Paes | Anna-Lena Grönefeld Mark Knowles | 5:7, 3:6 |
| Finalistka | 3. | 13 września 2009 | US Open | Twarda | Leander Paes | Carly Gullickson Travis Parrott | 2:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 30 stycznia 2010 | Australian Open | Twarda | Leander Paes | Jekatierina Makarowa Jaroslav Levinský | 7:5, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 5. | 4 lipca 2010 | Wimbledon | Trawiasta | Leander Paes | Lisa Raymond Wesley Moodie | 6:4, 7:6(5) |
Występy w Turnieju Mistrzyń w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2000 | Ćwierćfinał | Jelena Lichowcewa | Martina Hingis Anna Kurnikowa | 0:6, 5:7 |
| 2001 | Finał | Jelena Lichowcewa | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 5:7, 6:3, 3:6 |
| 2002 | Finał | Jelena Lichowcewa | Jelena Diemientjewa Janette Husárová | 6:4, 4:6, 3:6 |
| 2003 | Półfinał | Jelena Lichowcewa | Kim Clijsters Ai Sugiyama | 3:6, 4:6 |
| 2004 | Finał | Rennae Stubbs | Nadieżda Pietrowa Meghann Shaughnessy | 5:7, 2:6 |
| 2005 | Finał | Rennae Stubbs | Lisa Raymond Samantha Stosur | 7:6(4), 5:7, 4:6 |
| 2006 | Finał | Rennae Stubbs | Lisa Raymond Samantha Stosur | 6:3, 3:6, 3:6 |
| 2007 | Zwycięstwo | / Liezel Huber | Katarina Srebotnik Ai Sugiyama | 5:7, 6:3, 10-8 |
| 2008 | Zwycięstwo | Liezel Huber | Květa Peschke Rennae Stubbs | 6:1, 7:5 |
| 2009 | Finał | Liezel Huber | Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez | 6:7(0), 7:5, 7-10 |
| 2014 | Zwycięstwo | Sania Mirza | Hsieh Su-wei Peng Shuai | 6:1, 6:0 |
Finały turniejów rangi ITF[edytuj | edytuj kod]
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 11 (6-5)[edytuj | edytuj kod]
| Rezultat | Data | Turniej | Naw. | Przeciwniczka | Wynik |
| Finalistka | 28/03/1993 | Harare | Twarda | Erica Adams | 2:6, 3:6 |
| Finalistka | 27/03/1994 |  Nairobi | Twarda | Nicole Melch | 6:7(4), 0:6 |
| Zwyciężczyni | 19/03/1995 |  Gaborone | Twarda |  Linda Jansson | 6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 26/03/1995 | Harare | Twarda | Karen Van Der Merwe | 6:1, 6:2 |
| Finalistka | 10/03/1996 | Gaborone | Twarda | Jeri Ingram | 6:4, 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 17/03/1996 | Harare | Twarda | Linda Sentis | 3:6, 6:3, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 12/05/1996 | Nitra | Ceglana | Zuzana Váleková | walkower |
| Zwyciężczyni | 02/02/1997 | Mission | Twarda | Keri Phebus | 6:3, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 30/03/1997 | Dinard | Ceglana (hala) | Magalie Lamarre | 4:6, 6:4, 6:2 |
| Finalistka | 23/08/1998 | Bronx | Twarda | Sarah Pitkowski | 3:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 03/10/1999 | Santa Clara | Twarda |  Anna Smasznowa | 6:2, 6:1 |
Gra podwójna 14 (11-3)[edytuj | edytuj kod]
Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]
- Letnie Igrzyska Olimpijskie w Sydney, 2000,
- reprezentując państwo
Zimbabwe
| Etap | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
| 1. runda | Włochy: Silvia Farina Elia | 2:6, 6:3, 3:6 |
- Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach, 2004,
- reprezentując państwo Zimbabwe
| Etap | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
| 1. runda | Słowenia: Tina Pisnik | 6:3, 5:7, 6:4 |
| 2. runda | Stany Zjednoczone: Chanda Rubin | 4:6, 6:3, 3:6 |
- Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, 2008,
- reprezentując państwo Zimbabwe
| Etap | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
| 1. runda | Serbia: Jelena Janković | 3:6, 3:6 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Finalistka | 1997 | French Open | Ceglana | Justine Henin | 6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1997 | Wimbledon | Trawiasta | Aubrie Rippner | 6:3, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 1997 | US Open | Twarda | Kildine Chevalier | 6:7, 6:1, 6:3 |
Gra podwójna (4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 1995 | Wimbledon | Trawiasta | Aleksandra Olsza | Trudi Musgrave Jodi Richardson | 6:0, 7:6(5) |
| Zwyciężczyni | 1997 | French Open | Ceglana | Irina Sielutina | Maja Matevžič Katarina Srebotnik | 6:0, 5:7, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 1997 | Wimbledon | Trawiasta | Irina Sielutina | Maja Matevžič Katarina Srebotnik | 3:6, 7:5, 6:3 |
| Finalistka | 1997 | US Open | Twarda | Irina Sielutina | Marissa Irvin Alexandra Stevenson | 2:6, 6:7 |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wystąpiła tylko w pierwszym meczu turnieju.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rafał Smoliński: Mistrzostwa WTA: Obrończynie tytułu na kolanach, wielki triumf Cary Black i Sanii Mirzy. sportowefakty.pl, 2014-10-26. [dostęp 2015-09-08]. (pol.).
- ↑ Collin Matiza: Tennis ace Cara gives birth. herald.co.zw, 2012-04-26. [dostęp 2014-12-23]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-30] (ang.).